Di 24-11-2015 Poetry Man

Een gedichtenbundel opleveren valt nog niet mee. Ik kreeg afgelopen vrijdag een zogenaamde correctieversie (pdf, dus alleen lezen ... ) terug, die door de uitgever was opgemaakt. Of ik deze nog een laatste keer wilde screenen op taalfouten en die via de mail wilde doorgeven. Als het er meer zouden zijn dan 14, dan mocht ik ze zelf bijwerken. 

In de opmaak van de uitgever vielen me toch nog wel enkele onvolkomenheden op, die mij in mijn eigen versies niet meer opvielen (blindstaren ... ).  

Erger nog echter was de opmaak, die door de uitgever was opgeleverd. Al mijn coupletten waren in elkaar gedrukt (zonder lege regels ertussen) en ieder gedicht begon op een nieuwe pagina, waardoor er bij kleine gedichten dus grote wit-vlakken ontstonden en een dik boek (138 pagina's), hetgeen de prijs negatief zou beïnvloeden. Daarnaast begonnen alle langere gedichten (meer dan 1 pagina) op een rechter pagina startten, waardoor de lezer zou moeten ombladeren om het gehele gedicht te lezen. 

Kortom, daar was ik dus niet blij mee. Op zaterdag heb ik dus al mijn opmerkingen terug gemaild en gevraagd of ik de wijzigingen toch maar zelf mocht aanbrengen. (De lezers, die mij al langer volgen, zullen hierin herkennen dat ik de regie graag in eigen hand hou ... ). En op maandag kreeg ik een bericht terug van een collega van mijn contactpersoon (die er niet was) dat de laatste kennelijk enkele zaken over het hoofd had gezien. Ingesloten was het bewerkbare document, dat ik gisterenavond naar mijn inzichten heb aangepast en teruggestuurd. Met het comprimeren (meer gedichten op één pagina) en nog een laatste schifting kwam ik uiteindelijk op 75 pagina's. Vanochtend kreeg te horen dat de prijs daarmee onder de €15 uitkwam, mooi!
De blogtitel slaat vooral op bovenstaande en is een song van Stevie Ann.

Ook had ik al het nodige onderzoek gedaan voor de promotie van mijn boek, die ik voor een belangrijk deel zelf moet verzorgen. Ik heb daarvoor ook een kort plannetje van aanpak (1 A4) geschreven om het overzicht te behouden. In dat kader heb ik vrijdag een bezoek gebracht aan Galerie Kortom, waar het wellicht mogelijk zou zijn om een boekpresentatie te houden. De galeriehouder bleek een hele oude bekende te zijn, die ook ooit bij Rabo had gewerkt. Hij stond er wel voor open om mij een keer als dichter uit te nodigen voor zijn tweemaandelijkse Culture Club avond, maar dan wilde hij eerst wat werk van me zien om te beoordelen of dat paste. En ... de eerstvolgende vindt pas plaats op 21 januari. Leuk dus als optreden als dichter, maar voor een boekpresentatie is de timing toch niet handig. Dus zoek ik nog maar even verder.

Tussendoor moest ik ook nog een vervroegde WIA aanvraag invullen, want mijn werkgever heeft vanaf medio oktober - geheel volgens de regels - mijn salaris teruggebracht tot 70%, Als de WIA aanvraag goedgekeurd wordt, dan zou ik een aanvulling daarop moeten kunnen krijgen gedurende het 2e ziektejaar. 

Ik heb nu gedeeltelijk ervaren wat de PGB-houders al een jaar lang hebben moeten doormaken. Het online invullen bleek een mission impossible waarbij het proces meerdere keren afgebroken werd omdat de verbinding met digid verbroken was. Opnieuw aanloggen was op dat moment niet mogelijk, dus "probeert u het later opnieuw". Toen het eindelijk leek te werken kwam ik aan het einde van stap 5 in een loop en leidde de knop 'volgende' je consequent naar het begin van stap 5! 

Toen ik, na 2x eerder contact te hebben gehad met het call center, bij mijn pakweg 8e poging een klacht indiende, kreeg ik te horen dat dit 'een bekend probleem' was. Als een bedrijf zo zou werken, dan zouden ze binnen de kortste keren out of business zijn.

Donderdagmiddag kreeg ik een papieren formulier toegestuurd, dat ik vrijdag op de bus heb gedaan. De dame van het klachtenbureau belde vrijdag nog wel keurig terug of ik het formulier had ontvangen. Ik vrees voor het vervolg tijdens de afhandeling.

Afgelopen zaterdag hadden we een feestje in Assen, mijn zus had de respectabele leeftijd van 60 jaar bereikt en ook mijn zwager was op die dag jarig (inmiddels net 60+ ... ) en dat moest gevierd worden. Gezellig met een groot deel van mijn familie erbij. De rit heen en terug hakte er echter wel in en was eigenlijk net iets te lang voor mij. Bij het uitstappen sliep mijn been en dat kwam mijn balans niet bepaald ten goede. Gelukkig zakte dat daarna ook wel weer en zondag had ik er gelukkig geen terugslag van.  

Do 19-11-2015 Pump It Up

Ik heb afgelopen zaterdag alle stukken voor mijn dichtbundel "even niet Kankeren" afgerond en naar de uitgever gestuurd. Op zondag had ik daardoor weer enige ruimte in mijn hoofd voor nieuwe gedichten en heb ik naar aanleiding van de terroristische aanslagen in Parijs ook nog enkele nieuwe geschreven. Die vond ik toch te goed om niet op te nemen in het manuscript, dus ik heb een nieuwe versie opgestuurd. Nu het boek zo goed als klaar is, betekent het niet dat ik er ook mee klaar ben, want nu moet ik gaan nadenken hoe ik publiciteit hieraan ga geven. Voor een belangrijk deel had ik dat nadenken al gedaan, maar nu moet ik met een concreter plan gaan maken en dat ook haan invullen. Van de uitgever had ik daar ook een nuttig boekje over gekregen, dat ik inmiddels ook helemaal heb doorgenomen.

Op zaterdag 14-11 hebben we met mijn band nLUK deelgenomen aan de bandwedstrijd Clash of the Cover Bands, Benelux Edition. Foto's hiervan zijn hier te vinden. Een van de songs die we speelden was Pump It Up van Elvis Costello en dat goede gevoel hadden we ook na het optreden, vandaar de blogtitel.

In alle drukte zou ik nog bijna vergeten te vertellen hoe het verder met mij gaat:

• Mijn rug gaat langzaam beter, mogelijk (of zelfs waarschijnlijk ... ) omdat ik minder achter mijn laptop zit en daardoor ook weer iets meer beweeg (o.a. sportschool, waar ik gisteren bijv. 50 minuten individueel heb gespind ... ).
• De klap van het slechte bericht van de oncoloog ben ik inmiddels redelijk te boven. Mijn boek en het optreden vormden daarbij ook een welkome afleiding.
• Ik heb afgelopen dagen wel veel last van mijn darmen (obstipatie, mogelijk een bijwerking van de medicijnen ... ). Op dat moment zijn de huidproblemen rondom mijn anus ook erg vervelend.

Wo 11-11-2015 Who Wants To Live Forever (2)

Vanochtend in bed lag ik nog eens na te denken over hetgeen er in de brief van de (vervangende) oncoloog stond. In augustus had mijn eigen oncoloog (is nu met zwangerschapsverlof) het er ook over dat 50% van de nierkanker patiënten binnen 14 maanden overlijdt en daar heb ik het in mijn blog van 17-8 ook uitgebreid over gehad. In de brief spreekt de oncoloog nu over een gemiddelde van ruim 1 tot 2 jaar en daarmee geeft hij een ruimere marge dan op 17-8, hetgeen ook weer beter past in hetgeen er op de nierkanker.nl site staat, t.w. dat 85-90% binnen 5 jaar overlijdt. Ik was wel even op het verkeerde been gezet zoals het er stond.

Di 10-11-2015 Who Wants To Live Forever

Ik had op woensdag 4-11 alle onderdelen van mijn boek, inclusief de illustraties, afgerond en ter beoordeling opgestuurd naar de uitgever Boekscout. Sommige gedichten had ik nog aangepast om ze (nog) beter ritmisch te laten lopen. Ook had ik mijn laatste gedichten, die in de frivoliteit van deze bundel pasten, er nog aan toegevoegd. Ik kreeg daarop opnieuw een reactie over de aanhalingstekens met voorbeelden erbij die zelfs niet meer in de laatste versie van mijn manuscript stonden. Toen ik dat aangaf bleek het plotseling wel allemaal goed te zijn. Ook de tweede cover werd afgekeurd, maar inmiddels is de derde gelukkig wel goedgekeurd  Helaas bleken alle(!) illustraties te klein van formaat te zijn (moest groter dan 300KB ... ) en ik kreeg ze met geen mogelijkheid meer in een bruikbaar formaat, dus ben ik ze allemaal opnieuw aan het maken op A4 formaat. Een monnikenwerk, maar voor een eerste boek moet het gewoon ook goed zijn natuurlijk, Daarnaast kreeg ik ook nieuwe opdrachten mee, zoals het invullen van een auteursprofiel, waarin ik in beperkte woorden iets over het boek en mezelf moet invullen, hetgeen op de cover en promotiemateriaal gebruikt gaat worden. Kortom: er komt heel wat meer kijken bij het uitbrengen van een boek dan je zou denken.

Uit goed geïnformeerde bronnen heb ik verder begrepen dat er bloglezers zijn, die zich afvragen waarom ik dit allemaal nog op mijn hals haal. Wel, daar zijn meerdere redenen voor.

1. Ik heb het altijd prettig gevonden om concrete doelen te hebben en deze dichtbundel is er zo een, Mijn drive hiervoor voorkomt ook dat ik iedere middag in mijn relaxfauteuil in slaap sukkel.
2. Ik vind het leuk om mijn gedichten te delen met meer mensen dan degenen die mijn blog lezen (en wees eerlijk, een boek leest prettiger dan een computer ... ). 
3. Ik heb volgens mij wel eens eerder aangegeven dat ik het fijn zou vinden als ik na mijn dood in een of andere vorm verder zouden leven. Met deze bundel geef ik daar invulling aan (al is het maar voor mijn eigen idee ... ).
   P.S. Ik ben overigens ook al begonnen met een volgende boek, dat naast gedichten ook het proces zal beschrijven hoe ik met mijn ziekte omga. Ik zal daarvoor putten uit mijn blog, maar deze niet letterlijk overnemen.  

De laatste weken heb ik door bovenstaande natuurlijk minder tijd gehad om veel nieuwe gedichten te schrijven, maar de gedichten die ik geschreven heb zijn vaak wel anders dan jullie tot nu toe van me gewend waren. Dit heeft vooral te maken met de inspiratie die ik heb opgedaan tijdens het poëziepodium in de Gouden Bal in Eindhoven. Het afronden van mijn gedichtenbundel voelt ook wel enigszins als het afsluiten van de beginfase van mijn dichtersbestaan en tijd voor een nieuwe fase. Tot nu toe had ik weinig poëzie gelezen, maar inmiddels heb ik enkele boeken aangeschaft om mij te inspireren en daar wil ik komende weken wat meer tijd voor gaan nemen.

Mijn optreden in de Gouden Bal heeft er overigens ook toe geleid dat ik ben uitgenodigd om gedichten aan te leveren voor een verzamelbundel '1000 Schonen', die ergens in het eerste kwartaal van 2016 het levenslicht zal zien. Ook erg leuk natuurlijk, omdat je op die manier publiek bereikt die je nog niet kennen.

Ik ben ook weer een stap verder in de acceptatie van het feit dat ik niet meer zal gaan werken. Op verzoek van de bedrijfsarts ligt er inmiddels een verklaring van de oncoloog, die samen met een verklaring van de bedrijfsarts bijgevoegd moet worden bij een vervroegde WIA aanvraag bij het UWV. Dit om te zorgen dat ik een aanvulling krijg op de 70% van mijn salaris, die mijn werkgever het tweede ziektejaar maar hoeft te betalen. (In oktober scheelde dat al een fikse slok op een borrel en dat ging nog maar over een halve maand ... ).

Ik kreeg afgelopen zaterdag overigens een kopie van de verklaring van de oncoloog en dat was opnieuw een emotionele schok. Daarin stond zwart op wit: "Patiënt valt met zijn ziekte in de intermediate prognosegroep met een gemiddelde overleving van ruim 1 jaar tot 2 jaar na diagnose in oktober 2014". Op eerder vragen van mij over mijn levensverwachting had ik tot nu toe alleen maar vage en ontwijkende antwoorden gekregen, maar artsen onderling communiceren daar - over het hoofd van de patiënt - klaarblijkelijk een stuk gemakkelijker over. De blogtitel van Queen past goed bij dit specifieke onderwerp, maar zeker ook bij reden 3 van mijn schrijversbestaan hierboven.

Di 3-11-2015 Poetry: How does it feel

Een beetje een ongebruikelijk lange radiostilte, maar ik ben dan ook behoorlijk druk geweest met mijn eerste dichtbundel. 

• Ik heb mijn contract getekend, de gedichten zijn geselecteerd en samen met de door mij gekozen cover en titel voorgelegd aan de uitgever. Inhoud en boektitel waren akkoord, de combinatie coverfoto en titel gaf echter een beeld dat niet overeenkwam met de inhoud van het boek. Hun uitleg was plausibel. Ik heb inmiddels een andere opties gekozen, die ik nog aan de uitgever moet voorleggen. 
• Ik heb de gedichten die in het boek verschijnen verwijderd van mijn gedichten-blog, want ik heb met het tekenen van het contract de publicatierechten overgedragen aan de uitgever. 
• Ik heb inmiddels toestemming van een kleine 60 mensen, die hebben aangegeven een - vrijblijvende -  promotiemail te willen ontvangen van de uitgever. Het minimum aantal dat ik moet aanleveren is 40.
• Nadat ik het manuscript had omgezet naar het te verwachten A5 formaat, werd het mij duidelijk waar er op de pagina's grote witte gaten zouden ontstaan. Ik heb daarvoor inmiddels 25-30 illustraties getekend, sommige ingekleurd, gescand en deze omgezet naar JPEG formaat. 
• Met al die stukken heb ik voor mezelf een 'art impression' gemaakt om een beeld te krijgen hoe het geheel eruit zou kunnen gaan zien. 
• Ik ben nu bezig om de opmerkingen van de uitgever, vooral met betrekking tot aanhalingstekens, te verwerken en het document nog een keer van voor naar achter aandachtig door te nemen.
• Nog wel enig werk dus, maar het grootste leed is geleden en het eind is in zicht.

Afgelopen zondag was er voor mij enige spreektijd gereserveerd op het poëziepodium in de Gouden Bal in Eindhoven. Dit was geregeld door een goede vriendin van mij. Na een inleidend optreden van een harpist mocht ik als debutant op het bal het spits afbijten. Ik had vooral humoristische gedichten geselecteerd en had de lachers op mijn hand en kreeg ook achteraf positieve reacties. Gaf wel een goed gevoel. 
Ook vond ik het erg inspirerend om andere dichters te horen, hetgeen inmiddels geleid heeft tot enkele gedichten in een stijl die jullie nog niet van me kenden (zie mijn poemsblog). 
Aan het eind van het optreden kreeg ik ook nog geheel onverwacht een geldbedrag toegestopt van een vaste gast (vriendin van mijn vriend en vriendin), die deze middag officieel afscheid nam van haar rol tijdens deze poëziemiddagen. Daarvan heb ik inmiddels enkele dichtbundels aangeschaft, met daarbij ook de bundel 'De Driehoek Is Rond' van dichter Joz Knoop, die gisteren diepe indruk op mij maakte met zijn gedichten én voordracht.

De blogtitel heb ik gevonden na een zoekopdracht in Spotify. Deze song is een erg mooie langzame jazz-soul-hiphop ballad met ook een mooie poëtische tekst van de mij onbekende Akua Naru. (Ik heb ook nog andere songs van haar beluisterd en die vind ik na één luisterbeurt hooguit prima als achtergrond muziek ... ).

Gisteren ben ik bij de oncoloog geweest. 
Zonder details te noemen waren de bloedwaarden goed. Ik heb daar ook niet op doorgevraagd, want daar vertrouw ik maar op zijn expertise. 
We hebben de 2nd opinion in het AVL besproken.
Afgezien van enkele kleine bijwerkingen ondervind ik (nog) geen echte hinder van de medicijnen. Ik heb wel aangegeven dat de onderrug beter lijkt te gaan, maar dat ik nu wel enige uitstraling waarneem ter hoogte van de rechter nier. Hij kende deze bijwerking niet, terwijl deze wel in de bijsluiter staat vermeld. 
Ik heb hem ook nog gevraagd of het gebruik van een sauna effecten op de tumor zou kunnen hebben. Net als bij de vragen over voeding kwam er ook nu een antwoord dat erop duidde dat hij zich daar nooit in verdiept had, want zo links en rechts valt daar best het een en ander over te lezen. Ik heb er een gedicht over geschreven (zie link hierboven).

Vanavond ga ik naar een cursus 'Kort verhaal schrijven' in de bibliotheek in Soest. Voorbereiding voor mijn volgende boek, ik ben benieuwd.