Zo 11-9-2016 Music

Na het opnieuw afstellen van mijn oude elektrische gitaar, de Peavey T26, en het op Marktplaats plaatsen ervan, ben ik - als een vorm van eerbetoon en afscheid -  toch weer daarop gaan spelen. De bespeelbaarheid leek een stuk beter en de klank was sowieso altijd al goed (zoals een Fender Stratocaster, waar het qua opzet een kopie van is, hoort te klinken). Na enkele dagen begon ik toch weer te twijfelen, maar inmiddels had ik al wel een reactie gekregen van een verzamelaar, die nog twee exemplaren (de T26 en T27) zocht om zijn verzameling van 6 gitaren, die Peavey heeft uitgebracht in de T-serie, compleet te maken. Hij bood echter net iets te weinig naar mijn zin en mijn twijfel of ik hem wel weg wilden doen deed me besluiten om mijn advertentie in te trekken.

Hij deed daar niet vervelend over en stuurde me zelfs vol trots enkele plaatjes van zijn verzameling, die uit meer dan 100(!) exemplaren van vooral vintage instrumenten van medio jaren '80 of ouder bestond. (Als nog ooit iemand mij durft et vertellen dat ik veel gitaren heb ... ). Om je vingers bij af te likken natuurlijk (tenzij je geen gitarist bent, hoewel ... ). Toen ik hem vroeg hoe hij eigenlijk bepaalde op welk instrument hij zou gaan spelen, gaf hij aan dat hij eigenlijk geen muzikant was.

Vervolgens ben ik ook weer meer op mijn nieuwe Ibanez (op basis van het serienummer bepaald dat deze gebouwd is in 2006) gaan spelen en op een of andere reden ligt de vorm van de gitaar en/of de hals me zoveel beter, dat ik daar een stuk gemakkelijker op speel dan op de Peavey. Daarmee begon de twijfel toch weer toe te slaan en heb ik de verzamelaar de gitaar opnieuw aangeboden voor een iets hoger bedrag. Daarmee ging hij akkoord, mits ik de verzendkosten zou betalen. Het toeval wilde echter dat we kort daarna een huwelijksfeest zouden hebben in Zuidwolde en hij woonde in Coevorden, 35km verderop. Omdat ik wel nieuwsgierig was naar de verzameling sprak ik met hem af dat ik de gitaar dan zou komen brengen.

Mijn vorige blogbericht opende ik overigens met mijn liefde op het eerste gezicht voor een G&L Tribute Asat Classic (Telecaster model) op Marktplaats. Ik had op die advertentie gereageerd en ook dat contact leidde tot een uitgebreide chatsessie via Marktplaats en later via Whatsapp. Zodanig leuk dat we op dinsdag 6 september al een keer samen hebben gejamd en eind september een vervolgafspraak hebben. Waar een als vluchtig bedoelde reactie al niet toe kan leiden.

Een dag eerder, op maandag 5 september, werd de eerder aangekochte relaxfautteuill van Bertie afgeleverd. Dat leidde tot een nieuwe indeling van het meubilair, waardoor onze Ikea stoelen van blank hout me extra opvielen. Dat was de trigger om de koe bij de horens te nemen en er wat aan te gaan doen. Ik had al beits aangeschaft en nadat ik één stoel helemaal kaal had geschuurd (lak eraf) kon de eerste beitslaag erop. Dat leidde tot een wel erg egaal grijs resultaat, veel anders dan dat ik voor ogen had gehad. Toen ik nog eens goed op het potje keek, bleek ik de stoel behandeld te hebben met beits bedoeld voor tuinhout. Geen wonder dus. Aangezien onze nieuwe meubels ook een ietwat blanke ondertoon hadden, besloot ik om de gebeitste stoel weer te gaan schuren, zodat op sommige plekken het blanke hout weer enigszins tevoorschijn kwam. Dat oogde al zodanig veel beter dat ik de volgende stoel ook wel aandurfde. Na tweemaal aflakken komt het resultaat best wel aardig in de buurt van de andere meubels en hebben ze op 9 september weer een plekje in de kamer terug gekregen.

Op zaterdag 10 september begon de dag al vroeg. Ik zou met mijn dochter Renske haar andere auto op gaan halen in De Bilt. Haar oude bleek niet meer te repareren. Twee jaar stil staan terwijl zij in Australië zat, heeft de Clio ongetwijfeld geen goed gedaan. Ze heeft nu een Peugeot 206. Vervolgens snel weer naar huis voor een scheerbeurt en daarna op naar Zuidwolde, voor het huwelijksfeest van mijn nichtje en haar partner, Het weer was prachtig en de huwelijksinzegening vond buiten plaats op een soort kiosk. Voor de genodigden was het genieten (of afzien?) in de zon op het gazon ervoor. Niet iedereen was uitgenodigd voor het diner en dat gaf ons de gelegenheid om even heen en weer te rijden naar Coevorden om mijn Peavey toe te voegen aan de T-serie verzameling. Daarmee is mijn restant budget weer aangevuld om op een later tijdstip nog een keer een leuke uitgave te kunnen doen voor nog een extra gitaar of iets anders leuks.
Nadat we in Coevorden ook een hapje hadden gegeten keerden we weer terug naar Zuidwolde voor het feest. Het was ouderwets gezellig met een discotheek die ook ruim in het jaren-70 repertoire zat. Uiteindelijk waren we rond 3:00 weer terug in Zeist om de honden bij Imke op te pikken (we moesten daar toch zijn om Janneke in hetzelfde flatgebouw af te zetten) en om 3:30 lagen we eindelijk in bed.

Omdat de muziek de hoofdmoot vormt van dit blogbericht is de blogtitel ontleent aan de song van John Miles.