Vr 26-6-2015 Dad

Het waren twee "fantastische dagen" afgelopen weekend.

• Het optreden van nLUK op zaterdag op het Fête de la Musique in Odijk ging erg lekker. Het belangrijkste dat er was aan te merken was dat het te kort was. Helaas had de geluidsman 's avonds nog een andere klus en moest hij op tijd weg, anders waren we nog een uurtje doorgegaan. Nu moesten we zelfs een groot deel van onze setlist overslaan. 
• Ook van mijn optreden als dichter op het Festival Dag Der Kunsten heb ik erg genoten. Ik mocht de gaten bij het Henk Hupkes jazz-podium dichten terwijl de muzikanten op het podium de wacht wisselden. Vroeg in de middag was de belangstelling redelijk mager, maar dat was zeker ook aan het weer te wijten en daar hadden ook de muzikanten last van. Omdat er vier bands waren, had ik drie maal een podium van ongeveer een kwartier. Na twee sets was ik wel zo'n beetje door mijn repertoire heen. Ik ben vervolgens ook even rond gaan lopen langs enkele andere podia, onderweg mensen wijzend op mijn volgende optreden, onderwijl visitekaartjes uitdelend. De derde keer was er aanmerkelijk meer publiek en voornamelijk mensen die niet bij de eerdere sessie aanwezig waren geweest, dus kon ik schaamteloos in herhaling vallen.
  Dat ik mijn gedichten in een specifieke volgorde had gezet werkte ook prima, omdat ik de onderwerpen daardoor mooi aan elkaar kon praten. Op enkele plekken sloot het niet helemaal aan, maar gezien de ultra-korte voorbereidingstijd vond ik dat acceptabel en heb ik voor een volgende gelegenheid ook nog iets om nog aan te werken.

En als klap op de vuurpijl had mijn dochter Imke ter ere van Vaderdag ook nog een ontroerend bericht op Facebook geplaatst:

Dear daddy,
Today we celebrate fathersday,
you've been a dad for 25 years now.
Not only on fathersday, but everyday.
unfortunately we don't know how many fathersdays you have left, but please stay with us for many more, because I don't want to celebrate fathersday without a father. Stay strong dad, I love you ♡

Als blogtitel heb ik daarom een song van K's Choice gekozen. Hoewel er tal van songs zijn die Dad in de titel hebben, sprak deze song me het meeste aan. (Emili Sandé was een goede tweede met Daddy ... ).

Maandagochtend had ik een afspraak met de fysiotherapeute van de sportschool. Ik was onder de indruk van haar kennis over voeding bij kanker en ze gaf me ook het advies om mijn benen niet te trainen op de fitness apparatuur (ze mocht het eigenlijk niet zeggen, want ze werkte nu eenmaal op een sportschool, maar ze vond die te statisch ... ), maar in combinatie met coördinatie, ofwel gewoon doorgaan op de al lang ingeslagen weg.
Na de lunch kon ik gelijk door naar mijn afspraak met de Orthopeed in het ziekenhuis in Zeist. De belangrijkste conclusie daaruit was dat klachten a.g.v. inspanning niet meer dan enkele dagen mogen duren (ervan uitgaande dat ik dan rust in acht neem ... ), anders moet ik contact opnemen. De volgende afspraak is in december.

Dinsdag heb ik kort cardio en coördinatieoefeningen gedaan op de sportschool, maar het uiteindelijk doel was de (minst hete) sauna. Kankercellen schijnen namelijk niet van temperatuurwisselingen te houden. Andere cellen klaarblijkelijk ook niet, want sindsdien loop ik met een zere keel rond. Volgende keer toch maar weer kiezen voor het stoombad, dat vond ik altijd al fijner.

Woensdag had ik een lunchafspraak op locatie Zeist met een collega, die een tijdje geleden ook een gedichtenbundel had uitgegeven. Ze heeft mij uitgelegd wat ze had ondernomen om dat te bewerkstelligen en bij welke uitgever. Aan de hand van haar verhaal maakte ik wel op dat ik nog wel wat werk aan de winkel heb.
Aansluitend ook nog maar een rondje door enkele bouwdelen gemaakt en hier en daar wat mensen van hun werk afgehouden. Was gezellig.

Donderdag weer eens op de mountainbike gekropen (was al weer enkele weken geleden ... ) en 35 km over de weg gefietst met enkele beklimmingen op de Heuvelrug. Dit om me alvast voor te bereiden op een "trainingskamp" in de Ardennen komende zomervakantie.
's Middags kwam mijn voormalig manager even langs om weer een keer bij te praten en prompt werd ik tijdens dat bezoek ook gebeld door mijn voormalige teamleider, een beetje veel om tegelijk af te handelen. Het telefoongesprek gaan we binnenkort maar een keer wat uitgebreider overdoen.

Voor de liefhebbers van mijn gedichten, er staat sinds mijn vorige blogbericht weer een vrachtlading aan nieuwe op mijn poems-blog.

Do 18-6-2015 Eight Line Poem

Ik was me er niet van bewust dat het al weer 10 dagen geleden was dat ik voor het laatst op mijn blog had geschreven.

Vorige week, toen Bertie en Imke naar Parijs waren, was ik in mijn eentje 3-4 keer per dag de hondenuitlaatservice. Doordat ik het gevoel had dat mijn stabiliteit toch weer een beetje aan het afnemen was, heb ik vanaf dinsdag 9-6 tot het weekend weer mijn oefeningen voor buik en benen opgepakt en dat gaf me wel een stabieler gevoel. Doordat ik tussendoor ook nog enkele keren boodschappen moest doen en een klusje te doen had, heb ik het best wel druk gehad en ben ik ook minder aan mijn rustmomenten toegekomen. Met name donderdag, toen ik was uitgenodigd om bij buren te komen eten en ik aansluitend ook nog bandrepetitie had, was een zware dag. Niet dat ik dat direct de rekening gepresenteerd kreeg (en dat is dus winst ... ), maar in het weekend werden de rondjes met de honden toch wel korter en heb ik ook de extra oefeningen even heb laten zitten. Toen Bertie en Imke op zondagmiddag thuis kwamen was het eigenlijk ook wel lang genoeg geweest, zo "on my own".

Dinsdag ben ik naar mijn werk geweest om de bankiers-eed af te leggen. Dat gebeurde samen met alle medewerkers die direct onder mijn manager vielen. Ondanks het feit dat ik toch al wel enige tijd bij de Rabobank rond loop, waren er voor mij toch ook wel nieuwe gezichten bij. Ik had voor de verandering weer eens mijn werkkleding aangetrokken (in het pak dus ... ) en dat was maar goed ook, want degenen in spijkerbroek kregen daar ook wel een opmerking over. Zo formeel ging het er dus wel aan toe. Ik had achteraf graag met enkele bekenden even bijgekletst, maar iedereen vloog direct na de bijeenkomst weer alle kanten op, achter hun drukke agenda's aan.

In de tussentijd werd er thuis nog enig schilderwerk verricht, waarmee de verzekeringsklus na mijn waterschade is geklaard. Het enige dat nog rest is het repareren en plaatsen van de plaat onder het bad.

Op woensdag had ik me er toch weer toe laten verleiden om als oud-lid een fittest te gaan doen in mijn oude sportschool. Ik liep al wel enige tijd met die plannen rond, dus zoveel was er ook niet nodig om me over te halen. Ik heb na afloop dus weer een abonnement afgesloten (wel met 4 weken proeftijd ... ) en ik denk dat het voor mijn verdere herstel ook wel goed is om met betere apparatuur te gaan werken. Ik kwam overigens goed uit de test: conditie was uitstekend, vetpercentage was laag en spiermassa hoog bij een gewicht van 74,5kg. Daar zal menigeen jaloers op zijn.

Woensdagavond had ik de tweede bijeenkomst van de gemeente Zeist over de cultuurvisie. Leuk om tijdens deze sessie weer andere creatieve mensen te ontmoeten. En ik had enkele van mijn visitekaartjes op zak. Ik gaf die ook een aan de  zakelijk en artistiek leider van het Festival Dag der Kunsten, die ik tijdens de eerste sessie ook al had gesproken, met de opmerking: "Als je een keer een dichter nodig hebt ... ". En wat wilde het toeval, hij had net een afzegging binnen van een dichter voor het festival van a.s. zondag en zocht inderdaad een vervanger (zou toeval bestaan ... ?). Toch wel enigszins overdonderd (dat kan de besten dus overkomen ... ) heb ik hem gevraagd om eerst maar eens even op mijn poems-blog te kijken of hij het iets vond. Een uur later had ik al een mail dat hij het wel zag zitten en of ik nog wat gegevens op wilde sturen om op de FB pagina van het evenement te zetten.

Dit gaf wel direct de uitdaging om na te denken over hoe en wat en mijn aankleding daarbij, want dat was nog niet eerder bij me opgekomen. Ik heb vandaag daarom gebruikt om te filteren welke gedichten ik wel en niet wil gebruiken en ik heb daarin ook een volgorde aangebracht, waardoor ik onderwerpen bij elkaar heb en bijna steeds ook wel weer een bruggetje heb naar een volgend onderwerp (ik zou er zo een show van een uur van kunnen maken, schat ik in ... ). Naast de inspiratie die de krant me sowieso gaf, heb ik speciaal voor dit evenement ook enkele nieuwe gedichten bedacht die ik ter inleiding wil gebruiken (deze staan ook op mijn blog ... ).
Twee weken geleden zei mijn schoonmoeder nog dat ik iets met mijn gedichten moest gaan doen, en nu al krijg ik onverwacht een podium aangeboden. Ik heb vannacht wel onrustiger geslapen vanwege mijn onverwachte debuut als dichter, terwijl ik twee maanden geleden nog nooit een gedicht had geschreven (buiten wat halve songteksten ... ).
Even ter nuancering: het betreft 3 stukjes van een kwartier tijdens de wisselingen van acts op het Henk Hupkes podium. Maar tijdens de optredens heb ik de vrijheid om rond te lopen en bijvoorbeeld op het terras of in het restaurant bij mensen aan tafeltjes enkele gedichten voor te lezen. Meer informatie over het festival is hier te vinden (kies de tegel Dag der Kunsten, een plattegrond vind je onder menu optie Actueel).

De blogtitel is een Bowie song van een van zijn eerste albums, t.w. Hunky Dory. Toepasselijk omdat ook mijn gedichten vaak deze omvang hebben.

Ma 8-6-2015 On My Own

Ik heb donderdagavond 4 juni meteen werk gemaakt van de mijzelf opgelegde actie (zie vorige bericht ... ) om visitekaartjes te maken.

• Al betreft de layout een standaard sjabloon, ik vind het wel een geslaagd ontwerp.
• De (op de foto lastig te lezen ... ) rode tekst betreft mijn levensmotto: If you can't do the things you love, love the things you can.
• In het wit mijn logo, dat ik ook gebruikte in het (bewerkelijke) sjabloon waarin ik oorspronkelijk mijn gedichten weergaf. 
• Dit logo zal t.z.t. ook terugkomen op de kaft van mijn nog uit te brengen gedichtenbundel. Ik heb daar al contact over gehad met een collega, die zelf ook een boek met gedichten heeft uitgegeven en waarmee ik binnenkort maar een keer ga lunchen. Ik heb ook maar meteen een mok en T-shirt met dit logo erbij besteld.

Op vrijdagavond ben ik met een vriend naar een zogenaamde superjam-sessie in het plaatselijke buurthuis De Peppel geweest om een keer te luisteren hoe dat daar in zijn werk gaat. In de bezetting die aftrapte zaten alvast enkele puike muzikanten. Ook het geluid werd professioneel aangepakt en zo klonk het dan ook. Het enige nadeel dat ik ervoer, waren de houten stoelen, die hard aanvoelden en ook een lage rugleuning hadden, die net tegen de onderkant van mijn spijkerbed duwde. Verre van comfortabel dus.
Wat me verder opviel was dat het niet een jamsessie was, zoals ik me die voorstel, want er werden ter plekke songs bedacht die ze zouden gaan spelen en de mensen op het podium speelden die ook in één keer weg. Kortom: iedereen die meedeed kende dit songmateriaal al, dus het lijkt erop dat er een soort van lijst met jam-standards wordt gehanteerd. Hoe dan ook, volgende keer toch maar eens mijn bas meenemen (en mijn vriend zijn gitaar ... ).


Op zaterdag 6-6 heb ik het in mijn vorige blogbericht aangekondigde "korte rondje" op mijn - als racefiets vermomde (zie foto) - mountainbike gemaakt. Het werden uiteindelijk toch nog 25 km. Ik zag wel al direct aan mijn kruissnelheid op mijn fietscomputer, dat die hoger lag dan op mijn hybride Cube (met verlichting, spatborden, bagagedrager ... ), maar uiteindelijk lag de gemiddelde snelheid toch maar 1,2 km/u hoger dan de laatste rit op de Cube, t.w. 22,4 km/u. De route was ook niet gelijk dan de eerdere 25 km ritten, dus helemaal vergelijkbaar is het ook niet.

Op zondag 7-6 floepten er 's ochtends in bed plotseling enkele filosofische spreuken uit mijn brein, die ik inmiddels als Fon-osophy ook op mijn poems-blog heb geplaatst. Inmiddels staan daar ook weer enkele nieuwe gedichtjes: het leven van alledag brengt iedere dag weer nieuwe inspiratie. Zondagmiddag heb ik op een verjaardag van mijn schoonzus enkele van mijn gedichten voorgedragen. Ze kenden deze helemaal niet (van je familie moet je het hebben ... ), maar ze vonden ze wel heel erg leuk (en als je schoonfamilie ze zelfs leuk vindt ... ).

Sinds vandaag ben ik even On My Own, want Bertie, Imke en mijn jongste schoonzus zijn een week naar Parijs. Ze hebben drie fietsen mee, dus ook tijdens de verplaatsingen kunnen ze van de stad genieten (voordeel t.o.v. de metro ... ). Ze zijn al wel gewaarschuwd voor het verkeer, want voor hun ogen werd er een voetganger door een scooter aangereden. De blogtitel slaat op de komende eenzame week (nou ja, de honden zijn ook nog thuis ... ) en betreft de song van Patti LaBelle en Michael McDonald.

Vanochtend ben ik bij de oncoloog geweest.

• De bloedwaarden zijn prima, ook die betrekking hebben op de schildklier. Wat ze wel constateert is een langzame daling van het fosfaat-gehalte sinds we in januari begonnen zijn met de Sutent, maar het zit nog wel boven de veilige grens. Zolang dat het geval is, neemt ze ook geen actie, maar als het onder die grens daalt, dan houdt ze een gifbeker achter de hand (ofwel een ongelooflijk vies drankje ... ). Bij een tekort zal dat impact hebben op de spierkracht.
• Omdat de bloeddruk afgelopen weken eerder aan de lage dan de hoge kant is geweest, gaan we het weer even proberen zonder bloeddruk-verlagers. Mocht die zich alsnog gaan misdragen, dan kan ik altijd (op werkdagen overdag tenminste ... ) bellen en dan wordt ook een ander middel gegeven dan ik tot nu toe had. Dit andere medicijn zou een gunstigere werking hebben bij nierkanker. De vorige keer zijn we ook al gestopt met het laxeermiddel, dus al weer twee medicijnen minder. (Zo meteen gaat Zilveren Kruis nog aan me verdienen ... ware het niet dat alleen de Sutent al aardig aan de prijs is: volgens de ziekenhuisapotheek €3000 per cyclus van 3 weken, sodeju ... ).
• Verder adviseert ze mij om niet te veel in de zon te gaan zitten en me anders in te smeren met factor 30 of hoger. 
• Ook hebben we het nog even over de immuuntherapie gehad, die vorige week zo prominent in het nieuws was. Ze gaf aan dat de werking vooral bij huidkanker getest was en dat ze nu specifieker naar longkanker gingen kijken. Het betreft ook nog steeds een experiment, waarbij de pers vooral de nadruk legde op de - ontegenzeggelijk - positieve resultaten, maar gemakshalve voorbij ging aan de bijzonder vervelende bijwerking. Daarnaast zijn de betreffende medicijnen ook nog niet geregistreerd, dus alleen verkrijgbaar als je deelneemt aan de proef. Wel verwacht ze daar binnen nu en 2-3 jaar meer van, hopelijk ook voor nierkanker patiënten. 
• De volgende CT-scan gaat toch nog plaatsvinden voor de vakantie van Bertie en mij, t.w. op 16 juli. De dag erna heb ik dan een afspraak voor de uitslag bij een vervangend oncoloog, omdat de mijne dan met vakantie is.

Tussen het bloed prikken en de afspraak met de oncoloog heb ik zitten lezen in het Filosofie Magazine. Bijzonder interessant en ik baalde eigenlijk een beetje toen ik aan de beurt was.

Tot slot: ik ben blij dat ik in Nederland leef. De NSA, CIA en Google lezen dan wel mee (de meeste page views komen uit de VS en na het noemen van deze afkortingen weer extra alert ... ), maar ik las vandaag in de krant dat een Saoedische blogger - in hoger beroep - vanwege belediging van de Islam veroordeeld was tot stokslagen, 10 jaar gevangenisstraf en een boete van €240.000 (daar kan je toch een hele tijd Sutent van slikken ... ).

Do 4-6-2015 Garden Party

Zoals de meesten van jullie vast wel zullen weten, houdt Bertie veel van fietsen. Hoewel ze de laatste tijd iets minder actief is vindt ze het sinds kort ook leuk om ernaar te kijken, getuige de foto's.

Ik daarentegen heb afgelopen zondag een flink stuk gefietst. Ik had het plan om een variant te fietsen op de eerdere 25km-ritten van vorige week, maar dan met een extra lusje. Toen ik net voorbij Doorn was, leek het me wel leuk om even bij een vriend in Leersum langs te gaan, want ik was toch "in de buurt". Die koffiestop bleek uiteindelijk toch nog ruim 3,5 km verderop te zijn en dat moest ik uiteraard ook weer terug, maar de koffie was het allemaal waard. Uiteindelijk thuis aangekomen stond er bijna 43 km op de teller met een gemiddelde van 21,2 km/u. Dat heb ik de dagen erna ook wel weer gevoeld, maar zoals eerder gezegd laat ik me door een beetje terugslag niet klein krijgen.

Afgelopen maandagmiddag had ik een afspraak voor een evaluatiegesprek op De Hoogstraat. Het deed me deugd dat ik sneller kon lopen dan de revalidatiearts, die zich graag beter wilde kunnen inleven in de wereld van de revalidanten: ze was van de trap gevallen! Buiten dat genoegen heeft het gesprek mij bijzonder weinig opgeleverd, dan dat ik mijn verbeterpunten heb kunnen ventileren. Ik hoop dat ze er op De Hoogstraat hun voordeel mee doen.

Fietsen zijn er niet alleen om op voort te bewegen of naar te kijken (zie boven ... ), maar af en toe hebben ze ook even bijzondere aandacht nodig. En dinsdag was dat moment voor mijn mountainbike dan eindelijk gekomen, na 9 lange maanden in een hoekje gestaan te hebben werd hij eindelijk ontdaan van de viezigheid uit de Vogezen en Ardennen (zomervakantie 2014! ... ). Deze beurt stond oorspronkelijk gepland op 31 augustus, maar daar werd toen een stokje voor gestoken. Ik heb er ook maar meteen dunne weg-banden op gelegd, want voorlopig zal mijn mountainbike geen ruw terrein meer voor zijn wielen krijgen. Ik ben benieuwd of ik hier ook qua houding gemakkelijk op zal fietsen, dus binnenkort eerst maar een kort proefrondje gaan maken. Na deze onderhoudsbeurt (van 3 uur! ... ) voelde ik me overigens behoorlijk gesloopt.

Gisteren was het opnieuw een drukke dag, die al vroeg begon. Nu de bovenverdieping opgedroogd was na de waterschade in mijn badkamer, stonden de mannen van het laminaat al om 7:15 aan de deur. Om 13:30 waren ze klaar met de 2 slaapkamers en de overloop. De slaapkamer van Imke hebben ze op ons verzoek maar overgeslagen (maar ze hebben wel keurig materiaal achtergelaten om dat alsnog later zelf te kunnen doen ... ). Die kamer was eigenlijk niet getroffen en Imke was ook zeer tevreden met haar huidige laminaat. Bovendien bestond het risico op nieuwe waterschade, aangezien ze sinds kort een tropisch aquarium op haar kamer heeft staan (ik verdenk haar van voorbedachte rade ... ).

Later in de ochtend had ik een afspraak bij de neuroloog. Gezien de progressie t.o.v. mijn vorige bezoek besloten we maar om het voorlopig de laatste afspraak te laten zijn. Vervolgens kwamen we nog te praten over de beperkingen en de andere (creatieve) dingen die daarvoor in de plaats kwamen. Toen bleek dat hij ook conservatorium (zang) had gestudeerd in de laatste jaren van zijn medicijnenstudie. Maar uiteindelijk bleek hij nu toch weer terug bij zijn passie van blokfluit en dwarsfluit. Hierdoor werd het toch nog een bijzonder leuk bezoek, waar ik met een glimlach vandaan kwam.

En gisterenavond tot slot was ik uitgenodigd door de Gemeente Zeist om mee te denken over de cultuurvisie voor de komende jaren. Naast tal van belanghebbende partijen waren er 1000 willekeurige burgers (waaronder ik ... ) aangeschreven om hierin te participeren. Ik geloof overigens niet dat er veel meer dan 10 van aanwezig waren, maar in totaal waren er wel zo'n 50 mensen, die vooraf ingedeeld waren in 6 groepen (gekleurde badges ... ). Na een boeiende inleiding kregen we per groep een thema waarover we mochten discussiëren. Aan het einde van de avond moesten we per groep onze conclusies presenteren. Er volgen deze maand nog twee vervolgsessies. Leuk om hierover mee te mogen denken en andere mensen te ontmoeten. In mijn groep zaten o.a. een programmamanager van Poppodium De Peppel, een bestuurder van de Muziekschool, een organisator van straattheater en de organisator van o.a. het muziekfestival op 21 juni in Slot Zeist. Hoewel ik voorheen niet zo vaak naar cultuurevenementen in Zeist ging, heb ik inmiddels met een vriend afgesproken om vrijdag naar een jamsessie in De Peppel te gaan en ben ik zeker ook voornemens om op 21 juni naar Slot Zeist te gaan. Als er iemand mee wil ... ? Gezellig!

Tot slot nog een droevig bericht: ons laatste konijn is vorige week overleden. We waren haar al enkele dagen kwijt en ze bleek dood in een hokje onder de buxushaag te liggen. Ze is ongeveer 8 jaar oud geworden, een respectabele leeftijd voor dit soort konijnen. Vervolgens kregen Bertie en Imke de geest om de konijnen-ren te slopen en de tuin (een beetje te ... ) rigoureus te snoeien. Vervolgens werd de lounge-set (5 jaar geleden gekocht voor onze 25-jarige bruiloft ... ) naar de achtertuin verhuisd en werd er in ijltempo een nieuwe tuinset (tafel met 4 stoelen ... ) aangeschaft. Het ziet er nu weer zeer opgeruimd uit en de meiden zijn trots dat ze deze klus zelfstandig hadden uitgevoerd. Ze hebben daarmee aangetoond ook zonder mij te kunnen, een geruststellende gedachte ... , De blogtitel is een song uit 1972 van Rick Nelson and the Stone Canyon Band.

Voor degenen die ze nog niet gelezen hebben, er staan ook weer nieuwe - veelal satirische - gedichtjes op mijn poems-blog, maar ook een heel serieuze ertussen. Wellicht dat ik via nieuwe cultuurcontacten ook daar nog eens ooit een podium voor kan vinden. Ik moet maar eens beginnen met visitekaartjes (tip van de "straatacteur" ... ).