zondag 21 mei 2017

Zo 21-5-2017 Our House

Op vr 12-5 was Bertie jarig en daarmee uiteraard ook haar tweelingbroer. Om dat te vieren werd ze dik in de bloemen gezet (ook door mij) en zijn we 's avonds uit gaan eten bij pizzeria Monterosso hier in Zeist. Het was even manouvreren om binnen te komen, maar het was erg gezellig en ik was net op tijd voor de bui terug met mijn 'snelle' rolstoel. Daarna nog lekkere koffie met gebak thuis. De binnenkomst van de thuiszorg is dan niet per definitie een gelegen moment om het bezoek te beëindigen, maar doorgaans is het dan echter ook wel weer lang genoeg voor mij.

Het weekend en de maandag erna stonden bol van bezoek uit Noord Brabant, ook altijd erg gezellig en met een beetje fantasie kunnen we ook het bezoek van woensdag onder die categorie scharen. Maar eigenlijk vind ik bijna alle bezoek eigenlijk wel gezellig hoor. Soms gesprekken met diepgang en emoties, maar vaak ook met een lach. Als ik een klagende oude zeur word dan wil ik graag dat jullie mij dat ook direct vertellen hoor ;-).

We hebben opnieuw last van een lekkage. Op twee lokaties op de begane grond zien we vochtplekken in het plafond. Via de verzekeringsmaatschappij is er een bouwbedrijf langs geweest dat het gooide op slecht voeg- en kitwerk in de douche, waar ook veel vocht meetbaar was, ondanks het feit dat de douche al sinds begin april volledig buiten gebruik is. Eigenlijk betrof de conclusie dat het dus achterstallig onderhoud was en kwam de schade volgens de beste man niet in aanmerking voor vergoeding. Toen ik hem vroeg waarom er onder de douche dan geen vochtplekken in het plafond zaten en hoe hij dan de andere plekken verklaarde stond hij met de mond vol tanden. Uiteindelijk besloot hij toch maar een lekdetectie bedrijf in te schakelen, dat weliswaar een beter verhaal had, maar waarvan ik het rapport nog niet van heb gelezen. Dinsdag komt er ook nog een schade-expert van Interpolis zelf. Wordt vervolgd.

Tijdens de wintersportvakantie van Bertie in maart had ze op Facebook nieuwbouw appartementen hier in Zeist voorbij zien komen. Ze had zich toen ingeschreven voor één specifiek appartement, maar toen ik de selectiecriteria zag van de kopers die als eerste in aanmerking zouden komen, gaf ik het al weinig kans meer. En inderdaad, afgewezen! Anderhalve week geleden werd ik echter gebeld door de makelaar met de melding dat een ander appartement vrij was gekomen omdat de koper zijn financiering niet rond kreeg. Of we eventuel nog belangstelling hadden? Inmiddels hebben we gesproken met de makelaar en een hypotheekadviseur en ziet het er best wel positief uit. We moeten deze move uiteraard nog wel even goed bespreken, want dinsdag staat er een nieuwe afspraak met de makelaar voor ondertekening van de voorlopige koopakte. (Vandaar de blogtitel van Crosby, Stills, Nash & Young van hun levendarische album Deja Vu).

Sinds donderdag gaat het ook langzaam de goede kant op met het triggerpoint in mijn schouder. Ik kon plotseling zonder ondersteuning mijn rechterarm weer boven mijn hoofd tillen. Helaas lijkt dit geen positieve impact te hebben op de toenemende gevoelloosheid in mjjn rechtervingers.

Ik begin wel steeds meer hinder te ondervinden van spierspasmen. Als ik in de rolstoel zit stuiter ik er (figuurlijk) bijna uit. Ook in bed heb ik er regelmatig last van. In de rolstoel ben ik inmiddels overgegaan op zelfkastijding en probeer ik iedere ongewenste beweging met een platte barbeque lepel de kop in te slaan. Ik voel er niets van, het helpt niet (behalve psychisch) en het enige effect is dat het been daarna wel weer even ontspant (maar dat doet het anders ws ook wel).

Vandaag (zo 21-5) had ik me voorgenomen om naar de bijeenkomst van het Taalpodium te gaan. Dat dit niet zo eenvoudig zou gaan worden bleek toen ik de Slotlaan opreed. De straat was afgezet en ik kon alleen maar aan de rechterkant over de stoep. Maar oversteken was er niet bij want de boel was afgezet voor skeelerwedstrijden. Uiteindelijk kon ik helemaal aan het einde van de (lange) slotlaan de oversteek maken. Maar toen ik eenmaal voor de ingang van de zaal stond bleken de drempels onneembaar. Na een paar rondjes van de pupillen bekeken te hebben (wat gingen die gasten al hard zeg) ben ik maar weer onverrichterzake huiswaarts gekeerd.

vrijdag 12 mei 2017

Vr 12-5-2017 Red Red Wine

Ik ben intussen al weer enkele keren door de fysiotherapeut behandeld aan het triggerpoint in mijn rechterschouder. Voor de eerste behandeling had ik daar best veel pijn aan, maar diclofenac onderdrukte die - na gestopt te zijn met de morfine preparaten, die bij mij kortademigheid veroorzaakten - redelijk effectief. Mijn schouder wordt maar langzaam ietsjes beter, maar ik kan mijn rechterarm nog steeds maar een klein stukje optillen zonder hulp.

Sinds afgelopen dinsdag (9-5) had ik last van een lekkend katheter en zag  ook mijn urine er zeer donkerrood uit (vandaar de blogtitel van Neil Diamond). Het vermoeden (ook van mij) is dat het bloed van de tumor moet komen. Het katheter-lek is op 11 mei verholpen, sinds vanochtend lijkt het met de urine ook weer de goede kant op te gaan. De huisarts denkt aan de diclofenac als mogelijke oorzaak van de bloeding in de tumor. Qua pijnstilling gaan we het proberen met 3x daags 1000mg paracetamol en een verhoogde dosis cannabisolie (3x daags 4 ipv 2 druppels).

Ondanks een grotere mobiliteit met mijn elektrische rolstoel kom ik niet overdreven vaak buiten. Ik ben niet zo'n zonaanbidder en kan eigenlijk ook alleen maar door de voordeur naar buiten met mijn rolstoel. Als ik door de schuifpui naar de achtertuin rijd dan lukt het m.b.v. de zwaartekracht nog wel om de drempel naar buiten te nemen. Andersom werkt de zwaartekracht natuurlijk tegen en heb ik hulp van anderen nodig. Ook ben ik niet van het doelloos rondjes rijden, dus ik rijd eigelik vooral buitenshuis als ik een bestemming heb (lunch in het dorp, op bezoek bij vrienden, hond mee uitlaten o.d.).

Zoals de meeste van mijn bloglezers inmiddels wel zullen weten is, dat ik reeds bezig ben met de voorbereidingen van mijn uitvaart. Ik wil deze niet in een crematorium doen, omdat je dan in een 45 minuten keurslijf wordt gedwongen. En aangezien mijn plannen niet in een dergelijk keurslijf passen zijn we op zoek naar een andere lokatie. Afgelopen maandag (8-5) hebben we daarom een oriënterend gesprek gehad met de beoogde  uitvaartondernemer. Het voelde best goed om de (on)mogelijkheden nu reeds te inventariseren