Di 10-5-2016 Everything is broken

Status gezondheid

Het is mooi weer en het gaat nog steeds goed. Niet zoals vanouds natuurlijk, maar gezien de omstandigheden hoor je mij niet klagen (maar dat doe ik eigenlijk al niet vanaf het moment dat ik geopereerd ben). Ik probeer 5-7 keer per week te sporten, meestal op de sportschool maar een enkele keer buiten op de fiets (zie hieronder). In de sportschool ben ik inmiddels met iets zwaardere gewichten aan het stoeien (maar niet meer dan 50% van waarmee ik vroeger trainde) en dat lijkt te lukken zonder al te veel weerslag. Ook het spinnen (max 3x per week) gaat doorgaans redelijk goed. Er zullen vast lezers zijn, die nu denken dat ik ook wel zou kunnen werken, als ik dit allemaal kan doen, maar mijn ervaring op 4-5 (zie hieronder) was weer een bevestiging dat die conclusie voorbarig is. Het sporten is voor mij een noodzakelijk 'kwaad' om fysiek overeind te blijven.

Dagboek

Nog een aanvulling op mijn vorige blogbericht over dinsdag 26-4. Ik heb die dag ook nog een conditietest uit laten voeren op de sportschool. De vorige had ik vorig jaar juni laten doen, toen ik hernieuwd een abonnement op de sportschool nam.

• Was de conditie toen uitmuntend, nu kwam deze uit op zeer goed, maar ik had de fietstest gemakkelijk intensiever kunnen uitvoeren, waarmee ik ook nu op uitmuntend zou zijn uitgekomen.
• Het gewicht was net boven de 71 kg en daarmee ongeveer 3 kg lager dan in juni 2015. Wetende dat ik enkele maanden geleden onder de 68 kg woog, maak ik me daar vooralsnog geen zorgen over.
• Mijn spiermassa was toegenomen, maar mijn vetgehalte was opvallend laag, slechts 7,5% van mijn totaalgewicht (vorig jaar ruim 10%). Waarschijnlijk is dit laatste ook een reactie op de kanker, want hoe meer vet, hoe meer voeding voor de kankercellen.

's Avonds hadden we bezoek van een goede collega/vriend en zijn vrouw, altijd erg gezellig. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om hem te vragen of hij op zou willen treden als ceremoniemeester bij mijn 25-jarig jubileum. Daar hoefde hij niet lang over na te denken en gezien zijn aanpak tot nu toe ben ik bijzonder in mijn nopjes met het feit dat ik hem gevraagd heb.

Op vrijdag 29-4 had ik een controle-afspraak met de oncoloog. Op zich waren er weinig bijzonderheden, alleen het niveau van mijn bloedplaatjes (stolling) en witte bloedlichaampjes (weerstand) liep iets achteruit, maar de niveau's waren nog verre van verontrustend. Ik heb op 20-5 een nieuwe afspraak en als de waarden dan verder dalen, dan wordt mogelijk de dosis van de everolimus gehalveerd. Dan wordt ook een afspraak gepland voor een volgende 3-maandelijkse CT-scan.

's Avonds ben ik met een oud-collega naar een optreden van Ernst Jansz geweest. De kaartjes waren een cadeautje naar aanleiding van mijn optreden als dichter begin februari in de Allemanswaard in Amerongen, waar ook het concert deze avond was. Voor de pauze was het erg leuk, na de pauze werden er naar mijn smaak iets te veel songs van Bob Dylan gespeeld (wel mooi vertaald naar het Nederlands) en begon ook de weinig afwisselende begeleiding van de gitarist mij enigszins te irriteren.

Op zaterdag 30-4 ben ik naar Brabant geweest, waar ik in Veldhoven een lunchafspraak had met een goede vriendin ter ere van haar verjaardag. We hebben erg gezellig gekletst en de tijd vloog voorbij. Daarna ben ik doorgereden naar Bergeijk voor een bezoek aan mijn moeder, die op vrijdag eindelijk uit het ziekenhuis was ontslagen (zie mijn vorige blogbericht). Het ging een stuk beter, hoewel haar eetlust nog niet optimaal was.

Op zondag 1-5 hebben Bertie en ik weer eens een flinke fietstocht gemaakt van ruim 30 km. Ik had een tocht uitgezet om de Leusderheide (militair oefenterrein) heen en daarna via natuurgebied Den Treek achter de Pyramide van Auserlitz (monument voor Napoleon Bonaparte, gebouwd door zijn leger, dat daar een kamp had opgeslagen. Het was een eerbetoon voor zijn overwinning in de slag bij Austerlitz in Tjechoslowakije in 1805. Het kerkdorp hier in Nederland is daarnaar vernoemd) door terug naar Zeist. Voor een deel voor ons allebei onbekend gebied, maar we kruisten ook wel erg vaak paden, die ik goed ken van de tijd dat ik nog fanatiek mountainbiker was. Het zien van de MTB-ers leverde af en toe wel vochtige ooghoeken op.

Op maandag 2-5 ben ik 's avonds aan de slag gegaan om eem lijst met genodigden op te stellen voor mijn 25-jarig jubileum. Complicerende factor was, dat er binnen Rabobank een conversie heeft plaatsgevonden naar nieuwe mailadressen, waar ik in mijn Outlook Contactpersonen nog de oude had staan. Ik wilde het mijn ceremoniemeester niet aandoen dat hij mogelijk foutmeldingen zou krijgen, dus ik heb vanaf mijn Rabo-laptop thuis de Rabo-mailadressen uit mijn Contactpersonen verwijderd en vanuit de globale adreslijst opnieuw toegevoegd. In tijdrovende klus, die ik niet helemaal kon afronden. Op dinsdag 3-5 heb ik de klus m.b.t. het bijwerken van mijn Contactpersonen afgerond. Daarbij liep ik bij andere nevenactiviteiten al wel enkele malen tegen het probleem aan dat ik bij het opstarten van andere toepassingen bij herhaling mijn pincode moest intypen. Niet normaal, maar niet blokkerend voor het bijwerken van mijn Contactpersonen.
Om de Contactpersonen ook in bijgewerkt formaat op mijn telefoon te krijgen, besloot ik om de synchronisatie tussen mijn telefoon en mijn zakelijk Outlook even uit en weer aan te zetten. Dat eerste ging goed en daarmee werden al mijn mails, zakelijke agenda-items en mijn contactpersonen van mijn telefoon verwijderd. Bij het aanzetten kreeg ik echter een foutmelding dat de server niet gevonden kon worden en was ik dus al mijn telefoonnummers 'kwijt'.

Op woensdag 4-5 wilde ik thuis op mijn Rabo laptop de procedure opzoeken om de synchronisatie met mijn telefoon te herstellen, maar ik kon in het geheel niet meer inloggen. Omdat ik daardoor uiteraard ook geen verbinding kon maken met de Rabo servers kon de servicedesk ook geen ondersteuning op afstand leveren en was ik gedwongen om naar een Rabo-locatie te gaan. Voor mij was locatie Zeist uiteraard het meest voor de hand liggend. Er bleek van alles mis met mijn userid en ik heb tot 4x toe contact moeten opnemen met de servicedesk, die mij steeds weer een stap verder kon helpen. Uiteindelijk liep ik bij de allerlaatste stap (wachtwoord van de server intypen op mijn telefoon) tegen een fout op de server aan, die de servicedesk niet kon verhelpen en moest doorzetten naar een specialistische afdeling. Ik zou daarover gebeld worden en aangezien dat wel enige tijd kon duren besloot ik dat niet af te wachten en naar huis te gaan. Inmiddels was ik wel ruim 3 uur op mijn werk geweest en was ik ook dermate druk bezig geweest, dat ik vergeten was om af en toe even op te staan en te bewegen. Daarvoor moest ik op weg naar huis de tol voor betalen: mijn linkerbeen was weer behoorlijk gevoelloos en het lopen ging weer daardoor erg moeizaam en dat na slechts één ochtend. Conclusie: bewegen (bijv. op de sportschool) is in mijn toestand een absolute must.

In plaats van te bellen stuurde de specialist aan het einde van de middag een mail dat het probleem (geblokkeerd userid) opgelost zou zijn. Aangezien ik de mail niet op mijn telefoon zag binnenkomen, kwam ik daar vrijdag pas achter, toen ik opnieuw inlogde via mijn laptop. Uiteindelijk moest ik om een onverklaarbare reden toch nog opnieuw enkele installatiestappen opnieuw uitvoeren om de synchronisatie weer werkend te krijgen. Weer een flinke dosis stress dus (net zoals zojuist, toen mijn laptop helemaal vastliep en ik vreesde dat ik bovenstaande tekst kwijt zou zijn).

Ter ere van dodenherdenking heb ik een mooi gedicht (Slechts twee minuten ... ) geschreven, dat evenals de gedichten Zoon (1 en 2) te vinden is op mijn poemsblog. Tot slot kwam 's avonds mijn ceremoniemeester nog even langs om enkele zaken door te spreken. Dat leverde ook weer huiswerk voor mijzelf op.

Op donderdag 5-5 (Bevrijdingsdag) heb ik mijn mountainbike even geïnspecteerd of deze rijklaar was. Gelukkig had ik die vorig jaar in goede staat opgeborgen en hoefde ik alleen de ketting af te poetsen en opnieuw te smeren. Meteen klaar voor mijn eerste solorit zonder specifieke bestemming. Maar een beetje rustig aan begonnen met een redelijk vlakke rit van een kleine 25 km. Ik deed er net iets meer dan een uur over met een gemiddelde van 23,2 km/u. Niet slecht voor een eerste keer, maar ik moest ook wel weer wennen aan het lagere stuur. Het stuur van mijn hybride stadsfiets kan ik eenvodig hoger en lager zetten, maar dat comfort biedt mijn mountainbike niet.

's Avonds ben ik op het internet gaan speuren naar een geschikte locatie voor mijn 25-jarig jubileum. Aanvankelijk had ik het café de Korenbeurs, tegenover de Rabo-torens in Utrecht, op het oog, maar mijn ceremoniemeester had argumenten waarom dit mogelijk toch niet de meest geschikte locatie zou zijn. Uiteindelijk kwam ik uit bij het Beauforthuis in Austerlitz, waar ik vroeger vaak kwam voor concerten. Tijdens een fietstocht met Bertie op vrijdag 6-5 zijn we daar meteen maar even langs gegaan. Dat leidde tot een afspraak op zondag 8-5..

Op zondag 8-5 (Moederdag) had ik een druk programma. Voordat mijn schoonmoeder op bezoek kwam had ik nog net voldoende tijd om naar de sportschool te gaan, om 12:30 zijn we gaan lunchen in het dorp en 's middags had ik de afspraak bij het Beauforthuis. Door al deze consternatie en ook nog de Giro-rit Nijmegen-Arnhem en de slotdag van de Eredivisie vergat ik helemaal mijn eigen moeder te bellen. Schande! Dat heb ik alsnog op maandag uitgebreid gedaan.

Op maandag 9-5 heb ik met hulp van mijn aanstaande schoonzoon de winterbanden op mijn auto omgewisseld voor de zomerversie. Daar had ik een geweldige hulp aan (of was het andersom?). Ook wel een spannende dag, omdat een vriend een operatie moest ondergaan om zijn rechternier met tumor te laten verwijderen. Het bleek een lange operatie te zijn, maar uiteindelijk is het wel via een kijkoperatie gelukt.

Op dinsdag 10-5 zijn mijn gas- en electriciteitsmeter vervangen door zogenaamd slimme vervangers. Gelukkig bleef mijn Toon werken, maar aan het begin van de avond bleek mijn SmartTV niet meer te werken, Deze stond op standby toen de stroom er af ging. Na allerlei vergeefse pogingen om het apparaat weer aan de praat te krijgen, kwam ik in overleg met de servicedesk van Samsung tot de cnonclusie dat het apparaat (aanschafdatum 31-12-2014) defect was. Er zit nog garantie op, dus morgen eerst maar eens met de leverancier BCC bellen.

Mijn Panasonic DVD-speler (al wel de nodige jaren oud, maar met zeer weinig speeluren) en mijn oude Philips CD-speler hadden het al eerder begeven en die gaan morgen vervangen worden. Alles gaat hier dus maar kapot, vandaar de blogtitel van Bob Dylan.