Di 30-9-2015 Keep The Faith

Opnieuw heb ik deze week, mede op advies van de fysiotherapeute, moeten aangeven dat werken er nog niet in zit. Ik ondervind nog teveel klachten van mijn onderrug en daardoor ook mijn balans. De fysiotherapeute heeft afgelopen vrijdag mijn lies onderzocht en daar geen afwijkingen in kunnen vinden anders dan de constatering dat mijn rechterbeen sterker is dan mijn linker, maar dat is niets nieuws. Ook de verharding linksonder in mijn rug heeft ze nader onderzocht en haar conclusie is dat deze eerder onder de spier lijkt te liggen dan dat deze erin zit. Ze durft daar dus niet krachtig te gaan masseren. Wat het dan zou kunnen zijn kan ze niet zeggen, daarvoor moet de CT scan van 12 oktober uitsluitsel geven. Dat klinkt dus minder fijn. 

Ik heb er afgelopen dagen met regelmatig over zitten te peinzen wat die verharding dan zou kunnen zijn. Hij loopt parallel aan, en links van de ruggengraat, vandaar dat ik in eerste instantie ook dacht aan een spier. 

• Hij zit (volgens mij) te laag om de linker-nier zelf te kunnen zijn (dat zou slecht nieuws zijn ... ), want die zit achter de onderste zwevende ribben en de verharding zit duidelijk lager. 
• Er lopen daar normaliter ook geen botten en aangezien ik sinds de laatste CT ook niet gevallen ben lijkt het ook onwaarschijnlijk dat er in de tussentijd iets gebroken zou zijn, zonder dat ik dat had gemerkt. 
• Het zit daarachter natuurlijk vol met darmen, maar die lopen normaliter kris-kras door de onderbuik en niet recht van boven naar beneden, dus ook dat lijkt onwaarschijnlijk. 
• Het enige dat ik met mijn (beperkte) anatomiekennis dan nog kan bedenken is de urineleider van de linker-nier naar de blaas. Ook dat zou een onwelkome boodschap zijn, wetende dat mijn rechter-nier al niet meer in orde is. 

Ik zal het a.s. vrijdag nog maar eens aan de fysiotherapeute vragen. Wellicht heeft zij een vermoeden en anders wachten we op de uitslag van de CT scan. 

In mijn omgeving vragen mensen me dan wel of het niet raadzaam is om de CT naar voren te halen. Die gedachte is ook door mijn hoofd geschoten, maar ik heb ook argumenten om dit niet te doen:

• Moet ik in de toekomst dan bij ieder pijntje maar meteen weer een nieuwe CT scan laten nemen? Dan ga ik waarschijnlijk eerder dood als gevolg van de hoge doses röntgenstraling.
• De verharding zelf bezorgt me weinig hinder en ik voel alleen wat pijn als ik er hard op druk. (Ik gebruik ook geen pijnstillers).
• Een scenario dat het een nieuwe uitzaaiing van de niertumor zou kunnen zijn acht ik onwaarschijnlijk, omdat deze dan - ondanks het slikken van Sutent - uitzonderlijk snel gegroeid zou moeten zijn, want deze voelt niet bepaald als een speldenknop (of ze moeten de eerdere CT scans verkeerd beoordeeld hebben).
• Zouden die twee weken eerder werkelijk veel uitmaken? Gezien de aard van de klachten durf ik die gok wel te nemen. Ik bewaar de paniek liever voor ernstigere situaties. (Keep The Faith, zingt John Bon Jovi in de blogtitel).

Ik ben in de tussentijd wel al weer enkele keren op de sportschool geweest om vooral te bewegen (crosstrainer, loopband, fietsen), wat aangepaste buikspier- en andere lichte oefeningen te doen. Ook heb ik iets meer buiten gewandeld. De hinder van mijn onderrug is daardoor al wel minder aan het worden, maar is nog niet zoals het was en zou moeten zijn.

Vanochtend kreeg ik een brief in de bus met een uitnodiging voor een second opinion en informatie van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Waar ik dacht dat er gewacht zou worden op de uitslag van de CT scan, is e.e.a. inmiddels toch al in werking gezet. De afspraak is op 19 oktober, dus als de uitslag van de CT scan al bekend is.