Di 10-11-2015 Who Wants To Live Forever

Ik had op woensdag 4-11 alle onderdelen van mijn boek, inclusief de illustraties, afgerond en ter beoordeling opgestuurd naar de uitgever Boekscout. Sommige gedichten had ik nog aangepast om ze (nog) beter ritmisch te laten lopen. Ook had ik mijn laatste gedichten, die in de frivoliteit van deze bundel pasten, er nog aan toegevoegd. Ik kreeg daarop opnieuw een reactie over de aanhalingstekens met voorbeelden erbij die zelfs niet meer in de laatste versie van mijn manuscript stonden. Toen ik dat aangaf bleek het plotseling wel allemaal goed te zijn. Ook de tweede cover werd afgekeurd, maar inmiddels is de derde gelukkig wel goedgekeurd  Helaas bleken alle(!) illustraties te klein van formaat te zijn (moest groter dan 300KB ... ) en ik kreeg ze met geen mogelijkheid meer in een bruikbaar formaat, dus ben ik ze allemaal opnieuw aan het maken op A4 formaat. Een monnikenwerk, maar voor een eerste boek moet het gewoon ook goed zijn natuurlijk, Daarnaast kreeg ik ook nieuwe opdrachten mee, zoals het invullen van een auteursprofiel, waarin ik in beperkte woorden iets over het boek en mezelf moet invullen, hetgeen op de cover en promotiemateriaal gebruikt gaat worden. Kortom: er komt heel wat meer kijken bij het uitbrengen van een boek dan je zou denken.

Uit goed geïnformeerde bronnen heb ik verder begrepen dat er bloglezers zijn, die zich afvragen waarom ik dit allemaal nog op mijn hals haal. Wel, daar zijn meerdere redenen voor.

1. Ik heb het altijd prettig gevonden om concrete doelen te hebben en deze dichtbundel is er zo een, Mijn drive hiervoor voorkomt ook dat ik iedere middag in mijn relaxfauteuil in slaap sukkel.
2. Ik vind het leuk om mijn gedichten te delen met meer mensen dan degenen die mijn blog lezen (en wees eerlijk, een boek leest prettiger dan een computer ... ). 
3. Ik heb volgens mij wel eens eerder aangegeven dat ik het fijn zou vinden als ik na mijn dood in een of andere vorm verder zouden leven. Met deze bundel geef ik daar invulling aan (al is het maar voor mijn eigen idee ... ).
   P.S. Ik ben overigens ook al begonnen met een volgende boek, dat naast gedichten ook het proces zal beschrijven hoe ik met mijn ziekte omga. Ik zal daarvoor putten uit mijn blog, maar deze niet letterlijk overnemen.  

De laatste weken heb ik door bovenstaande natuurlijk minder tijd gehad om veel nieuwe gedichten te schrijven, maar de gedichten die ik geschreven heb zijn vaak wel anders dan jullie tot nu toe van me gewend waren. Dit heeft vooral te maken met de inspiratie die ik heb opgedaan tijdens het poëziepodium in de Gouden Bal in Eindhoven. Het afronden van mijn gedichtenbundel voelt ook wel enigszins als het afsluiten van de beginfase van mijn dichtersbestaan en tijd voor een nieuwe fase. Tot nu toe had ik weinig poëzie gelezen, maar inmiddels heb ik enkele boeken aangeschaft om mij te inspireren en daar wil ik komende weken wat meer tijd voor gaan nemen.

Mijn optreden in de Gouden Bal heeft er overigens ook toe geleid dat ik ben uitgenodigd om gedichten aan te leveren voor een verzamelbundel '1000 Schonen', die ergens in het eerste kwartaal van 2016 het levenslicht zal zien. Ook erg leuk natuurlijk, omdat je op die manier publiek bereikt die je nog niet kennen.

Ik ben ook weer een stap verder in de acceptatie van het feit dat ik niet meer zal gaan werken. Op verzoek van de bedrijfsarts ligt er inmiddels een verklaring van de oncoloog, die samen met een verklaring van de bedrijfsarts bijgevoegd moet worden bij een vervroegde WIA aanvraag bij het UWV. Dit om te zorgen dat ik een aanvulling krijg op de 70% van mijn salaris, die mijn werkgever het tweede ziektejaar maar hoeft te betalen. (In oktober scheelde dat al een fikse slok op een borrel en dat ging nog maar over een halve maand ... ).

Ik kreeg afgelopen zaterdag overigens een kopie van de verklaring van de oncoloog en dat was opnieuw een emotionele schok. Daarin stond zwart op wit: "Patiënt valt met zijn ziekte in de intermediate prognosegroep met een gemiddelde overleving van ruim 1 jaar tot 2 jaar na diagnose in oktober 2014". Op eerder vragen van mij over mijn levensverwachting had ik tot nu toe alleen maar vage en ontwijkende antwoorden gekregen, maar artsen onderling communiceren daar - over het hoofd van de patiënt - klaarblijkelijk een stuk gemakkelijker over. De blogtitel van Queen past goed bij dit specifieke onderwerp, maar zeker ook bij reden 3 van mijn schrijversbestaan hierboven.