Do 23-6-2016 The sleepwalkers

Vannacht heb ik slecht geslapen. Door het onweer was onze hond Marley, zoals gebruikelijk, zeer onrustig en spookte door het gehele huis, paniekerig krabbend aan gesloten deuren, op zoek naar een veilige schuilplaats. Daarnaast had ik ook nog eens veel pijn in mijn bovenrug en stond ik op het punt om weer naar de pijnstilling te grijpen, wat ik uiteindelijk toch maar niet heb gedaan. Mogelijk heeft het iets te maken met de nieuwe rugoefeningen, die ik gedaan heb op de sportschool. De blogtitel is van Level 42 van de CD 'Running in the Family'.

Ik heb ook weer enkele recente gedichten toegevoegd aan mijn poemsblog, om jullie nieuwsgierigheid naar meer levend te houden.

Inmiddels heeft ook de officiële stadsdichter van Zeist positief gereageerd op mijn uitnodiging voor de WalkArtMarkt.

En opnieuw een mijlpaal: dit is mijn 200ste blogbericht.

Wo 22-6-2016 It's a long way there

Algemeen 

Ik had de laatste week weer iets meer last van gevoelloosheid in mijn linkervoet. Waar dat vandaan komt is niet helemaal duidelijk, maar het zou natuurlijk met de uitzaaiingen in mijn ruggenmergkanaal te maken kunnen hebben. Aan de andere kant lijkt het juist vandaag weer iets beter te zijn (na een intensieve spinningles). De laatste week heb ik ook weer iets meer last van benauwdheid,vooral 's nachts. Ik vermoed dat dit te maken heeft met de hogere luchtvochtigheid, die uiteindelijk ook de Utrechtse Heuvelrug bereikt heeft. Hiervooor is het namelijk opvallend droog gebleven, waar in de rest van het land juist extreem veel neerslag gevallen leek te zijn.

Ik ben betrokken geraakt bij (een deel van) de organisatie van de WalkArtMarkt op 13-8 in het Walkart Park hier in Zeist. Tijdens de pauzes op het muziekpodium zouden we met gedichten de tijd kunnen opvullen. Ik heb daarvoor enkele dichters benaderd, die ik ik ken van het bestuur van het Taalpodium, een dichterscollectief waar ik begin dit jaar lid van geworden ben. Zij reageerden direct enthousiast dat ze wel mee wilden doen. Ik kreeg vervolgens ook nog enkele namen en mailadressen door van andere leden uit Zeist, maar daarvan heeft er slechts één (positief) gereageerd. Ook op de reminder van afgelopen weekend bleef het tot nu toe - helaas - oorverdovend stil (waarschijnlijk zijn het meer schrijvers dan lezers ... ). 
Inmiddels is het wel duidelijk dat de pauzes langer zijn dan verwacht, een half uur i.p.v. een kwartier. Dat is te lang voor één dichter om de aandacht vast te houden voor een publiek, dat niet specifiek voor poëzie komt. Dat betekent dat we binnen een blok al van dichters moeten wisselen en dat we met een klein aantal van 5 dichters bijna allemaal de gehele dag aanwezig zouden moeten blijven. Daar moet ik nog een list op bedenken (toch maar gaan bellen dan ... ? ).  

Mijn 25 jarig jubileum bij Rabobank nadert met rasse schreden. De datum van indiensttreding was 1-7-1991, ik vier dit heugelijke feit op 30-6 en combineer dit dan tegelijkertijd met mijn afscheid bij Rabobank, waar ik formeel pas op 31-10 afzwaai (en dan volledig overga naar de WIA met aanvulling vanuit mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering). Helaas moest ik vanwege een beperkt budget mezelf ook beperken in het aantal genodigden en heb daarin dus keuzes moeten maken ... that's life. 

Vanwege tijdoverschot heb ik tot nu toe bij de meeste wedstrijden van het EK 2016 de TV aan gehad. Daarmee heb ik zeker niet ook alles gekeken, want soms zijn de wedstrijden letterlijk slaapverwekkend of is de krant of een boek interessanter.. 

Vorige week kreeg mijn moeder te horen dat twee vlekjes in haar gezicht, die ze had laten onderzoeken, kwaadaardig zijn. Deze week moet ze opnieuw naar het ziekenhuis voor een intake en bespreking van de verdere behandeling. Inmiddels bijna 91 jaar oud, maar niets blijft haar bespaard. Gelukkig is ze ook hier niet neerslachtig onder (daarin lijk ik gelukkig op haar ... ).

Dagboek

Op zaterdag 11-6 heb ik een gedicht geschreven voor de opening van de PoëZie route op landgoed De Grote Beek in Eindhoven, waar de GGzE is gevestigd. Het heet "Het mystieke land". Op verzoek van een van de organisatoren heb ik het origineel enigszins aangepast voor de gelegenheid op 16-6, maar als ik het nog ooit publiceer zullen daar zeker delen van het origineel in terugkomen. Inmiddels staat deze op mijn poemsblog.
Daarnaast ben ik al langere tijd bezig met mijn langste gedicht tot nu toe: "Land van vrijheid". Ik zit inmiddels al aan versie 10, dus het is een gedicht dat zich vormt in de tijd. (Dat laatste was ook de reden waarom ik gestopt ben met het direct publiceren van mijn gedichten op mijn blog). 

Op zondag 12-6 heb ik opnieuw de MTB route van Zeist gereden, hetzelfde als de keer daarvoor op 9-7. Reed ik toen een gemiddelde van 18,1 km/u, nu was het al 18,5 km/u. Ik voelde onderweg ook al dat ik sterker was en sommige stukken in een iets zwaardere versnelling kon trappen. Helaas werd het hierna nat en ben ik sindsdien niet meer het bos in geweest. 

Op dinsdag 14-6 ben ik met Janneke bij mijn - en inmiddels ook haar - orthomoleculaire voedingsarts geweest. Ze had op 10-6 telefonisch te horen gekregen dat ze een lekkende darm had. Uit onderzoek van haar ontlasting bleek dat bepaalde bacteriën in haar darmen in te kleine hoeveelheden voorkwamen, waardoor bepaalde stoffen onvoldoende omgezet werden voordat ze in het bloed werden opgenomen. Hierdoor zouden ontstekingen kunnen ontstaan en dat is ook precies waar ze last van heeft in haar knie en elleboog. Ze heeft supplementen en dieettips gekregen om dit boel weer op het juiste niveau te krijgen en hopen dat dan ook de gewrichtsklachten af zullen nemen. 

Op woensdag 15-6 hebben we een fikse regenbui te verwerken gekregen. En prompt begon de schuifpui op de eerste verdieping weer te lekken en kon ik in de huiskamer beneden de paraplu opsteken. Ik heb de aannemer gebeld en aangedrongen op eindelijk een structurele oplossing in de vorm van een dorpel, waardoor er niet meer zoveel water in het profiel kan lopen. De afwateringsgaatjes die daarin zitten werken normaal gesproken prima, maar dus niet bij een hoosbui.

Op donderdag 16-6 was ik - samen met andere dichters - uitgenodigd om enkele gedichten te komen voordragen bij de opening PoëZie-route op landgoed De Grote Beek (zie ook hierboven). Vanwege de weersverwachtingen was het evenement helaas van buiten naar binnen verplaatst, maar desondanks was het een leuke en vermakelijk middag met voor mij bekende (maar toch verrassend) en onbekende dichters.  

Op vrijdag 17-6 vond de twee-maandelijkse reünie plaats met enkele collega's van mijn vorige afdeling (net voordat deze werd opgeheven). We begonnen met zijn drieën, maar inmiddels is het clubje uitgegroeid tot 5 mensen en haakt er de volgende keer ook nog een 6e aan. Aangezien er van de 5 nog slechts 1 actief werkzaam is bij Rabobank wordt de gespreksstof ook steeds breder.

Op zondag 19-6 zijn we met vrienden gaan fietsen (op de weg) vanuit Veldhoven. Ik had aangegeven dat ik een rondje van 40-50 km wel aan zou kunnen, het werden er uiteindelijk bijna 70! Doordat we een koffiestop én een lunchstop hadden, was de afstand geen probleem. Het tempo lag met 20 km/u voor mij in de categorie 'toeristisch'. Ondanks het feit dat ik in die omgeving ben opgegroeid, kwamen we op plekken waar ik nog nooit was geweest (nu was ik vroeger ook niet zo'n fietser ... ). Deze rit was aanleiding voor de blogtitel van Little River Band.

Op maandag 20-6 heb ik me bezig gehouden met de installatie van een DVD-speler, die mijn schoonzoon toevallig over had. Alleen de afstandsbediening ontbrak en dat bleek toch wel erg onhandig. Nu wil het toeval dat ik een universele afstandsbediening in huis heb, die programmeerbaar is voor meerdere apparaten. Hoe dat ook al weer in zijn werk ging, moest ik uiteraard opnieuw even uitzoeken. Ik heb ook maar meteen mijn laatst aangeschafte Samsung TV erin gezet, zodat we niet meer hoeven te goochelen met twee verschillende afstandsbedieningen. Ik heb echter gemerkt dat het gegoochel voor Bertie daarmee nu pas begonnen is. 

Op dinsdag 21-6 heb ik na het sporten ook enkele eenvoudige klusjes in huis uitgevoerd, zoals het vastzetten in de badkamer van een WC bril (waar een schroefje van kwijt was) en het vervangen van een sierstrip op het laminaat in mijn slaapkamer (inclusief verwijderen van de lijmresten van de oude strip). Het lijken slechts eenvoudige klusjes, maar vanwege het meerdere keren de trap op en af moeten en werken in een - voor mij althans - onhandige houding, bleek dit toch wel een aanslag op mijn lijf en was ik daarna fysiek bekaf. 

Deze dag ontving ik ook slecht nieuws over mijn neef met prostaatkanker. De prostaat is recentelijk verwijderd, maar uit weefselonderzoek was gebleken dat er nog kankerweefsel op het snijvlak én in twee verwijderde lymfeklieren was aangetroffen. Dit had hij al te horen gekregen op 14-6. Gisteren is hij echter opnieuw in het ziekenhuis opgenomen, omdat hij last heeft van infecties. 
Vandaag, woensdag 22-6, zou hij opnieuw geopereerd worden om een drain te plaatsen. Ik zou hem morgen opzoeken, maar omdat hij een bepaalde bacterie bij zich draagt, leek dat niet verstandig. De blogtitel kan ook op zijn situatie geprojecteerd worden.

Vr 10-6-2016 I feel good

Gisteren, donderdag 9-6, weer een rondje door het bos gemaakt op de mountainbike. Gelukkig geen twijfels vooraf, zoals de vorige rit. Ondanks het feit dat mijn teller 10 meter meer toonde dan dinsdag, was ik in totaal toch 4 seconden sneller, een spectaculaire verbetering dus (haha ... ). Wat wel verschilde was dat ik deze rit al weer iets vaker een tandje zwaarder kon ronddraaien dan de vorige keer en ook kwam ik fitter uit het zwaarste gedeelte (na de Krakelingenweg), maar dat heeft dus nog geen duidelijk meetbaar effect. Het parcours wordt er overigens niet beter op vanwege de droogte van de afgelopen weken. (Ja, hier aan de voet van de Heuvelrug hebben we opvallend weinig neerslag gehad. Anders dan in de rest van het land dus).

Vandaag, vrijdag 10-6, in de ochtend rondje sportschool en vanmiddag met de fiets naar de oncoloog in het UMC Utrecht. De uitslag van de CT stond uiteraard bovenaan het lijstje van te bespreken onderwerpen. Conclusie van het verslag van de radiotherapeut: "Enige afname van het thoraxwandmetastasen, enige toename van de niertumor". De laatste werd door de oncoloog afgedaan als een mogelijke meetfout, die binnen de marges viel. Ook de uitzaaiing op de rib was iets kleiner geworden en over een fractuur in dezelfde rib werd nu niet meer gesproken. Er zijn geen nieuwe uitzaaiingen waargenomen. Volgens de oncoloog goed nieuws en een teken dat de medicijnen aanslaan, dus voorlopig mee doorgaan! Ook de bloedwaarden waren goed of toonden geen spectaculaire afwijkingen.

Kortom: Mijn goede gevoel heeft me - gelukkig - niet bedrogen. Vandaar de blogtitel van James Brown.

Wo 8-6-2016 Over the hills and far away

Gezondheidsstatus

In het algemeen gaat het nog steeds goed. Wel heb ik afgelopen weekend flinke steken in mijn rug gehad op de plaats waar de wervels zijn vastgezet. Ook bij het lopen moet ik me goed blijven concentreren op mijn houding en hoe ik loop. Ik krijg het niet voor elkaar om mijn onderrug minder hol te trekken en hernia-achtige klachten blijven op de loer liggen. Fietsen daarentegen gaat wel goed, mits ik mijn schoenen op de pedalen vast kan klikken. Als de voeten los zijn, dan kan ik ze niet constant op dezelfde plaats op de trapper houden, hetgeen vroeger geen enkele probleem was. 
Mijn bloeddruk blijft aan de lage kant

Dagboek

Op zaterdag 28-5 ben ik weer met de MTB het bos in geweest. Voorlopig beperk ik me tot de MTB route van Zeist. Deze is best wel technisch en uitdagend, maar ook weer niet al te lang (incl. heen- en terugreis net onder de 25 km). Gemiddelde snelheid op mijn fietscomputer was 18 km/u, maar deze stopt met meten als ik even af moet stappen (bijv. als ik de top van een kleine helling net niet haal) of een pauze neem.  

Op woensdag 1-6 opnieuw een rondje op de MTB met eenzelfde gemiddelde snelheid, zij het dat ik de route heen ditmaal door het bos in plaats van over het (snellere) verharde fietspad ben gereden.

Op donderdag 2-6 had ik een afspraak bij de opticien van Eyewish. Ik zie nog redelijk goed op afstand, maar lezen op afstand begon toch wel moeizamer te worden. Het helpt ook niet dat ik een afwijking in mijn rechteroog heb, waarbij het vochtvlies los is gekomen van mijn netvlies (niets bijzonders, gebeurt bij bijna iedereen op latere leeftijd), maar op een deel van mijn macula (vlek waarmee we zien) net niet helemaal, waardoor ik met dat oog ook afwijkingen (deukjes) zie in horizontale lijnen. Daarnaast ziet mijn rechteroog voorwerpen op een andere hoogte dan mijn linkeroog, zeg maar dat ik dubbel zie. Dat laatste wordt wel gecorrigeerd door mijn hersenen, behalve bij vermoeidheid. Uiteraard valt alleen de sterkte van de ooglens te corrigeren met een bril en het opvallende daarbij was dat de sterkte juist afgenomen was (weer terug richting de plus).
Voor de keuze van een montuur bleven er op een gegeven moment 3 opties over. Ik gooide die even in de familiegroep op WhatsApp en toen begon de verwarring. Ik zag de foto's (selfiies) namelijk in een andere volgorde dan de rest van de groep. Uiteindelijk zijn we er wel uitgekomen en was er net geen unanimiteit in de stemmen, maar wel een duidelijk meerderheid.

Op vrijdag 3-6 bezocht ik 's avonds een optreden van mijn grote idool Marc - Walking in Memphis - Cohn. Een geweldig optreden met Marc op piano en bij enkele songs op akoestische gitaar, bijgestaan door een toetsenist. Hij vertelde leuke anekdotes over de totstandkoming van zijn songs en dat deed hij ook nog eens met een flinke dosis humor.

Op zaterdag 4-6 ben ik met Bertie gaan fietsen. Bertie had maar beperkt de tijd, dus het bleef bij een rondje van ruim 37 km langs Odijk, Langbroek, tot vlak voor Leersum, de heuvelrug over naar Maarn en via Austerlitz weer terug naar Zeist. Omdat de honden in het mandje zaten zijn we op de beter begaanbare wegen en/of paden gebleven.

Op zondag 5-6 had ik me aangemeld voor een optreden als dichter in de Gouden Bal in Eindhoven. De gedichten die ik had geschreven n.a.v. mijn afscheid van de band (Drummer, Bassist, Toetsenman, Gitarist, Zanger, Staande ovatie) werden wederom positief ontvangen.  

Op maandag 6-6 moest ik naar het ziekenhuis voor mijn reguliere 3-maandelijkse CT-scan. De procedure was gewijzigd en ik hoefde vooraf geen contrastvloestof meer te drinken (wel 2 bekertjes water). Hierdoor was de procedure ook een stuk korter. Wel kreeg ik na een overzichtsscan contrastvloeistof ingespoten via een infuus. Daarna nog even langs het laboratorium om bloe te prikken. A.s. vrijdag krijg ik de uitslag.

Ik had zondag en maandag overigens wel pijnlijke steken in mijn rug, Het leek wel of mijn spieren in mijn bovenrug doorstoken werden door de uiteinden van de metalen pinnen in mijn rug. Nadat ik maandagmiddag naar de sportschool was geweest waren deze weer verdwenen, hoewel ik er vandaag (8-6) juist af en toe last van had tijdens het sporten.

Op dinsdag 7-6 weer een rondje MTB, met nu zowel heen als terug door het bos, hetgeen minder snel is dan het fietspad. Desondanks was ik met een gemiddelde van 18,1 km/u wel een fractie sneller dan de vorige rit. Kortom, er zit vooruitgang in. Ik moet wel bekennen dat ik voordat ik vertrok voor het eerst enige schrik had. Stel dat er iets zou gebeuren, dan zouden al mijn inspanningen, die me toch redelijk ver gebracht hebben, zomaar teniet gedaan kunnen worden. Ik moet die gedachten ook loslaten, want hoe meer ik nadenk, hoe groter het risico dat er ook daadwerkelijk iets gebeurt. Ik moet gewoon genieten en vertrouwen op mijn intuïtie en automatismen, die ik in al die jaren heb opgebouwd.

Vanwege mijn veelvuldige MTB-activiteiten in dit blogbericht heb ik als blogtitel een song van Led Zeppelin gekozen,

Op woensdag 8-6 had ik een eerste bijeenkomst over mijn bijdrage (en mogelijk die van andere dichters) aan de WalkArtMarkt hier in Zeist op 13-8. Ik had mijn belangstelling daarvoor eerder aangegeven, maar nu blijk ik plotseling in het organisatiecomité te zitten. Nou ja, wel leuk hoor.