Op woensdag 21 september - mijn verjaardag - ben ik naar het ziekenhuis geweest voor de 3-maandelijkse CT scan en ik moest ook bloed laten prikken. Bij dergelijke acties wordt altijd ter controle naar de geboortedatum gevraagd en alle verpleegkundigen waren zo attent om mij meteen te feliciteren.
Normaliter zou ik de uitslag pas vrijdag 30-9 te horen krijgen, maar omdat ik me toch wel zorgen begon te maken over de toenemende gevoelloosheid in mijn linkerbeen, heb ik toch maar contact opgenomen met de afdeling Oncologie van het UMC Utrecht. Ik wist dat mijn eigen oncoloog met vakantie was, maar ik werd doorverbonden met een vervanger. Hij had de uitslag van de CT al voor zich en daar kwam uit dat de tumor in de nier marginaal gegroeid was (mijn eigen oncoloog zal dat ongetwijfeld een meetafwijking noemen), de tumor op de rib is geslonken en de situatie in mijn rug is ongewijzigd. Daarmee lijkt het onwaarschijnlijk dat de klachten in mijn been een relatie hebben met de kanker. Om verder te zoeken naar een oorzaak ben ik doorverwezen naar een neuroloog (in het UMC) en daar heb ik maandag 26-9 en afspraak mee. Ik hoop dat er wel een (te verhelpen) oorzaak gevonden wordt door de specialisten, vandaar de blogtitel van Coldplay.
Afgelopen dinsdag 20 september had ik een afspraak voor een fit-test op de sportschool. Ik had die ochtend reeds zelf mijn bloeddruk opgenomen voordat ik uit bed stapte en deze was 109-71, dus prima. Mijn gewicht was na een toiletbezoek 70,1 kg en daarmee de laatste maanden ook stabiel. Onderdeel van de fit-test zijn o.a. het meten van de bloeddruk en gewicht en die lagen na een half uur sporten en een ontbijt uiteraard iets hoger dan mijn eigen metingen. Het apparaat waarmee mijn vetpercentage gemeten werd gaf echter een foutcode (Err4), hetgeen inhield dat ik buiten de verwachte marges viel. Aangezien er reeds een dalende trend te zien was in de vorige testen was de conclusie dat mijn vetpercentage nog verder gedaald moest zijn tot een onwaarschijnlijk laag niveau. (Er zijn mensen die er hun best voor doen, maar ik had het graag anders gezien ... ). De fietstest leverde overigens het resultaat 'uitstekend' op, dus conditioneel zit het wel goed. Omdat er geen gewichtsafname is, moet er dus ook sprake zijn van een toename van spierweefsel.
Ik had me voor 's avonds bij een vriendin aangemeld voor een optreden van singer-songwriter Dowan in haar huiskamer. Ik had met haar afgesproken dat ik tussen het optreden door enkele gedichten zou voordragen. Ik had gekozen voor de gedichten die ik geschreven had naar aanleiding van mijn afscheid van de band begin van dit jaar (ook een mooie gelegenheid om ze weer wat verder aan te scherpen) plus twee gerelateerde gedichten. Ik heb het als een bijzonder intiem optreden ervaren, zowel als luisteraar als dat van dichter, een mooie combi.
Op 21 september ben ik met mijn beste vriend naar een optreden van trompettist Eric Vloeimans & Friends in het Frits Philips Muziekcentrum geweest, zeg maar een verjaardagscadeautje. Voor de pauze bracht hij bijna meditatieve muziek met verrassende instrumentcombinaties, zoals accordeon en cello of met tabla en flamencogitaar. Wegdromen met de ogen dicht, geweldig mooi. Na de pauze tapte hij uit een ander vaatje en speelde hij samen met een combo (bas-gitaar, drums en toetsen), soms aangevuld met een blazersensamble en/of zang van Ntjam Rosie (mooie stem én vrouw). Veelal hele mooie momenten, afgewisseld met enkele passages, waarin het combo volledig uit de bocht vloog en ik even afhaakte. Al met al heb ik vooral genoten.
donderdag 22 september 2016
maandag 19 september 2016
Ma 19-9-2016 While my guitar gently weeps
In een van mijn vorige blogberichten had ik verteld over de opknapbeurt van mijn Ikea stoelen. Daarnaast was ik door enkele verweerde plekjes op mijn kozijnen op de begane grond (op de 1e en 2e verdieping heb ik kunststof kozijnen) ook gedwongen om daar iets aan te doen. Dat laatste betekende ook weer enig snoeiwerk aan de klimplanten, die daar dicht tegenaan groeien. Alles bij elkaar behoorlijke klusjes, waar ik vroeger mijn hand niet voor zou omdraaien, maar in mijn huidige toestand moet ik voor dergelijke inspanningen toch wel de tol betalen in de vorm van rugpijn. Ik heb daar de laatste paar maanden sowieso weer meer last van dan daarvoor. De pijn zit hem soms ter hoogte van het operatiegebied (tussen de schouderbladen), maar daar kan ik vaak nog wel een relatie met mijn inspanningen in de sportschool leggen. Maar ik leg mijn hand toch ook best wel vaak op mijn rechter nier als zijnde de pijnplek. Dat ik daarnaast weer iets meer bas en gitaar speel zal daar ook niet positief aan bijdragen. Vanwege de rugpijn slaap ik ook slechter en sinds enkele weken maar weer standaard met pijnstillers.
Ik ben dus best wel benieuwd naar de uitslag van de CT scan van a.s. woensdag, waarvan ik de uitslag - vanwege vakantie - op vrijdag 30-9 te horen krijg. Omdat het lopen afgelopen week ook iets moeizamer begint gaat (minder gevoel en controle in het linkerbeen, maar ook de rechtervoet vertoont steeds vaker een doods gevoel), zou het mij niet verbazen als er toch weer groei zichtbaar zal zijn. Dat kan groei van de uitzaaiingen rondom mijn ruggenmerg zijn, die zenuwen afknellen en/of van de tumor in de nier (de laatste keer ongeveer ter grootte van een tennisbal), die tegen spieren en/of mijn wervelkolom drukt.
Ik ben dus best wel benieuwd naar de uitslag van de CT scan van a.s. woensdag, waarvan ik de uitslag - vanwege vakantie - op vrijdag 30-9 te horen krijg. Omdat het lopen afgelopen week ook iets moeizamer begint gaat (minder gevoel en controle in het linkerbeen, maar ook de rechtervoet vertoont steeds vaker een doods gevoel), zou het mij niet verbazen als er toch weer groei zichtbaar zal zijn. Dat kan groei van de uitzaaiingen rondom mijn ruggenmerg zijn, die zenuwen afknellen en/of van de tumor in de nier (de laatste keer ongeveer ter grootte van een tennisbal), die tegen spieren en/of mijn wervelkolom drukt.
Over mijn energieniveau maak ik me daarentegen weer weinig zorgen: hoewel ik vaak 's middags wel even weg dut als ik in mijn stoel zit, ligt het aantal nachtelijke uren aan slaap vaak niet veel hoger dan 7-8 uur. Best acceptabel voor een 'doodziek' iemand.
Zoals reeds aangegeven ben ik ook weer meer gitaar aan het spelen, zonder de bas daarbij te vergeten. Ik ben bezig om workshops uit de maandbladen Gitarist en De Bassist door te nemen om me los te weken uit mijn standaard patronen. Daarnaast pik ik af en toe ook weer een les mee van de Bass Academy van Scott Devine (Scott's Bass Lessons). Leuk om te doen en je gaat er ook nog eens beter van spelen. Ook ben ik nog zoekende naar lekkere instellingen op mijn gitaarversterker en ben ik er nog niet uit hoe het ingebouwde loop station werkt. Het idee daarachter is dat je iets speelt (bijvoorbeeld akkoorden) en dat de versterker dat opslaat en herhaalt, zodat je er weer iets anders (een solo) overheen kan spelen. Kortom, ik ben lekker bezig, vandaar ook de blogtitel van de Beatles. Daarnaast brandt het restant van het budget (door de verkoop van mijn Peavey inmiddels weer opgelopen tot zo'n €500) ook nog steeds in mijn portemonnee, dus ik vermoed dat ik binnenkort toch nog een keer ga shoppen.
Vanwege alle andere activiteiten (ik kom ook weer nagenoeg dagelijks op de sportschool) zijn er de laatste tijd maar weinig nieuwe gedichten aan mijn brein ontsproten. Dat wil overigens niet zeggen dat ik helemaal droog sta, want met enkele optredens in het verschiet heb ik wel enkele bestaande gedichten enigszins aangepast, opdat ze nóg beter lopen. Voor het evenement in Driebergen (eind november) is er afgelopen week ook nog een artikel verschenen met een foto van mij, waarbij ze de lat behoorlijk hoog leggen, gezien de begeleidende tekst. Na eerdere krantenartikelen en radio-interviews ben ik lokaal inmiddels bijna wereldberoemd, haha.
Vanwege alle andere activiteiten (ik kom ook weer nagenoeg dagelijks op de sportschool) zijn er de laatste tijd maar weinig nieuwe gedichten aan mijn brein ontsproten. Dat wil overigens niet zeggen dat ik helemaal droog sta, want met enkele optredens in het verschiet heb ik wel enkele bestaande gedichten enigszins aangepast, opdat ze nóg beter lopen. Voor het evenement in Driebergen (eind november) is er afgelopen week ook nog een artikel verschenen met een foto van mij, waarbij ze de lat behoorlijk hoog leggen, gezien de begeleidende tekst. Na eerdere krantenartikelen en radio-interviews ben ik lokaal inmiddels bijna wereldberoemd, haha.
zondag 11 september 2016
Zo 11-9-2016 Music
Na het opnieuw afstellen van mijn oude elektrische gitaar, de Peavey T26, en het op Marktplaats plaatsen ervan, ben ik - als een vorm van eerbetoon en afscheid - toch weer daarop gaan spelen. De bespeelbaarheid leek een stuk beter en de klank was sowieso altijd al goed (zoals een Fender Stratocaster, waar het qua opzet een kopie van is, hoort te klinken). Na enkele dagen begon ik toch weer te twijfelen, maar inmiddels had ik al wel een reactie gekregen van een verzamelaar, die nog twee exemplaren (de T26 en T27) zocht om zijn verzameling van 6 gitaren, die Peavey heeft uitgebracht in de T-serie, compleet te maken. Hij bood echter net iets te weinig naar mijn zin en mijn twijfel of ik hem wel weg wilden doen deed me besluiten om mijn advertentie in te trekken.
Hij deed daar niet vervelend over en stuurde me zelfs vol trots enkele plaatjes van zijn verzameling, die uit meer dan 100(!) exemplaren van vooral vintage instrumenten van medio jaren '80 of ouder bestond. (Als nog ooit iemand mij durft et vertellen dat ik veel gitaren heb ... ). Om je vingers bij af te likken natuurlijk (tenzij je geen gitarist bent, hoewel ... ). Toen ik hem vroeg hoe hij eigenlijk bepaalde op welk instrument hij zou gaan spelen, gaf hij aan dat hij eigenlijk geen muzikant was.
Vervolgens ben ik ook weer meer op mijn nieuwe Ibanez (op basis van het serienummer bepaald dat deze gebouwd is in 2006) gaan spelen en op een of andere reden ligt de vorm van de gitaar en/of de hals me zoveel beter, dat ik daar een stuk gemakkelijker op speel dan op de Peavey. Daarmee begon de twijfel toch weer toe te slaan en heb ik de verzamelaar de gitaar opnieuw aangeboden voor een iets hoger bedrag. Daarmee ging hij akkoord, mits ik de verzendkosten zou betalen. Het toeval wilde echter dat we kort daarna een huwelijksfeest zouden hebben in Zuidwolde en hij woonde in Coevorden, 35km verderop. Omdat ik wel nieuwsgierig was naar de verzameling sprak ik met hem af dat ik de gitaar dan zou komen brengen.
Mijn vorige blogbericht opende ik overigens met mijn liefde op het eerste gezicht voor een G&L Tribute Asat Classic (Telecaster model) op Marktplaats. Ik had op die advertentie gereageerd en ook dat contact leidde tot een uitgebreide chatsessie via Marktplaats en later via Whatsapp. Zodanig leuk dat we op dinsdag 6 september al een keer samen hebben gejamd en eind september een vervolgafspraak hebben. Waar een als vluchtig bedoelde reactie al niet toe kan leiden.
Een dag eerder, op maandag 5 september, werd de eerder aangekochte relaxfautteuill van Bertie afgeleverd. Dat leidde tot een nieuwe indeling van het meubilair, waardoor onze Ikea stoelen van blank hout me extra opvielen. Dat was de trigger om de koe bij de horens te nemen en er wat aan te gaan doen. Ik had al beits aangeschaft en nadat ik één stoel helemaal kaal had geschuurd (lak eraf) kon de eerste beitslaag erop. Dat leidde tot een wel erg egaal grijs resultaat, veel anders dan dat ik voor ogen had gehad. Toen ik nog eens goed op het potje keek, bleek ik de stoel behandeld te hebben met beits bedoeld voor tuinhout. Geen wonder dus. Aangezien onze nieuwe meubels ook een ietwat blanke ondertoon hadden, besloot ik om de gebeitste stoel weer te gaan schuren, zodat op sommige plekken het blanke hout weer enigszins tevoorschijn kwam. Dat oogde al zodanig veel beter dat ik de volgende stoel ook wel aandurfde. Na tweemaal aflakken komt het resultaat best wel aardig in de buurt van de andere meubels en hebben ze op 9 september weer een plekje in de kamer terug gekregen.
Op zaterdag 10 september begon de dag al vroeg. Ik zou met mijn dochter Renske haar andere auto op gaan halen in De Bilt. Haar oude bleek niet meer te repareren. Twee jaar stil staan terwijl zij in Australië zat, heeft de Clio ongetwijfeld geen goed gedaan. Ze heeft nu een Peugeot 206. Vervolgens snel weer naar huis voor een scheerbeurt en daarna op naar Zuidwolde, voor het huwelijksfeest van mijn nichtje en haar partner, Het weer was prachtig en de huwelijksinzegening vond buiten plaats op een soort kiosk. Voor de genodigden was het genieten (of afzien?) in de zon op het gazon ervoor. Niet iedereen was uitgenodigd voor het diner en dat gaf ons de gelegenheid om even heen en weer te rijden naar Coevorden om mijn Peavey toe te voegen aan de T-serie verzameling. Daarmee is mijn restant budget weer aangevuld om op een later tijdstip nog een keer een leuke uitgave te kunnen doen voor nog een extra gitaar of iets anders leuks.
Nadat we in Coevorden ook een hapje hadden gegeten keerden we weer terug naar Zuidwolde voor het feest. Het was ouderwets gezellig met een discotheek die ook ruim in het jaren-70 repertoire zat. Uiteindelijk waren we rond 3:00 weer terug in Zeist om de honden bij Imke op te pikken (we moesten daar toch zijn om Janneke in hetzelfde flatgebouw af te zetten) en om 3:30 lagen we eindelijk in bed.
Omdat de muziek de hoofdmoot vormt van dit blogbericht is de blogtitel ontleent aan de song van John Miles.
Hij deed daar niet vervelend over en stuurde me zelfs vol trots enkele plaatjes van zijn verzameling, die uit meer dan 100(!) exemplaren van vooral vintage instrumenten van medio jaren '80 of ouder bestond. (Als nog ooit iemand mij durft et vertellen dat ik veel gitaren heb ... ). Om je vingers bij af te likken natuurlijk (tenzij je geen gitarist bent, hoewel ... ). Toen ik hem vroeg hoe hij eigenlijk bepaalde op welk instrument hij zou gaan spelen, gaf hij aan dat hij eigenlijk geen muzikant was.
Vervolgens ben ik ook weer meer op mijn nieuwe Ibanez (op basis van het serienummer bepaald dat deze gebouwd is in 2006) gaan spelen en op een of andere reden ligt de vorm van de gitaar en/of de hals me zoveel beter, dat ik daar een stuk gemakkelijker op speel dan op de Peavey. Daarmee begon de twijfel toch weer toe te slaan en heb ik de verzamelaar de gitaar opnieuw aangeboden voor een iets hoger bedrag. Daarmee ging hij akkoord, mits ik de verzendkosten zou betalen. Het toeval wilde echter dat we kort daarna een huwelijksfeest zouden hebben in Zuidwolde en hij woonde in Coevorden, 35km verderop. Omdat ik wel nieuwsgierig was naar de verzameling sprak ik met hem af dat ik de gitaar dan zou komen brengen.
Mijn vorige blogbericht opende ik overigens met mijn liefde op het eerste gezicht voor een G&L Tribute Asat Classic (Telecaster model) op Marktplaats. Ik had op die advertentie gereageerd en ook dat contact leidde tot een uitgebreide chatsessie via Marktplaats en later via Whatsapp. Zodanig leuk dat we op dinsdag 6 september al een keer samen hebben gejamd en eind september een vervolgafspraak hebben. Waar een als vluchtig bedoelde reactie al niet toe kan leiden.
Een dag eerder, op maandag 5 september, werd de eerder aangekochte relaxfautteuill van Bertie afgeleverd. Dat leidde tot een nieuwe indeling van het meubilair, waardoor onze Ikea stoelen van blank hout me extra opvielen. Dat was de trigger om de koe bij de horens te nemen en er wat aan te gaan doen. Ik had al beits aangeschaft en nadat ik één stoel helemaal kaal had geschuurd (lak eraf) kon de eerste beitslaag erop. Dat leidde tot een wel erg egaal grijs resultaat, veel anders dan dat ik voor ogen had gehad. Toen ik nog eens goed op het potje keek, bleek ik de stoel behandeld te hebben met beits bedoeld voor tuinhout. Geen wonder dus. Aangezien onze nieuwe meubels ook een ietwat blanke ondertoon hadden, besloot ik om de gebeitste stoel weer te gaan schuren, zodat op sommige plekken het blanke hout weer enigszins tevoorschijn kwam. Dat oogde al zodanig veel beter dat ik de volgende stoel ook wel aandurfde. Na tweemaal aflakken komt het resultaat best wel aardig in de buurt van de andere meubels en hebben ze op 9 september weer een plekje in de kamer terug gekregen.
Op zaterdag 10 september begon de dag al vroeg. Ik zou met mijn dochter Renske haar andere auto op gaan halen in De Bilt. Haar oude bleek niet meer te repareren. Twee jaar stil staan terwijl zij in Australië zat, heeft de Clio ongetwijfeld geen goed gedaan. Ze heeft nu een Peugeot 206. Vervolgens snel weer naar huis voor een scheerbeurt en daarna op naar Zuidwolde, voor het huwelijksfeest van mijn nichtje en haar partner, Het weer was prachtig en de huwelijksinzegening vond buiten plaats op een soort kiosk. Voor de genodigden was het genieten (of afzien?) in de zon op het gazon ervoor. Niet iedereen was uitgenodigd voor het diner en dat gaf ons de gelegenheid om even heen en weer te rijden naar Coevorden om mijn Peavey toe te voegen aan de T-serie verzameling. Daarmee is mijn restant budget weer aangevuld om op een later tijdstip nog een keer een leuke uitgave te kunnen doen voor nog een extra gitaar of iets anders leuks.
Nadat we in Coevorden ook een hapje hadden gegeten keerden we weer terug naar Zuidwolde voor het feest. Het was ouderwets gezellig met een discotheek die ook ruim in het jaren-70 repertoire zat. Uiteindelijk waren we rond 3:00 weer terug in Zeist om de honden bij Imke op te pikken (we moesten daar toch zijn om Janneke in hetzelfde flatgebouw af te zetten) en om 3:30 lagen we eindelijk in bed.
Omdat de muziek de hoofdmoot vormt van dit blogbericht is de blogtitel ontleent aan de song van John Miles.
Abonneren op:
Posts (Atom)