Ma 21-12-2015 Hold Back The River

Zoals ik in mijn vorige blogbericht reeds aangekondigd had, had ik op zaterdagmiddag 12 december een telefonisch interview op Slotstad RTV. Dat was een bijzonder leuk gesprek, waarin ik alle ruimte kreeg om mijn verhaal te doen. De interviewster Janita was een prettige gesprekspartner, maar desondanks was het toch wel even zweten.
En op zaterdagavond stond ik op het podium van het Wereldwijd Vertelcafé in Zeist. Ook dat was erg leuk en leverde me aanmerkelijk minder zenuwen op. De meeste andere vertellers hadden ook verhalen, die ze op een zeer boeiende manier wisten te brengen. Een bezoek hieraan is zeker de moeite waard. Het volgende Vertelcafé is op vrijdag 29 januari, dus houd je agenda's vrij.
De verkoop van mijn boek verloopt niet onaardig. Via de webshop van de uitgever zijn er inmiddels 42 verkocht en zelf ben ik al door mijn eerste voorraad van 15 stuks heen. Twee ervan heb ik 'geschonken' t.b.v. promotie: een ervan ligt op de leestafel van de dagbehandeling in het Diak Ziekenhuis het andere zou gebruikt gaan worden voor een boekrecensie in het Zeister Magazine.

Mijn rugpijn leek even minder te worden in de week dat ik gestopt was met het medicijn Nexavar. Ik ben op vrijdag 11-12 echter toch maar weer gestart met 2 tabletten per dag en zit sinds afgelopen zaterdag op 3 per dag (voorschrift is 2x 2 per dag). Omdat ik ze gelijkelijk over de dag verspreid neem ik er ook een vlak voor het slapen en prompt word ik weer midden in de nacht een keer wakker en moet ik opnieuw pijnstillers slikken.
Ik ben wel weer aan het sporten gegaan en dat lukt gelukkig wel zonder al te veel hinder. Gisteren heb ik echter in de tuin gewerkt en na wat rigoureus snoeiwerk moest ik na pakweg 2,5 uur het opruimen van de laatste restjes toch even overdragen aan Bertie. Tijdens het opruimen verloor ik ook nog een keer mijn evenwicht, waardoor ik gelukkig in de zachte planten-border belandde. Vandaag heb ik weer een ander klusje in huis opgepakt dat al enige tijd lag te wachten en waarbij ik ook mijn rug redelijk belastte, ook dat heb ik moeten verdelen in etappes.
Ik merk daardoor toch wel duidelijk dat mijn energieniveau een stuk lager is dat enkele maanden geleden. Ik ben overdag ook slaperiger en dat kan natuurlijk met de morfine te maken hebben. Ik neem die daarom ook alleen voordat ik ga slapen (een lang werkende) en eventueel 's nachts nog een keer (een kort werkende).
Afgezien van een korte periode begin januari, toen ik zelfs even opnieuw in het ziekenhuis belandde, is de pijn niet eerder zo heftig en zo langdurig geweest. Ik blijf het wijten aan het nieuwe medicijn, maar overmorgen (23-12) heb ik een afspraak bij de neuroloog om te onderzoeken of het toch niet een andere oorzaak kan hebben. Als daar gen aanwijzing voor is, dan ben ik benieuwd of ze iets gaan doen met de aangetaste nier (verwijderen of emboliseren). De orthopeed zei vorige week bij mijn laatste afspraak met hem overigens nog wel, dat mijn onderrug ook behoorlijke slijtage vertoonde en op de CT scan zag mijn wervelkolom er van voren aanschouwd ook behoorlijk gekronkeld uit. Wellicht zal ik nog aan een elastisch korset moeten om de boel te ondersteunen, ofschoon de uitstralingspijn momenteel niet zozeer in de onderrug als wel in de nierstreek zit.
De blogtitel van James Bay heeft betrekking op het feit dat ik na een rustige periode tot medio september toch weer in woeliger water terecht lijk te zijn gekomen (om de analogie met de kolkende rivier van het begin van mijn blog even in herinnering te roepen ... ).

Vandaag (21-12) was een bijzondere datum: 97 jaar geleden is mijn vader geboren en 23 jaar geleden zijn zeer goede vrienden van ons met hun twee kinderen omgekomen bij de Faro ramp. De herinneringen hieraan maakten vanochtend toch wel weer enkele traantjes bij me los.

Vr 11-12-2015 Radio Gaga

De promotie van mijn boek begint te lopen. Nadat er een artikel over mijn boek is verschenen in de nieuwsbodes van Zeist en Bunnik, wordt ik morgen om 12:45 gebeld voor een telefonisch interview met Slotstad RTV. Spannend!

Do 10-12-2015 Sunday Papers

Rugklachten

In mijn blogbericht van 3 december schreef ik al over mijn rugklachten. Vorige week vrijdag is er een vervroegde CT scan genomen en daar had ik dinsdag een afspraak. De tumor in de nier is nog enigszins gegroeid, maar niet verontrustend. De subordinerende kankercellen zullen vast ook niet vanaf dag 1 dat ik met het nieuwe medicijn gestart ben weer terug in hun schulp zijn gekropen. De uitzaaiing op mijn rib was niet zichtbaar gegroeid en er waren ook geen nieuwe uitzaaiingen te zien.

Waar de rugklachten vandaan kwamen was op basis van de CT niet eenduidig af te leiden. Het zou kunnen dat de rechternier, die inmiddels toch wel een stukje groter is dan de linker, tegen de spier aan drukt en daarmee de pijn veroorzaakt, maar dat verklaart niet de pijn die ik ook aan de linkerzijde ervaar. 
Omdat de oncoloog niet zeker was van de zaak heet hij het aangekaart in het teamoverleg, waarin o.a. ook een radioloog en uroloog zitten. Ik ben daar gisteren over gebeld en daaruit kwam naar voren dat het verstandig is om ook mijn neuroloog (van wie ik in maart al afscheid had genomen) hier nog naar te laten kijken. Als die niets kan vinden dan is het alsnog bespreekbaar om de nier te verwijderen dan wel te emboliseren. In het laatste geval wordt de bloedtoevoer naar de nier afgesneden en sterft de nier in het lichaam af. Dit is een lichte ingreep via een katheter in de lies. Maar eerst de diagnose van de neuroloog maar eens afwachten.

Afgelopen dinsdag heeft de oncoloog overigens ook morfine voorgeschreven die een langere werking heeft, want op die van de huisarts werd ik nog steeds steevast rond 3:30-4:00 wakker. Afgelopen twee nachten heb ik tot de vroege ochtend kunnen doorslapen, maar werd ik wakker met hoofdpijn. Desondanks een verbetering t.o.v. de situatie hiervoor.

Boek

De verkoop van mijn gedichtenbundel 'even niet Kankeren' verloopt nog niet flitsend. Volgens de website van de uitgever zijn er pas 27 exemplaren besteld. Daarnaast heb ik afgelopen dinsdag op mijn werk 6 exemplaren van mijn eigen voorraad verkocht en hebben enkele mensen al aangegeven dat ze graag een exemplaar direct van mij willen afnemen. 

Gisteren stond er een uitgebreid artikel in de Nieuwsbode van zowel Zeist als Bunnik, een licht aangepaste tekst van hetgeen ikzelf had aangeleverd. Op de interne site van de Rabo ICT afdeling staat sinds gisteren ook een artikel en ik ben nog bezig om een stukje tekst in de diverse afdelings-nieuwsbrieven te krijgen, dat naar dit artikel verwijst. Kortom: de publiciteitscampagne is nog maar net begonnen. De blogtitel van Joe Jackson heeft betrekking op dit onderwerp.

Om het jullie gemakkelijk te maken vind je ook hier een link naar de webshop van de uitgever. Je hoeft alleen mijn naam nog maar in te typen in het zoek-veld en vervolgens kan je het bestellen. Veel leesplezier.

En tot slot, op zaterdag 12-12 ben ik te gast als een van de vertellers in het Vertelcafé in het Torenlaantheater in Zeist. Aanvang 20:00, adres Torenlaan 38 te Zeist.

Do 3-12-2015 Help me make it through the night

Sinds vrijdag 27-11 is mijn gedichtenbundel te bestellen via Boekscout. Op zaterdag ontving ik het eerste gedrukte exemplaar, waar ik natuurlijk zuinig op ga wezen. Het ziet er goed uit, hoewel Imke er toch nog twee typefoutjes uit haalde. Op een gegeven moment ben je daar zelf helemaal blind voor geworden. 

Ik heb er tot nu toe promotie aan gegeven via Facebook en LinkedIn, maar het was me niet helemaal duidelijk wat Boekscout er aan had gedaan. Sinds vandaag weet ik dat ze een persbericht hebben uitgestuurd, o.a. ook naar de lokale (web)kranten en RTV stations, die ik had aangegeven. Daar moet ik nu dus zelf nog contact mee op gaan nemen. Ook aan publiciteit binnen Rabobank wordt gewekt. Ik heb vandaag de exemplaren ontvangen, die ik voor de eigen verkoop heb besteld. Ik ken enkele oudere mensen in de buurt, die wel belangstelling hadden en op 12-12 ga ik enkele gedichten voordragen in het Vertelcafé in het Torenlaantheater hier in Zeist en in januari waarschijnlijk opnieuw in de Gouden Bal in Eindhoven. Nu het boek klaar is begint dus de volgende fase.

Nu ik mijn beste satirische gedichten van mijn poems-blog heb moeten verwijderen vanwege de publicatierechten, zit ik te dubben wat ik met die blog ga doen. Toen ik zo druk bezig was met mijn boek had ik ook weinig inspiratie om nieuwe gedichten te schrijven en het voelt ook alsof ik met het uitbrengen van mijn boek een eerste fase als dichter afsluit. Ik blijf nog wel gedichten schrijven hoor, maar die van nu zijn toch anders van stijl en poëtischer en ook tijdlozer van aard. Ik neem per gedicht ook meer tijd dan in fase 1 en ze mogen van mij ook best wat langer rijpen. Dat betekent dat ze regelmatig veranderen. (Veel gedichten in het boek heb ik overigens ook gedeeltelijk herschreven ... ). Naast het boek over mijn 'lijdensweg' heb ik ook al wel weer ideeën voor een nieuwe bundel en ik wil met die wetenschap eigenlijk ook niet meer alles op voorhand weggeven of verklappen. Dit gezegd hebbende ga ik er nog even rustig over nadenken.  

Vorige week dinsdag (24-11) zijn Bertie en ik opnieuw naar de orthomoleculaire voedingsarts geweest, waar we ook vorig jaar november al waren geweest. Hij heeft aanvullende voedings- en vitaminesupplementen voorgeschreven. Qua voeding zaten we volgens hem wel op de goede weg.

Vorige week woensdag (25-11) had ik een afspraak op de dagbehandeling voor mijn 4-wekelijkse infuus tegen botafbraak en met de oncoloog, die daar spreekuur had (ik kon met het infuus naar binnen ... ). Voor de eerste keer ging het fout met het infuus en liep de vloeistof onder mijn huid in plaats van in het bloedvat. Ik voelde al na 10 minuten pijn ontstaan en er vormde zich een flink ei op mijn onderarm. Gelukkig werd er snel ingegrepen en daarna ging het wel goed op een andere plek. Bij de oncoloog waren alle bloedwaarden weer oké en ik gaf aan dat ik lichte uitstralingspijn rondom mijn nierstreek voelde, maar niet alarmerend en ook geen aanleiding om daar pijnstillers voor te slikken. Ik had al op een internetforum gelezen dat dit een bekend en bij enkele patiënten heftig verschijnsel was en ik had het gelukkig in een milde vorm. Tenminste op dat moment.

Na de korte en laatste bandrepetitie van dit kalenderjaar (op 11-12 gaan we nog een keer nieuw repertoire bespreken bij de Chinees ... ) voelde ik me op de terugreis al oncomfortabel. Ik lag pakweg om 1:00 in bed, maar werd om 3:30 wakker met een heftige en constante pijn in mijn nierstreek, die bleef aanhouden ongeacht de houding die ik aannam. Ik heb 's ochtends meteen al mijn afspraken (verspreid over de hele dag, waaronder een leuke jamsessie met enkele vrienden ... ) afgezegd en ben pijnstillers gaan slikken. Overdag zakte het iets, maar de volgende nacht was het precies hetzelfde en dat patroon herhaalt zich nu al de gehele week. Dinsdag heb ik naar het ziekenhuis gebeld en werd ik aan het einde van de middag door de oncoloog teruggebeld: dosis pijnstillers ophogen en z.s.m. een tussentijdse CT scan. Dat gaat morgen gebeuren en dinsdag krijg ik daarvan de uitslag. Als ik meer pijnstilling nodig had, dan moest ik de dagbehandeling maar bellen (de oncoloog zou er van vrijdag t/m dinsdagochtend niet zijn ... ). Bertie is vandaag lngs de huisarts gereden toen ze van haar werk terugkwam en die hebben een recept voor morfine meegegeven. 
De blogtitel van o.a. Gladys Night & The Pips doet met hopen dat dit laatste middel me door de nacht heen gaat helden.