Di 26-4-2016 Knockin' On Heaven's Door.

Hoe gaat het met me?

Omdat zich geen spectaculaire veranderingen hebben voorgedaan in mijn situatie, vergeet ik wel eens dat ik af en toe ook nog een blog bijhoud. Het gaat dus nog steeds redelijk goed met mij.

• Waar ik vorige keer echter schreef dat het lopen beter ging, heeft zich die verbetering helaas niet doorgezet. Sterker nog, ik heb weer wat meer last van mijn onderrug, waardoor het juist moeizamer gaat. Het voelt niet als een relatie met mijn tumoren, maar eerder als hernia-achtige klachten a.g.v. lopen met een iets te holle onderrug. Af en toe even met een massageapparaat erlangs geeft wel verlichting.
• De ontlasting gaat ook nog steeds goed, maar vorige week (van 16-21 april om precies te zijn) had ik daar wel wat helder bloed bij zitten. Waarschijnlijk een gesprongen bloedvaatje of aambei. Inmiddels heb ik er ook al weer enkele dagen geen last meer van, dus ik maak me daar verder geen zorgen over.
• Tot slot beginnen de huidklachten een klein beetje toe te nemen en zitten er wat vlekken in mijn gezicht, die ik doorgaans aardig weet te verhullen door me niet te vaak te scheren.
• Af en toe heb ik wel wat tintelingen in mijn vingertoppen, maar dat is vooralsnog sporadisch en het dode gevoel trekt gelukkig ook nog steeds weer weg.

Dagboek

Op vrijdag 15-4 had ik weer een reünie met drie (oud-) collega's van mijn oude afdeling. Ditmaal vond deze plaats in Bennekom. Die contacten zijn al direct ontstaan nadat ik geopereerd was, maar sinds ongeveer een jaar hebben die een frequentie van ongeveer eens in de twee maanden. Het was weer erg gezellig en de verse vis smaakte ook uitstekend.

Op dinsdagmiddag 19-4 heb ik een bezoek gebracht aan mijn lieve moeder, die een dagje opgenomen was in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Ze heeft al langere tijd last van hartkloppingen bij grotere inspanning en ze had al een keer 24 uur met een 'kastje' rondgelopen, maar daar was niets uitgekomen. Die ochtend was ze gekatheteriseerd (via de ader in de pols naar het hart toe) en waren er verstoppingen geconstateerd in veel kleine bloedvaatjes. Deze zagen er ook behoorlijk verkalkt uit, waardoor dotteren en het plaatsten van stents onbegonnen werk was. Wel hebben ze de dosis van een van haar hartmedicijnen verhoogd. Toen ik aangaf dat ze het toch maar beter wat rustiger aan kon doen, wuifde ze dat weg, want beknot worden in haar vrijheden (vooral de tuin) is voor haar als vloeken in de kerk. Net zo eigenwijs als haar vader (mijn opa) dus en ongetwijfeld heb ik ook een klap van die molenwiek meegekregen en werkt die ook door in een van mijn - niet nader te vermelden - dochters.
Bij het vertrek van de parkeerplaats van het MMC werd ik richting uitgang ook nog even in de linkerflank van mijn auto gereden door een automobiliste, die zonder te kijken achteruit het parkeervak uit reed om haar auto nog net iets rechter te zetten dan deze al stond. Gelukkig alleen maar lichte blikschade, het gedoe er omheen nemen we maar voor lief. An de geraakte zijde zaten net enkele roestplekjes die nu meteen meegenomen worden.
Op dinsdagavond heb ik de hulp ingeroepen van de ANWB inzake een aanmaning die ik ontvangen had van de politie in Florence. De aanmaning betrof een overtreding in juli 2011 voor het rijden op een niet toegestane rijstrook. De bekeuring ontving ik echter pas in augustus 2012(!), dus ruim een jaar later. Ik was destijds niet de enige en er was toen ook best wel wat roering hierover in de pers. Voor meer informatie zie link.

Op vrijdag 22-4 mocht ik opnieuw het podium betreden van het Wereldwijd Vertelcafé in Zeist. In eerste instantie had ik het idee om mijn verhaal te vertellen over de mountainbike tocht die het begin inleidde van de wending in mijn leven, om aansluitend nog enkele gedichten voor te dragen. Bij de timing van het verhaal bleek echter dat er nauwelijks ruimte over zou blijven voor de gedichten, dus heb ik het bij een aantal nieuwe gedichten gehouden. Ik had bij de meeste gedichten de lachers op mijn hand, bij enkele gedichten kreeg ik de zaal echter muisstil. Het betrof de gedichten Terrorist en Fukushima, die ook op mijn poemsblog te vinden zijn.

Op zaterdag 23-4 heb ik weer sinds lange tijd muziek gemaakt met een collega en oud-collega. Deze jam-sessies spelen zich doorgaans af in Den Bosch. We doen dat met enige on-regelmaat al bijna 14 jaar en die traditie stamt uit de tijd dat we elkaar in werkverband regelmatig tegenkwamen en van mening waren dat we maar eens een keer samen moesten gaan spelen. We hebben in het begin zelfs nog een keer met twee secretaresses een optreden verzorgd bij Rabobank. (Vervolgens ben ik met een van de gitaristen in de band PR!MUS7 (later -8) gestapt).
's Middags had ik oorspronkelijk gepland om naar de presentatie van de dichtbundel '1000 Schonen' te gaan, maar omdat die om 16:00 uur in Den Haag zou plaatsvinden en ik mijn auto daar liever niet met mijn instrumenten onbeheerd wilde parkeren, heb ik uiteindelijk maar besloten om die te skippen. Het zou ook een forse fysieke inspanning zijn geweest. Aan de foto's op Facebook te zien was het wel een behoorlijke drukte en gezellige boel.

Op zondag 24-4 waren we uitgenodigd voor de verjaardag van mijn aanstaande schoonzoon, ofwel de vriend van Imke. Hij vierde dat bij zijn ouders thuis in Drenthe. Helaas ontbrak het ons aan tijd om ook nog even bij mijn zus in Assen langs te gaan.

Vandaag (26-4) is mijn moeder opnieuw opgenomen in het MMC. Ditmaal vanwege misselijkheid en maagklachten. Ze willen onderzoeken of er een mogelijke relatie is met haar hartklachten. Dat laatste is inmiddels uitgesloten, maar waar het dan wel vandaan komt is nog niet duidelijk. Ze krijgt vocht en voeding via een infuus, omdat ze niets binnen kan houden.
Vandaag heeft Janneke de uitslag gekregen van haar theorie examen van gisteren voor haar opleiding honden trimmen. Ze is geslaagd met een 8. Uiteraard heb ik haar al gefeliciteerd via andere wegen, maar bij deze ook via dit medium.

A.s. vrijdag staat er weer een bezoek aan de oncoloog gepland.

O ja, en dan nog even over de blogtitel. die vooralsnog niet op mijzelf en hopelijk ook niet op mijn lieve moeder slaat. Afgelopen week zijn er echter opnieuw enkele pop-coryfeeën van ons heen gegaan. Om te beginnen uiteraard Prince en gisteren ook nog eens Billy Paul (Me and Mrs. Jones). 2016 is wat dat betreft een slecht jaar, want ook David Bowie en Glen Frey (Eagles) waren eerder al aan de beurt (en dan vergeet ik er ongetwijfeld nog wel een paar).

Do 14-4-2016 Someday I'll Fly Away

Op dinsdag 12-4 hebben we 's avonds Janneke's 26e verjaardag gevierd. Haar dag verliep niet helemaal zoals ze zich dat voorgesteld had en dat werd uiteraard gedeeld in de familie-App en nogmaals na haar thuiskomst. Ik geef normaal gesproken niet de indruk dat ik hetgeen er verteld wordt ook allemaal meekrijg, maar mijn last-minute gedicht dat ik voor aanvang van de maaltijd voordroeg bleek tot de verbazing van eenieder toch behoorlijk gedetailleerd en was ook wel hilarisch. Uiteraard kan ik hier omwille van haar privacy helaas niet verder op details ingaan.

Op woensdag 13-4 had ik een droom, die ik me bij hoge uitzondering nog kan herinneren. Ik kon weer normaal lopen en rennen en ik liep in een drafje over een pad tussen de velden door, terwijl ik behendig en lichtvoetig over de vele plassen heen sprong. Plotseling voelde ik echter een doffe dreun, als van een skippybal, in mijn rug en stroomde meteen ook weer de gevoelloosheid terug in mijn benen. Wat een teleurstelling. Meteen daarna ging de wekker om 7:15 af.
Zo vroeg omdat ik op woensdag doorgaans ga spinnen en die les begint al om 9:15. Ik wil echter van tevoren ook nog wat oefeningen voor mijn bovenlijf (borst, rug en schouders) doen, dus streef ik ernaar om rond 8:30 op de sportschool te zijn. En de bereiding en consumptie van mijn ontbijt kost nu eenmaal de nodige tijd.
Na mijn oefeningen in de fitness-zaal nam ik rond 9:10 plaats op de reeds door mij gereserveerde en ingestelde spinning-fiets op de tweede rij. Om even een beeld te schetsen van de spinning-zaal: de eerste rij fietsen staat gewoon op de vloer, de tweede rij op een podium van pakweg 30 cm en de derde rij op weer een 30 cm hoger podium, Zoals reeds gezegd stapte ik dus op mijn fiets, klikte mijn schoenen vast in de pedalen, deed mijn oordoppen in (vanwege de altijd te luide muziek) en trok mijn fiets-handschoentjes aan. Op een of andere manier schoof ik daarbij echter aan de achterkant van het zadel af. Ik probeerde nog het stuur te grijpen, maar was te laat en viel dus achterover op het achterliggende podium, precies tussen twee spinning-fietsen in. Aangezien er bijna recht achter mij een fiets op de derde rij stond, moet ik dus schuin achterover gevallen zijn. Een geluk bij een ongeluk, want anders was ik met mijn rug tegen een van de uitsteeksels gevallen, die gebruikt worden om de fiets af te stellen. Mijn schoenen moeten direct los geschoten zijn uit de pedalen (zoals het ook hoort), ik landde eerst op mijn billen en rolde vervolgens achterover op mijn rug en mijn hoofd. Ik schrok me een hoedje en vele anderen met mij. Gelukkig kon ik direct overeind komen en leek er geen grote schade aan mijn rug te zijn. Ik heb vervolgens de les ook gewoon meegedraaid, in de wetenschap dat de pijntjes bij afkoeling alsnog wel zouden komen. En dat laatste klopte, waarbij vooral mijn linkerbil licht gekneusd lijkt te zijn. Waarschijnlijk ben ik daarmee op de zij-steun van de fiets achter me terecht gekomen. Zo zie je maar: spinning is even gevaarlijk als mountainbiken. Maar ook: ik ben klaarblijkelijk minder broos dan ik dacht.
Toen ik donderdagavond opnieuw ging sporten voelde ik overigens nog meer gekneusde plekjes op vooral mijn armen, maar de schade is te overzien en gaat vast ook wel weer over.

Over het algemeen kan ik zeggen dat het lopen sinds pakweg een week plotseling beter lijkt te gaan. Ik had daarvóór in de sportschool mijn houding nog eens goed bekeken in de spiegel en constateerde daarbij dat ik mijn onderrug behoorlijk hol had staan, waarschijnlijk ter compensatie van de kromming in mijn bovenrug a.g.v. de operatie. Toen ik dat probeerde te corrigeren ontstond wel het gevoel dat ik voorover stond, maar de spiegel weersprak dat. Ik probeer daar sindsdien tijdens het lopen rekening mee te houden en dat lijkt effect te hebben. Daarnaast doe ik al enkele weken lang bijna iedere ochtend in bed enkele buikoefeningen (op de vlakke vloer in de sportschool lukt me dat - ondanks dubbele matjes - niet zo goed) en dat zal, samen met mijn frequente bezoek aan de sportschool, ongetwijfeld ook positief daaraan bijdragen. Dat bevestigt weer hoe noodzakelijk dagelijks bewegen voor mij is.
Overigens kan het ook zo zijn mijn zenuwen zich langzaam aan het herstellen zijn. Ik had eens op internet gelezen dat beschadigde zenuwen opnieuw aangroeien vanaf de plek van de beschadiging met een tempo van ongeveer 1 mm per dag. De operatie is inmiddels anderhalf jaar geleden, dus als die theorie klopt, dan zouden de zenuwen vanaf mijn 5e borstwervel weer zo'n 55 cm naar beneden gegroeid moeten zijn, dus inmiddels tot ergens in mijn linker bovenbeen.

Donderdagmiddag ben ik naar de uitvaart van mijn overbuurvrouw geweest. In mijn vorige blogbericht refereerde ik hier al aan. De buurt was redelijk goed vertegenwoordigd. Het was een bijzondere uitvaart, waarbij de verhalen over haar leven verrijkt werden met een diapresentatie van vele foto's uit haar leven. De uitvaart begon met mooie klassieke gitaarmuziek, die ik mij nog herinner uit mijn conservatoriumtijd en waarvan ik enkele nummers ook wel eens gespeeld heb. Mooie herinneringen heb ik daar nog steeds aan. Gelukkig kon ik deze keer mijn emoties beter onder controle houden dan een kleine week eerder tijdens de uitvaart van mijn neef.
Ik realiseer me terdege dat het vroeg of laat ook een keer mijn beurt zal zijn, vandaar de keuze voor de blogtitel van Randy Crawford "Someday I'll Fly Away'. Ik probeer me vooralsnog echter nog even vast te houden aan de song-titel 'Someday never comes' van Creedence Clearwater Revival.

Sinds we te horen hebben gekregen dat een vriend van ons ook een tumor in zijn rechter nier heeft, zijn we ons opnieuw - en nog verder - gaan verdiepen in de voeding en alternatieve aanpak van kanker. De site van dr. Henk Fransen (zie mijn eerder blogbericht) biedt een geweldige hoeveelheid informatie, waarin alle mensen met kanker zich eigenlijk zouden moeten verdiepen. In enkele van de video's op zijn site kwam ook het Moerman-dieet aan de orde, hetgeen mij heeft doen besluiten om mijn eetgewoonten op details toch nog licht aan te passen. In plaats van een halve uitgeperste citroen in een glas lauw water, neem ik voortaan het pure sap van een hele citroen vóór het ontbijt, ga ik mijn voedingssupplementen voortaan innemen met groentesap i..v. water, ga ik tijdens de maaltijden karnemelk drinken en neem ik tweemaal daags een rauwe eierdooier (geen delicatesse, maar best wel te doen). Hoewel we ons niet volledig aan het Moerman dieet zullen gaan houden (mijn verslavingen aan koffie en pure chocolade van 85% geef ik niet op) komt onze huidige manier van eten aardig(!) in de buurt van hetgeen Moerman voorschreef. En ik voel me daar dus ook opmerkelijk goed bij voor een doodzieke iemand. Ik heb mijn eerder blogbericht bijgewerkt met deze veranderingen.
Ik wil verder Bertie bedanken, want die leest op dit vlak nóg meer dan ik al doe en vaak ook andere dingen. Zij komt dus ook met tal van nieuwe wetenswaardigheden en suggesties. Kortom: we doen het ook echt samen!

Met de inspiratie voor gedichten was het in maart slecht gesteld. Ik kwam die maand niet verder dan 6 gedichten. Sinds 8-4 is de productie echter weer op gang gekomen en heb ik ook de haiku ontdekt (een dichtvorm van 3 regels, waarvan de eerste en laatste 5 lettergrepen mogen bevatten en de middelste 7). De haiku dwingt je om je woorden goed te wikken en te wegen en met weinig woorden te zeggen wat je kwijt wilt. Best wel puzzelen dus, maar dat is best waardevol. De afgelopen week heb ik al weer 14 gedichten geschreven, waaronder dus ook de nodige (korte) haiku's. Ik heb inmiddels enkele gedichten daarvan gepubliceerd op mijn poemsblog.

Ma 11-4-2016 Wherever I Lay My Hat

Op dinsdag 5-4 was ik uitgenodigd voor een afdelingslunch. Ik had vooraf voor de zekerheid nog maar even navraag gedaan of het wel de bedoeling was dat ik zou komen, omdat de uitnodiging verstuurd was naar de volledige distributielijst van de afdeling (waar ik dus ook nog steeds in sta ... ). Wel, dat was dus zeker de bedoeling. Na een gezellige en lekkere lunch in restaurant Ruig (tegenover het hoofdgebouw van de Rabobank-toren in Utrecht) verschenen er plotseling twee bossen bloemen op tafel. Ik dacht nog even: daar zal er toch niet een van voor mij zijn, maar die gedachte liet ik snel los. Vast één voor een collega, wiens tijdelijke contract niet verlengd werd, en er zou wel iemand jarig zijn geweest. Maar tot mijn verrassing werd mijn naam toch genoemd en kreeg ik een enveloppe (met VVV bonnen) en - dus -  een enorme bos bloemen ter gelegenheid van mijn afscheid. Dat was een complete verrassing dus en ik was achteraf blij dat het die ochtend minder mooi weer was en ik daarom besloten had om het pendelbusje van Zeist naar Utrecht te nemen. (Het was al een hele toer om de bos bloemen van locatie Zeist naar huis te vervoeren op mijn fiets). Ik zal tijdens mijn 25-jarig jubileum (op 1-7-2016, een datum die ik toch nog wel verwacht te halen) dan maar afscheid moeten nemen van collega's buiten de afdeling.

Op donderdag 7-4 kreeg Janneke in het ziekenhuis het goede nieuws dat het knobbeltje in haar borst goedaardig was en dat re vooralsnog geen actie genomen werd. Wel wilden ze het in de gaten blijven houden, want als het gaat groeien, dan bestaat de kans dat ze het alsnog gaan verwijderen. Over een half jaar moet ze opnieuw op controle.

Op vrijdag 8-4 lag er een kaart in de brievenbus, dat een overbuurvrouw was overleden. Zij leed al langere tijd aan een agressieve vorm van baarmoederkanker. Hoewel ik weinig contact met haar had, kwam dit bericht opnieuw hard bij me binnen, zeker zo kort na het overlijden van mijn neef, wiens uitvaart plaatsvond op zaterdag 9-4. De uitvaartplechtigheid was een zwaar uur voor mij, waarbij ik al visioenen had van mijn eigen afscheid. Wel goed om er bij geweest te zijn, zoals ik ook naar het afscheid van mijn overbuurvrouw zal gaan.

Tussendoor had ik op vrijdagavond ook nog een afscheidsetentje met de band. Traditiegetrouw bij de Chinees natuurlijk. Er was wel sprake van miscommunicatie omtrent het verrassingsmenu, waarbij we gevraagd hadden naar vlees, vis en vegetarisch. De gerechten bevatten allemaal vlees. Bij de hoofdmaaltijd heb ik dus ook maar om vis gevraagd. Omdat ik niet uit principe vegetariër ben, heb ik per uitzondering toch maar een keer vlees gegeten. De smaak was overigens erg goed. Na het eten hadden we nog een 'afzakkertje' (jus d'orange voor mij) genomen.

Op zaterdagavond hadden we een feestje in Noord Brabant, maar eerst moesten we even de honden wegbrengen naar Imke's tijdelijk en onofficiële verblijf in Nieuwegein, waar ze al min of meer samenwoont met haar vriend Rense (niet te verwarren met mijn dochter Renske, die af en toe ook Rense wordt genoemd om de verwarring compleet te maken). Doordat hij daar samen woont met een vriend (in het zeer ruime huis van diens vader) moeten ze nog even wachten op een formelere status, totdat Rense gaat verhuizen naar zijn nieuwe onderkomen in Zeist (sleuteloverdracht op 1-7).

Ik heb zojuist een gedicht geschreven met als titel 'Mannen met hoedjes', dat inmiddels te vinden is op mijn poemsblog. (Even doorbladeren naar beneden). Dit was ook aanleiding voor de blogtitel van Paul Young (klik op de link naar YouTube), met op fretloze bas Pino Palladino, die van deze uitvoering (oorspronkelijke uitvoering Marvin Gaye) een meesterwerk maakt. Uiteraard neem ik zelf ook mijn hoed af voor de strijd die de hierboven vermelde overledenen hebben gestreden.

Ma 4-4-2016 Walk on the wild side

Afgelopen week heb ik vanwege de afwezigheid van de meiden (skivakantie of werken) de honden vaker moeten uitlaten dan me lief was, hetgeen ook nog eens een negatieve impact had op mijn bezoeken aan de sportschool. De orthopeed zei al dat fietsen beter voor me was dan lopen en dat ondervind ik nu aan den lijve. Ik heb meer last van mijn onderrug dan voordat ze weg gingen. (Vandaar mijn keuze voor de blogtitel van Lou Reed).

Afgelopen donderdag was ik uitgenodigd voor een (afscheids)etentje met MTB club "De Zijwieltjes". Plaats van handeling was restaurant Victoria in Zeist, hetgeen een erg leuke locatie bleek te zijn. Het eten was goed en de bediening ook. Ter afscheid had ik nog een gedicht geschreven, te vinden op mijn poemsblog.

De vrijdag had ik aanvankelijk rijkelijk vol gepland, met honden uitlaten, spinningles, weer honden uitlaten, snel lunchen om vervolgens (met de fiets) vóór 13:00 op het UMC Utrecht te geraken om bloed te laten prikken en om 14:00 voor een afspraak met de oncoloog. Daarna zou ik op de terugweg even langsgaan bij de zanger van nLUK in zijn nieuwe huis, moest ik opnieuw de honden uitlaten en boodschappen doen. En dat allemaal vóór 18:00, want dan zou mijn neef (petekind) komen logeren, die de volgende ochtend om 9:30 in Hilversum moest zijn en dat niet zou kunnen halen vanuit Bergeijk (NBr). 's Ochtends vroeg heb ik toch maar besloten dat dit in mijn toestand een beetje te veel van het goede zou zijn, dus heb ik de spinning en het bezoek aan de zanger maar afgezegd.

Vrijdagochtend kreeg ik ook nog een bericht van mijn neef, dan zijn oudste broer (en dus mijn andere neef met prostaatkanker) op zondag zou starten met palliatieve sedatie. Later op de dag kreeg ik echter al de melding dat hij overleden was. Ruim een week daarvoor had ik hem nog bezocht en had toen niet in durven te schatten dat het zó snel zou gaan. Dat kwam toch wel even confronterend bij me binnen.
En als klap op de vuurpijl kreeg ik aan het einde van de middag ook nog het bericht dat de vriend van mijn jeugdvriendin (die recentelijk zelf nog geopereerd was voor huidkanker) in het ziekenhuis had gelegen en dat uit een CT die ochtend was gebleken dat ook hij een tumor in zijn rechter nier had. Ze wilden de nier z.s.m. verwijderen, terwijl de CT scan alleen maar van de buikholte gemaakt was en het dus onbekend was of er elders in de borst of rug nog uitzaaiingen konden zitten. Vreemd verhaal, maar vanwege de overeenkomst met mij ook weer erg confronterend. Ik kan me voorstellen wat ze doormaken nu. Om ze enigszins op weg te helpen heb ik mijn ervaringen vandaag weggeschreven op mijn blog.
Tijdens de wintersport had ook mijn oudste dochter Janneke een knobbeltje in haar borst gevoeld en daarmee was ze deze dag naar de huisarts geweest, die haar doorverwees naar het ziekenhuis voor een echoscopie. Vandaag is die echo genomen en hebben ze tevens twee biopten genomen, waarvan ze later deze week de uitslag krijgt. Ook dat is weer spannend dus. (Op 5-4 het bericht gekregen dat het niet kwaadaardig is).

Op zaterdag had ik de moed verzameld om onze auto eens een keer een poetsbeurt te geven, want dat was al zeer lange tijd niet meer gebeurd. Van binnen zuigen en het kunststof en leder met een natte doek afnemen. Daarna de smerigste stukken aan de buitenkant behandelen met water en een doekje. Vooral in de naden van de goot, achterklep en onder de dakdragers was er al sprake van mosvorming. Hierna bij het tankstation nog even eroverheen met de hogedrukspuit en vervolgens door de wasstraat. Na pakweg 3:30u stond er plotseling een heel andere auto voor de deur.

Op zondag was er een bijeenkomst van de Taalunie in de 12 Ambachten aan de Slotlaan in Zeist. Ik ben daar sinds begin dit jaar lid van. Er waren enkele dichters uitgenodigd, die wat meer tijd kregen, ik had me aangemeld voor het open podium en kreeg pakweg drie minuten vóór de pauze. Het was een leuke middag met bijzonder leuke (en begrijpelijke) gedichten en muziek. Ook ik kreeg erg leuke reacties uit het publiek en was tijdens de pauze meteen ook door mijn resterende voorraad van twee boeken heen. Voor herhaling vatbaar dus en de volgende gelegenheid is over twee weken in Veenendaal.

Ma 4-4-2016 +++ INFO INZAKE KANKER +++

Ik ben de laatste tijd in mijn directe omgeving geconfronteerd met behoorlijk veel gevallen van kanker. Daarom wil ik hier even de informatie delen, waaraan ik zelf het nodige houvast heb gehad in mijn eigen strijd tegen (nier)kanker. Het is puur ter informatie en eenieder mag ermee doen wat hij/zij wil, want iedereen moet zijn eigen keuzes maken.

BOEKEN

• Dr. Servan-Schreiber: ANTIKANKER
• Dr. Béliveau en Dr. Gingras: ETEN TEGEN KANKER

Daarnaast ben ik door anderen geattendeerd op onderstaande boeken, die ik echter zelf (nog) niet ken:

• Dr Henk Fransen: Handboek Kanker (zie ook onder websites)
• Dr David Khayat: Het echte kankerdieet (zie ook onder websites)
• Brian S. Peskin: Het verzwegen verhaal over kanker

WEBSITES

• http://genezendvermogen.nl (de website van Dr. Henk Fransen. AANRADER)
• http://www.kankerhoeverder.nl (over alternatieve natuurlijke genezing. AANRADER voor kuren naast de reguliere behandeling)
• http://www.medischcontact.nl/archief-6/Tijdschriftartikel/113848/Eten-tegen-kanker.htm  (van de Franse oncoloog David Khayat. Kort maar krachtig)
• http://natuurarts-utrecht.nl/nutritionele-oncologie (site van de orthomoleculair arts, die wij geraadpleegd hebben, maar er zijn vast ook andere artsen in uw buurt)
• https://www.kanker.nl/
• http://www.nierkanker.nl/
• http://www.voedingenkankerinfo.nl/ 
• http://kankersoorten.tegenkanker.nl/

WAT DOE IK ZELF ANDERS?

Ik heb, vlak nadat ik de diagnose nierkanker had gekregen, een orthomoleculair voedingsarts geconsulteerd (zie ook hierboven onder websites). Deze heeft mij een aantal voedingssupplementen voorgeschreven en mij geattendeerd op de twee genoemde boeken, die we direct hebben aangeschaft en zijn gaan lezen. Uit deze boeken hebben we in grote lijnen de voedingsadviezen overgenomen. Later ben ik op de hierboven vermelde websites ook nog andere tips tegengekomen, die ik soms in mijn (vrijwillige) dieet heb opgenomen. Een samenvatting hiervan vind je hieronder.

(Als we uit eten gaan, dan zondigen we overigens wel eens een klein beetje, maar we proberen wel zoveel als mogelijk met onderstaande rekening te houden bij onze keuzes van de menukaart. Vaak komen we dan uit op een lekkere maaltijdsalade. Ook wil ik het misverstand uit de wereld helpen dat je met een dergelijk dieet niet meer lekkers zou kunnen eten. Het tegendeel is waar: door natuurlijker te eten ga je steeds beter de smaak van natuurlijke voeding proeven en waarderen. Ik heb geen enkele behoefte meer aan snoepgoed of kant-en-klare kunstmatige smaakmakers).

Suiker

• Ik voeg nooit ergens suiker aan toe. 
• Producten met toegevoegde suiker zijn radicaal uit ons menu gebannen. 
• Als vervangende zoetstof gebruik ik vooral agavesiroop (sap van een cactus, met een lage hypoglemische waarde, ofwel die de bloedsuikerspiegel maar weinig doet stijgen. Niet te veel van gebruiken, want deze bevat wel fructose, maar is nog altijd een stuk beter dan geraffineerde suiker). 
• Ook stevia is toegestaan, maar die gebruik ik zelf nauwelijks (heel af en toe dropjes met stevia van Klene)
• Over aspartaam heb ik de meest verschrikkelijke dingen gelezen, dus dat mijd ik waar mogelijk.

Vlees en vis

• We zijn gestopt met het eten van rund- en varkensvlees. Doordat deze tegenwoordig - los nog van antibiotica en hormonen - vooral gevoed worden met mais en soja is de verhouding tussen Omega3 en Omega6 vetzuren volledig uit balans geraakt ten gunste van het slechtere Omega6.
• In het begin nam ik nog wel gevogelte (kip of kalkoen), maar dat eet ik inmiddels nauwelijks meer, hooguit als we bij vrienden eten, die alleen maar met vlees koken.  
• Ik eet wel wekelijks ongeveer 2-3 maal vette vis (bijv. makreel, sardines, ansjovis of zalm), hoewel Moerman dat juist weer verbiedt.

Zuivel en eieren

• Melk wordt nergens aanbevolen. (Ik gebruik wel minimale hoeveelheden melkpoeder in mijn koffie).
• Yoghurt, kwark en karnemelk (bij voorkeur van de geit of schaap) worden doorgaans wel aanbevolen. Zelf gebruik ik dagelijks schapen- of geitenyoghurt bij het ontbijt (zie Budwig papje hieronder) en drink ik karnemelk (van de koe) tijdens de lunch.
• Kaas eet ik met mate en ik gebruik vooral jonge geitenkaas. Moerman adviseert rauwmelkse kaas zonder schimmels (dus ik vermoed dat ook feta wel is toegestaan).
• Van eieren worden vooral de eierdooiers geadviseerd, het ei-wit niet. Moerman schrijft zelfs twee rauwe eierdooiers per dag voor. Ik heb dat een tijdje gegeten (met wat sambal is dat best te doen), maar ik ben toch weer overgestapt op gekookte eieren en af en toe een gebakken ei (mét eiwit). (Ik zorg uiteraard wel voor voldoende eiwitten in de vorm van vis, peulvruchten in de salade of zuivel).  

Budwig papje

Ik heb het recept van het Budwig papje van de site kankerhoeverder (zie hierboven onder websites) vandaan gehaald. Ik gebruikte al yoghurt met muesli als ontbijt en heb dat als volgt aangepast:

• De basis is een half bakje yoghurt (ongeveer 250ml);
• Deze zoet ik met een beetje agavesiroop;
• Daarna voeg ik 3 eetlepels lijnzaadolie toe en roer dat goed;
• Daardoor meng ik 3 el (haver)zemelen en 3 el gebroken lijnzaad;
• Afhankelijk van hetgeen er in huis is voeg ik blauwe bessen en/of granaatappelpitten toe, anders banaan of kiwi;
• Tot slot meng ik nog wat muesli er doorheen.

Alles bij elkaar is dit best wel een stevig ontbijt. Vaak eet ik aanvullend nog extra fruit zoals een mandarijn, sinaasappel, appel of banaan.

Kant- en klaar producten

• Met kant- en klaar producten zijn we nagenoeg volledig gestopt. Als we bij zeer hoge uitzondering al eens iets nemen letten we vooral op het zo goed als ontbreken van suiker, zout en zonnebloemolie (teveel Omega-6).

Groente en fruit

• Ik eet nóg meer groente en fruit dan ik al deed. Vaak biologisch, maar dat is geen heilig moeten. De kwantiteit is belangrijker, dus als biologisch te duur is, dan moet je de niet-biologische producten maar goed wassen. Denk aan blauwe bessen, rode(!) druiven, appels (ook lekker met een beetje kaneel), bananen, sinaasappelen, mandarijnen.
• Ik neem mijn medicijnen en voedingssupplementen niet meer in met water, maar met groentesappen van rode bieten of tomaten. (Het Gerson-dieet, waar ook dr. Henk Fransen positief over is, bestaat voor een belangrijk deel zelfs uit vers geperste groentesappen. Ik heb zelf een sapcentrifuge aangeschaft, maar het schoonmaken ervan is erg bewerkelijk).
• Als ik zelf kook gebruik ik altijd ui en knoflook (geroemd in de strijd tegen kanker).
• We eten bij de lunch bijna altijd kiemgroenten (betaalbaar bij AH).
• Ook wordt er overal gesproken over de gunstige werking van peulvruchten. zoals linzen, erwten, kikkererwten, bruine bonen etc. Moerman verbiedt echter soja en bruine bonen omdat daar stoffen in zitten die de kankercellen juist beschermen;
• Ook koolsoorten worden geadviseerd (waarbij zuurkool vaak specifiek vermeld wordt).
• Dit geldt ook voor tomaten, rode bieten, spruiten, broccoli en bloemkool.
• Avocado is ook zeer gezond, Ik gebruik dat tijdens de lunch op mijn brood en strooi daar rijkelijk curcumma-poeder en een beetje zwarte peper over. Voor wat extra pit voeg ik vaak een beetje sambal toe (de variant met zo weinig mogelijk - rond de 3% - suiker);
• Oncoloog Khayat zet granaatappelsap op de eerste plaats in de bestrijding tegen kanker. Servan-Schreiber vermeldt dit ook zijdelings, Béliveau/Gingras en Moerman maken hier helemaal geen melding van. Granaatappelsap is echter moeilijk verkrijgbaar en ook behoorlijk duur (ruim €6 voor 75dl). Als alternatief gebruik ik in het seizoen ook wel verse granaatappels (het werkt het snelst als je de pitten met de hand eruit pulkt), maar AH heeft daarbuiten ook bakjes met granaatappelpitten voor €2, goed voor 3-4 porties in mijn Budwig papje. 

Graanproducten

• We eten enkel nog volkoren deegwaren (pasta's,granen, rijstsoorten e.d.).
• We eten voornamelijk zuurdesembrood. Dit is duurder dan normaal gistbrood, maar je hebt ook minder nodig. Je kunt dit ook zelf maken, maar wij eten er zo weinig van, dat ik dat zelf teveel moeite vind. 

Paddestoelen

• Deze worden ook geadviseerd, vooral de shiitaki, maitaki, portabello, oesterzam, maar ook normale champignons zijn prima

Kruiden/specerijen

• Met stip op nummer één van de kruiden en specerijen staat Curcumma (specerij van de geelwortel). Die wordt in alle boeken en veel websites geroemd. (Bij Dr Khayat staat deze na granaatappelsap op de tweede plaats). Curcumma is ook de basis voor kerry (mengsel van specerijen), waarin het wordt gemengd met peper. Dat laatste is erg belangrijk, omdat pepperine de opname van curcumma in extremis verbetert. (Je kan dus beter een theelepel kerry gebruiken (30-40% curcumma) dan een theelepel curcumma zonder peper!).
• Ik neem curcumma ook als voedingssupplement. De beste schijnt die van Curesupport te zijn (Liposomal Curcumin C3 complex), die ik daarom ook gebruik (maar deze is wel duur).
• Ook verse gember (dus niet de gember-bolletjes in suikerrijke siroop) wordt vaak genoemd als middel tegen kanker. Qua vorm en structuur lijkt de wortel ook best wel op die van de geelwortel (waar curcumma uit wordt gewonnen), dus waarschijnlijk zijn ze familie van elkaar. Je kan er ook thee van zetten.
• Verder hebben tal van tuinkruiden een gunstige werking op kanker. Ik gebruik eigenlijk van alles, zoals oregano, basilicum, bieslook, tijm, kruidnagel, peterselie, selderij, koriiander etc. 

Alcohol

• Het gebruik van alcohol wordt overal afgeraden. 
• Rode wijn daarentegen bevat stoffen, die juist weer goed zijn in de strijd tegen kanker, dus één glas rode wijn per dag wordt daarom zelfs geadviseerd. 
• In het begin dronk ik zeer sporadisch wel eens een biertje, maar doorgaans smaakte dit - vermengd met schuldgevoel - eigenlijk helemaal niet meer lekker. Ik heb er nu ook geen enkele behoefte meer aan
• Gedestilleerd is uit den boze, maar dat dronk ik voorheen eigenlijk ook al niet.

Overige dranken

• Groene thee wordt nagenoeg overal aangeraden (maar weer niet door Moerman). Ik zelf vind het vies en ben gestopt om me daarmee te kwellen. Ik drink ook wel eens zoethoutthee (aangevuld met dunne plakjes gemberwortel) of rooibosthee (die eigenlijk geen echte theesoorten zijn). Zwarte thee wordt doorgaans afgeraden. 
• Bij het ontbijt drink ik citroensap (uit een flesje, maar vers is uiteraard beter). Dit ontzuurt het lichaam. Ik meng het met gekookt water en zoet het met een beetje agavesiroop.
• Grapefruit wordt vaak afgeraden, omdat dit de opname van medicijnen (specifiek bij chemo) negatief zou beïnvloeden.
• Over koffie lees je tal van tegenstrijdige berichten. Moerman verbiedt koffie niet, maar ziet liever dat je in de plaats daarvan groetensapppen drinkt. Ik heb veel moeite om deze verslaving op te geven en consumeer ongeveer 4-5 kopjes espresso per dag.
• Daarnaast drink ik regelmatig groentesappen zoals rode bietensap of tomatensap.
• Vruchtensappen drink ik eigenlijk nauwelijks, omdat daar toch veel suikers in zitten, terwijl de beschermende vezels dan vaak (grotendeels) ontbreken.

Tussendoortjes

• Suikerhoudend snoepgoed is voor mij taboe. Uitzondering is pure chocolade van minimaal 70% cacao. Hoe puurder hoe beter, maar ook hoe bitterder. Ik gebruik inmiddels standaard die van 85% cacao.
• Ik neem af en toe wel gedroogd fruit zoals abrikozen of pruimen. (Dadels staan de laatste tijd negatief in het nieuws vanwege het feit dat er insectenresten in zouden zitten en dat ze toegevoegde suiker zouden bevatten. Het etiket vermeld geen van beiden. Ik vermoed dat het voor vijgen niet veel anders zal zijn. Deze neem ik daarom eigenlijk nauwelijks nog. Ook rozijnen gebruik ik met mate, vanwege het hoge suikergehalte). 
• Daarnaast neem ik dagelijks een handjevol met gemengde noten, maar geen pinda's en cashewnoten.
• Ook zondig ik me wel eens door het eten van biologische koekjes van de biologische winkel (AH had er ook, maar ik kan ze niet meer vinden) van volkoren meel en zonder suiker. En soms neem ik wel eens een klein zakje Klene drop gezoet met stevia mee, maar ook dat beschouw ik meer en meer als zondigen.

Bakken en braden

• Ik gebruikte rijstolie, aristideolie (pinda's) of kokosolie om in te bakken, omdat deze bij hoge temperaturen geen schadelijke kankerverwekkende stoffen vormt, hetgeen veel andere oliën (zoals olijfolie en lijnzaadolie) wel doen. 
• Ik gebruik koudgeperste lijnzaadolie in mijn dagelijkse ontbijt van yoghurt of kwark (zie Budwig papje hierboven) en in salades. Extra vierge olijfolie als dressing in salades is ook prima.
• Het gebruik van margarine en halvarine wordt overal afgeraden (vanwege toegevoegde slechte transvetten). Over biologische roomboter hoor je verschillende geluiden en deze gebruik ik met mate.
• Ik gebruik alleen pannen met een teflonlaag, indien de bodem onbeschadigd is. Sinds de berichtgeving rondom DuPont (gebruik van gifstof C8) echter steeds vaker weer gewoon pannen met een roestvrijstalen bodem.

Voedingssupplementen

Op voorschrift van de orthomoleculaire voedingsarts gebruik ik nog de volgende supplementen:

• 1x daags een capsule zink-citraat (van AOV)
• 1x per 2 dagen een tablet vit B12 1000 mcg (van Vitals)
• 2x daags een kleine eetlepel liposomal vitamine C (van Curesupport).
• 2x daags 2 tabletten vit D3 25 mcg (van AOV of Vitals)
• 1x daags een tablet multi-vitamine One Daily (van AOV; specifiek deze vanwege de extra selenium)
• 2x daags een eetlepe liposomal curcumin (van Curesupport)
• 1x daags een tablet Magnesium
• 2x per jaar gebruik ik, zoals beschreven op de kankerhoeverder site onder het kopje 'Overige kuren', enkele weken lang zuiveringszout in combinatie met ahornsiroop. 

Sommige van de supplementen zijn alleen verkrijgbaar op voorschrift van een natuurarts.

Cosmetica

• Wat je op je huid smeert wordt ook in je lichaam opgenomen. Mijd daarom producten met aluminium, parabenen en/of ftalaten