Wo 24-8-2016 Electric Guitar

Met mij gaat het nog steeds naar omstandigheden goed. De schaafwonden zijn littekens geworden of onderweg naar die status. Op mijn linkerknie en rechterhand blijf ik waarschijnlijk te vaak proberen of de korst er al af wil en dat lukte ook iedere keer, maar tot nu toe wel steeds met een bloeding als gevolg en dus ook weer een nieuwe korst, maar ook dat gaat vast goed komen. Ook de kneuzingen beginnen minder gevoelig te worden. Kortom, ik heb nog steeds een vakantiegevoel. Mijn boven- en onderrug blijven ook nog wel gevoelig, maar ik heb geen (heftige) pijnscheuten meer. Ik heb daarom het sporten maar weer voorzichtig opgepakt, maar doseren blijft lastig voor mij..

De eerste week na de vakantie stond in het teken van de WalkArtMarkt, waar ik met enkele andere dichters van het Taalpodium zou optreden. Ik was de initiatiefnemer dus ik mocht voor wat betreft deze activiteit (slechts een klein onderdeel van de gehele markt) ook een soort rol als 'ceremoniemeester' op me nemen. Dat betekende dat ik de laatste vergadering op maandag 8 augustus mocht bijwonen en de anderen moest informeren over het programma en andere zaken. Op zaterdag 13 augustus was het zover en ik was een uur voor de opening van de kunstmarkt aanwezig om te situatie ter plekke te inspecteren. Het podium lag 10-15 meter van het foodplein, waar tafeltjes stonden en waar mensen konden eten en drinken. Ik beoordeelde dat het daarom beter was om op de hoek van het foodplein te gaan staan met de microfoon en lessenaar en dat bleek achteraf een juiste keuze. Tijdens onze blokken van 11:00-11:30 en 14:00-14:30 zat het plein lekker vol en konden we ook gemakkelijk contact maken met het publiek. Gezien de respons werd er ook daadwerkelijk door velen geluisterd. Mijn mede-dichters waren bijzonder tevreden over het evenement en dat gold zeker ook voor mij.
Tussen de optreden door ben ik de markt op gegaan en het is verbazingwekkend wat voor mooie dingen mensen kunnen maken. Het was maar goed dat ik niet veel geld op zake had en dat ik geen vervoersmogelijkheden had, anders was ik waarschijnlijk vol beladen thuis gekomen. Omdat ik tussendoor (vóór het eerste optreden) ook nog een kadootje moest regelen voor de verjaardag van mijn moeder, had ik het rond 15:00 fysiek behoorlijk gehad. Maar toen moest ik het cadeautje nog ophalen en de honden moesten nog uit. Om 17:00 was alles achter de rug en was ik volledig gesloopt. De - ongetwijfeld gezellige -  eindborrel moest ik daarom helaas overslaan. Al bij al was het een bijzonder geslaagd evenement, waar ik met veel voldoening op terugkijk. Volgend jaar weer!
Ook nog leuk om te vermelden: ons optreden heeft een nieuw Taalpodium-lid opgeleverd, waarvan ik een bundel met haiku's cadeau kreeg. Die heb ik gisteren doorgelezen, hetgeen ook voor mij weer inspiratie vormde om zelf weer wat te gaan schrijven, want de laatste tijd was er maar weinig inspiratie (heeft ook met het volgende item hieronder te maken). In de voorbereiding naar de WalkArtMarkt heb ik wel enkele van mijn oudere gedichten aangepast (lees: verbetert).  

Inmiddels ben ik ook gestart met een marktonderzoek voor de aanschaf van een (semi-akoestische) gitaar, het beoogde cadeau, waarvoor geld ingezameld was t.b.v. mijn 25-jarig jubileum bij Rabobank. Ik heb door de jaren heen diverse jaargangen van het maandblad Gitarist (en De Bassist) verzameld en ben die maar eens door gaan bladeren (om daarna te verdwijnen in de papierbak of terug onder mijn bureau, omdat er toch nog wel enkele interessante workshops in stonden). Op basis van de recensies heb ik een longlist gemaakt van instrumenten die mogelijk in aanmerking zouden komen (en dat zijn er nogal wat). Ik heb nog enkele exemplaren Gitarist te gaan, maar ben sinds gisteren ook alvast Marktplaats aan het verkennen en kwam daar enkele gitaren van mijn longlist tegen. Ik heb inmiddels een bod uitgebracht op een zeer mooie semi-akoestische gitaar (naturel Ibanez AC103 met mooie nerf-tekening op het bovenblad. Deze kreeg een lovende recensie!), maar ik heb daar nog geen reactie op gehad. Op basis van de twee foto's heb ik daarbij echter wel een beetje het gevoel van een verstandshuwelijk, waarbij de liefde nog moet groeien. In de tussentijd is er namelijk ook een soort van liefde op het eerste gezicht ontstaan met enkele andere - niet semi-akoestisch - gitaren (ik hoop niet dat de donateurs aan mijn cadeau me daar nu op gaan vastpinnen), Over één daarvan (voor de kenners: een G&L Tribute Asat Classic, vergelijkbaar met de betere Squier Telecasters) ben ik inmiddels ook aan het mailen, maar die gitaar is eigenlijk te duur, omdat nieuwe exemplaren van G&L en Squier zelfs goedkoper zijn (maar ook niet per definitie beter. Ik hou wel van gitaren met enige ervaring). Ik hou ze allemaal angstvallig in de gaten, maar ik weet ook uit ervaring (met vrouwen én met mijn huidige elektrische gitaar, een Stratocaster-like Peavey T27) dat liefde op het eerste gezicht snel over kan gaan (bij de G&L heb ik overigens wel het vertrouwen dat die liefde nog verder tot iets moois kan uitgroeien).

P.S. Excuses voor de tech-talk, die ongetwijfeld alleen door de muzikanten onder jullie (bijzonder) gewaardeerd wordt. De blogtitel, een song van Talking Heads, slaat natuurlijk op dit item.

Op woensdag 17 augustus had ik een controle-afspraak bij de oncoloog met - zoals gebruikelijk - bloed prikken vooraf. Hij moest wel hoofdschuddend glimlachen bij mijn vakantieverhaal, maar was ook blij dat het verder goed ging. Ook het bloed liet geen afwijkingen zien, dus er was geen aanleiding om de huidige behandeling met everolimus te veranderen. Op 21 september (verjaardagscadeautje) krijg ik opnieuw een CT-scan en op 30 september (eerste mogelijkheid na zijn vakantie) de uitslag daarvan.