Wo 7-10-2015 Goodbye Stranger

De rugklachten zijn nog steeds niet weg, hoewel ze wel ietsjes minder lijken te worden. Ik heb de verharding linksonder in mijn rug ook nog even besproken met een fysiotherapeute van de Sportschool en zij dacht dat het waarschijnlijk een verkalking in een spier betrof. Omdat deze ook niet de oorzaak van mijn klachten is, want die zitten duidelijk in een wervel, acht zij het waarschijnlijk dat deze er al langer zit en niet een direct gevolg van mijn huidige klachten, zoals ik oorspronkelijk dacht. 

Van mij behandelend fysiotherapeute heb ik afgelopen vrijdag enkele goede oefeningen gekregen met een fitness bal, waarbij de kleine spiertjes in buik en onderrug merkbaar aan het werk worden gezet. 

Ik merk ook dat bewegen een positieve uitwerking heeft, want iedere keer als ik op de sportschool ben geweest, dan heb ik minder last van mijn onderrug. Helaas is dit effect niet meteen blijvend, maar met twee stapjes vooruit gevolgd door één achteruit kom je uiteindelijk ook vooruit.

Ik ben nog steeds niet opnieuw aan het werk en heb afgelopen weekend opnieuw aan mijn manager en bedrijfsarts aangegeven dat dit ook deze week niet zou gaan lukken. Vanmiddag had ik een telefonische afspraak met de bedrijfsarts en daarin zijn we gezamenlijk tot de - teleurstellende - conclusie gekomen dat werken mij niet bepaald beter maakt en het er voor mij waarschijnlijk ook niet meer in zit. Naast de fysieke terugslag (een gevolg van de rugoperatie en partiële dwarslaesie ... ) speelde ook mee dat ik na een "werkdag" van 2 uur, in combinatie met het reizen van en naar het werk, de rest van de dag nauwelijks nog energie had om andere dingen te doen (waarschijnlijk een gevolg van de kanker en medicijnen ... ). 

Ondanks het feit dat ik best veel lol en voldoening uit mijn korte werkweek haalde en ook het gevoel had dat het van toegevoegde waarde was voor Rabobank, wordt dat helaas volledig overschaduwd door de genoemde negatieve aspecten. Ik zie ook weinig andere opties dan er een punt achter te zetten en ik heb hier de afgelopen weken ook goed over nagedacht. Nu deze conclusie formeel is uitgesproken ben ik wel benieuwd naar de psychische impact (ik hou jullie op de hoogte ... ). Afgezien van enkele mindere periodes (wie heeft die niet? ... ) heb ik namelijk altijd met heel veel plezier, passie en inzet voor Rabobank gewerkt en reeds nu ik dit aan het typen ben, merk ik dat 24 jaar dienstverband me toch niet helemaal onberoerd laten. 

De blogtitel is een song van Supertramp. Het "Goodbye" deel spreekt ongetwijfeld voor zich, het "Stranger" deel vergt enige uitleg: 

• Enerzijds slaat dit op het feit dat Rabobank de afgelopen jaren op een manier in het nieuws is geweest, waarmee ik mezelf niet kon identificeren. 
• Anderzijds keerde ik in augustus terug in een drastisch veranderde organisatie t.o.v. een jaar geleden, waardoor ik me - weliswaar kort - toch wel een beetje als een vreemdeling voelde op mijn nieuwe afdeling. 

Even terug naar de fysieke ongemakken: ook nu ik niet werk, merk ik dat ik mijn activiteiten goed moet plannen. Als ik 's ochtends al naar de sportschool ga, dan lig ik doorgaans ook bijna de gehele middag op apegapen en kom ik pas 's avonds aan andere activiteiten toe. Als ik dat vroeg in de middag doe, dan kan ik in de ochtend andere dingen ondernemen en direct na het sporten mijn rust nemen en ben ik ook 's avonds weer in staat om bijvoorbeeld muziek te maken. Ook een inspanning als strijken (waarmee ik meestal wacht totdat mijn voorraad gestreken overhemden op is ... herkenbaar? ... ) kan ik niet meer in één ruk uitvoeren en moet ik in etappes doen.  

Gelukkig kost het me weinig inspanning om vanuit mijn relax-stoel gedichten te schrijven en op 4-10 publiceerde ik al weer mijn 200ste gedicht op mijn blog. Geen slecht resultaat binnen een half jaar, maar ik geef toe, de kwaliteit is ook wisselend. 

Ik ben in de tussentijd nog steeds (druk) bezig om de manuscripten voor 4(!) gedichtenbundels op te stellen. De onderwerpen zijn in mijn opinie dermate pluriform dat ik het niet logisch vind om alles in een bundel onder te brengen. Als werktitels hanteer ik momenteel:

1. Geld, Macht & Politiek (spreekt voor zich)
2. Op Drift (over de vluchtelingenproblematiek)
3. Stil-Leven (met serieuzere, vaak persoonlijk getinte gedichten, voor een glimlach of een traan) 
4. Om je heen (gedichten over alledaagse onderwerpen, bedoeld om een glimlach te ontlokken)

Van de eerste bundel heb ik inmiddels een 0.1 versie van het manuscript gereed. Een aantal van deze gedichten heb ik gedeeltelijk herschreven, waardoor ze alsnog mijn toets doorstaan om opgenomen te worden in deze versie van de bundel of waardoor ze gewoon (nóg) beter uit de verf komen. Over een aantal gedichten ben ik nog steeds niet helemaal tevreden, dus die gaan ook nog in de revisie (of eruit). En drie gedichten over Bram Moszkowicz vind ik ook een beetje teveel eer voor de goede man, dus die wil ik nog samenvoegen tot één gedicht. Als dat allemaal rond is dan zit ik inmiddels op een 0.5 versie en kan deze in concept naar de uitgever, dan hebben we tenminste iets om de bespreken. Dit heeft mijn hoogste prioriteit (m.b.t. mijn gedichten althans ... ), vlak daar achteraan gevolgd door bundel 2, omdat ook die gerelateerd is aan de actualiteit.

Ik wil ook nog aan de slag met het voorwoord, dat ik al in concept geschreven had toen ik nog uitging van één bundel. Ik overweeg nu een generiek deel dat in alle bundels kan terugkomen, maar ook een uniek deel per bundel. En tot slot ben ik ook al aan het nadenken over de voor en achterzijde van de omslag en over eventueel artwork in de bundel zelf. Wellicht dat de uitgever daar ook ideeën over heeft, dus daar steek ik vooralsnog niet al te veel energie in. 

Kortom: Het is iets meer werk dan tekst te kopiëren uit het basis document en die te plakken in een nieuw document (manuscript).