Ma 21-12-2015 Hold Back The River

Zoals ik in mijn vorige blogbericht reeds aangekondigd had, had ik op zaterdagmiddag 12 december een telefonisch interview op Slotstad RTV. Dat was een bijzonder leuk gesprek, waarin ik alle ruimte kreeg om mijn verhaal te doen. De interviewster Janita was een prettige gesprekspartner, maar desondanks was het toch wel even zweten.
En op zaterdagavond stond ik op het podium van het Wereldwijd Vertelcafé in Zeist. Ook dat was erg leuk en leverde me aanmerkelijk minder zenuwen op. De meeste andere vertellers hadden ook verhalen, die ze op een zeer boeiende manier wisten te brengen. Een bezoek hieraan is zeker de moeite waard. Het volgende Vertelcafé is op vrijdag 29 januari, dus houd je agenda's vrij.
De verkoop van mijn boek verloopt niet onaardig. Via de webshop van de uitgever zijn er inmiddels 42 verkocht en zelf ben ik al door mijn eerste voorraad van 15 stuks heen. Twee ervan heb ik 'geschonken' t.b.v. promotie: een ervan ligt op de leestafel van de dagbehandeling in het Diak Ziekenhuis het andere zou gebruikt gaan worden voor een boekrecensie in het Zeister Magazine.

Mijn rugpijn leek even minder te worden in de week dat ik gestopt was met het medicijn Nexavar. Ik ben op vrijdag 11-12 echter toch maar weer gestart met 2 tabletten per dag en zit sinds afgelopen zaterdag op 3 per dag (voorschrift is 2x 2 per dag). Omdat ik ze gelijkelijk over de dag verspreid neem ik er ook een vlak voor het slapen en prompt word ik weer midden in de nacht een keer wakker en moet ik opnieuw pijnstillers slikken.
Ik ben wel weer aan het sporten gegaan en dat lukt gelukkig wel zonder al te veel hinder. Gisteren heb ik echter in de tuin gewerkt en na wat rigoureus snoeiwerk moest ik na pakweg 2,5 uur het opruimen van de laatste restjes toch even overdragen aan Bertie. Tijdens het opruimen verloor ik ook nog een keer mijn evenwicht, waardoor ik gelukkig in de zachte planten-border belandde. Vandaag heb ik weer een ander klusje in huis opgepakt dat al enige tijd lag te wachten en waarbij ik ook mijn rug redelijk belastte, ook dat heb ik moeten verdelen in etappes.
Ik merk daardoor toch wel duidelijk dat mijn energieniveau een stuk lager is dat enkele maanden geleden. Ik ben overdag ook slaperiger en dat kan natuurlijk met de morfine te maken hebben. Ik neem die daarom ook alleen voordat ik ga slapen (een lang werkende) en eventueel 's nachts nog een keer (een kort werkende).
Afgezien van een korte periode begin januari, toen ik zelfs even opnieuw in het ziekenhuis belandde, is de pijn niet eerder zo heftig en zo langdurig geweest. Ik blijf het wijten aan het nieuwe medicijn, maar overmorgen (23-12) heb ik een afspraak bij de neuroloog om te onderzoeken of het toch niet een andere oorzaak kan hebben. Als daar gen aanwijzing voor is, dan ben ik benieuwd of ze iets gaan doen met de aangetaste nier (verwijderen of emboliseren). De orthopeed zei vorige week bij mijn laatste afspraak met hem overigens nog wel, dat mijn onderrug ook behoorlijke slijtage vertoonde en op de CT scan zag mijn wervelkolom er van voren aanschouwd ook behoorlijk gekronkeld uit. Wellicht zal ik nog aan een elastisch korset moeten om de boel te ondersteunen, ofschoon de uitstralingspijn momenteel niet zozeer in de onderrug als wel in de nierstreek zit.
De blogtitel van James Bay heeft betrekking op het feit dat ik na een rustige periode tot medio september toch weer in woeliger water terecht lijk te zijn gekomen (om de analogie met de kolkende rivier van het begin van mijn blog even in herinnering te roepen ... ).

Vandaag (21-12) was een bijzondere datum: 97 jaar geleden is mijn vader geboren en 23 jaar geleden zijn zeer goede vrienden van ons met hun twee kinderen omgekomen bij de Faro ramp. De herinneringen hieraan maakten vanochtend toch wel weer enkele traantjes bij me los.