De oncoloog en ik hebben het maar kort gehad over het biopt, maar ik hoefde mijn keuze niet te verdedigen en hij respecteerde deze. Vervolgens hebben we het nog gehad over:
- De tintelingen in mijn rechter arm, die eerder lijken toe dan af te nemen (als het zorgelijk wordt, dan moet ik meteen bellen).
- Het feit dat ik iedere avond morfine neem voor het slapen gaan. Hij verbeterde me op dit punt door aan te geven dat ik Oxycodon gebruik en dat dit niet hetzelfde is dan morfine. Als ik daar beter door slaap en het tegen de pijn is (hetgeen het geval is) en niet als slaapmiddel, dan is dat beter dan ibuprofen of dyclofenac.
- Het feit dat ik sinds begin dit jaar geen APD meer krijg en mijn rib nu een breuk bevat: hij zou de APD om te beginnen al nooit hebben gegeven, omdat hij twijfel heeft of het de botten überhaupt versterkt. Hij ziiet het verband dus ook niet.
- Het feit dat ik momenteel Natriumbicarbonaat (zuiveringszout in combinatie met ahornsiroop) gebruik als natuurmiddel tegen de kanker: hij ziet daarin geen kwaad, tenzij het nieuwe medicijn bijwerkingen geeft, die daar mogelijk mee in verband te brengen zijn, maar dat merken we snel genoeg.
Tot slot schreef hij het recept voor Afinitor (everolimus) uit voor twee weken (iedere dag 1 tablet). Op vrijdag 1 april heb ik een nieuwe afspraak met hem, waarbij we vooral naar de bijwerkingen zullen kijken.
Dat er ook in het UMC Utrecht van alles fout kan gaan bleek maar weer eens, toen Bertie de bijsluiter ging lezen, die van een volledig ander medicijn bleek te zijn. En dat terwijl ik minimaal 15 minuten heb moeten wachten totdat er een tweede controle had plaatsgevonden door een collega. Dat ga ik de volgende keer uiteraard wel even melden. Gelukkig had ik tijdens een eerdere afspraak met de oncoloog al wel een goede bijsluiter meegekregen. Ook hier blijkt maar weer dat je zelf goed moet blijven opletten.
Vanavond heb ik de eerste pil genomen, maar het zal wel enkele dagen duren voordat eventuele bijwerkingen de kop opsteken. In de tussentijd blijf ik dus maar lekker doorgaan met de dingen die ik doe en nog kan. Uiteraard ben ik voornemens om die ook te blijven doen, zelfs als er bijwerkingen zijn. Vandaar dat ik voor bovenstaande blogtitel van Creedence Clearwater Revival heb gekozen.
Afgezien van enige (spier?-) pijn in mijn rug rondom mijn spijkerbed, voel ik me naar omstandigheden nog steeds redelijk goed. Ik heb wel af en toe last van een slapend gevoel in mijn linker been en dat verschilt van dag tot dag. Uiteraard merk ik dat vooral bij het lopen. En bij tijd en wijlen heb ik een vergelijkbaar gevoel in mijn rechterarm en merk dat dan tijdens het sporten (ik kan links meer herhalingen uitvoeren en met meer gewicht dan rechts, terwijl dat vroeger andersom was ... ), maar ook als ik wat langer bas (of gitaar) speel. Het laatste is gelukkig nog niet zodanig dat ik al momenten heb gehad dat ik noodgedwongen moest stoppen met spelen, maar mijn besluit om te stoppen met de band lijkt toch wel juist te zijn geweest.
Ik volg nog wel steeds online bas lessen (aangeschaft en gedownload) en heb daar ook nog wel plezier aan, hoewel ik de bijzondere linkerhand-techniek van de coach (Danny 'Mo' Morris) niet over ga nemen. Hij speelt alle noten met zijn wijsvinger en dempt vervolgens de snaren met zijn overige vingers. Hij is daar ongelooflijk handig en snel in en het levert ook een mooie gedempte Motown sound op, maar ik vermoed dat het mij teveel tijd en energie gaat kosten om mij dat ook eigen te maken (en die heb ik nu eenmaal niet). Ik overweeg wel andere snaren en een stukje schuimrubber dat ik bij de kam onder de snaren kan schuiven. Dit is een veel gebruikt 'techniek' en in de hoogtijdagen van Motown werden er zelfs bassen gebouwd met een standaard demper erop, dus zo vreemd is dat niet.
Met de zanglessen gaat het iets moeizamer, maar dat staat dan ook iets verder bij me vandaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten