Zo 10-7-2016 Broken bones

In mijn vorige blogbericht schreef ik dat ik op maandag 4 juli in de tuin had gewerkt. Daar had ik geen terugslag van ondervonden, dus op dinsdag 5 juli toch maar weer naar de sportschool getogen. Na een pijnloze warming-up op een hometrainer daarna ook maar wat lichte rug- en borst-oefeningen gedaan en daarna nog ruim 10 minuten op de crosstrainer. Op de hometrainer had ik enkele weken geleden al de optie 'courses' ontdekt, waarbij je bepaalde routes kan kiezen, die je dan virtueel fietst met de beelden van het gekozen parcours op de monitor. De weerstand varieert met het stijgingspercentage. Zo heb ik al in de Gorges du Verdon gefiets en de Col de la Colombiére beklommen. Op de crosstrainer zat ook een dergelijke optie en mocht ik genieten van een prachtige wandeling door Brice Canyon. Ook hiervan ondervond ik geen terugslag, dus dat bood hoop.

Op woensdag 6 juli dus met goede moed opnieuw naar de sportschool voor een rondje benen en schouders. Bij één schouderoefening voelde ik wel enige spanning in mijn rug, dus die heb ik snel gestaakt. Vandaag had ik aan het eind van de middag helaas wel een terugslag en kreeg ik flinke pijnscheuten bij verkeerde bewegingen en was vooral het in bed gaan liggen een helse martelgang. Voordat ik uiteindelijk op mijn rug lag was ik minimaal 10 minuten bezig, op mijn zij liggen gaf namelijk veel spanning op mijn rug.

Op donderdag 7 juli toch maar naar het ziekenhuis gebeld. Ik had een afspraak met de oncoloog staan op 15 juli, maar dat is de laatste dag voor onze beoogde vakantie, dus dat zou weinig speelruimte bieden om nog actie te nemen als dat nodig mocht zijn. Gelukkig kon ik de afspraak een week naar voren halen.

Op vrijdag 8 juli op de fiets naar het ziekenhuis, want ook in mijn situatie en bij mooi weer is de auto voor watjes. Het is ook maar 6 km en het wegdek is over de gehele afstand mooi vlak en dat leverde ook geen problemen op. Na bloedprikken (uitslagen waren opnieuw goed) was ik rond 10:30 uur aan de beurt bij de oncoloog (ik kon maar net op tijd een gedicht afronden). De oncoloog bekeek mijn rug en wist meteen zijn vinger letterlijk en figuurlijk op de zere plek te leggen. Op die plek zat er ook zichtbaar een bult. Hij vermoedde een stabiliteitsprobleem en sloot niet uit dat er een schroef los zat. Om het zeker te weten heeft hij foto's van mijn rug laten nemen. Omdat hij alleen op woensdag en vrijdag werkt, gaat hij me pas woensdag bellen over de uitslag. Indien nodig gaat hij daarvoor nog ruggespraak houden met een orthopeed in het UMC. (Het lijkt me niet handig om nog naar een arts in het Diak te gaan, omdat die geen toegang heeft tot mijn medisch dossier ... ). Vooralsnog even afwachten dus. Onze vakantie naar Engeland staat daarmee - wellicht letterlijk - op losse schroeven.

Dat ik de laatste dagen ook last heb van een gespannen linkerkuit (kan een relatie hebben met mijn rug) en sinds vandaag ook nog van mijn rechterknie, helpt niet echt bij de stabiliteit. Ik heb de laatste dagen ook niet veel meer gedaan dan wat fietsen, waardoor mijn rug niet zo belast wordt en de pijn daar ook iets afneemt.

De blogtitel is van Kaleo. (Nooit van gehoord, maar de song is best wel mooi).