Ik ben afgelopen maandag teruggebeld door de klachtenfunctionaris van het Diaconessenhuis. Zij had mijn lijst doorgestuurd naar de 4 genoemde artsen en van 3 ervan reeds een reactie terug ontvangen. Zij stelde voor dat we samen met de uroloog en orthopeed een gesprek aan te gaan. Zij gaat dat plannen.
Over plannen gesproken: ik heb gisteren twee (dezelfde ... ) brieven ontvangen van De Hoogstraat. Ik ben ingepland op ma 16-2 en do 19-2 voor fysiotherapie, een loopgroep gevorderden (alleen op ma ... ), zelfstandig oefenen kracht en conditie. Gelukkig kon ik de afspraak met de Oncoloog van donderdag eenvoudig een dag vervroegen en dat komt zelfs wel goed uit, omdat ik dan donderdagochtend meteen het gebruik van Sutent weer kan oppakken. MIjn pauze van 2 weken zit er dan namelijk op.
Voor beiden begint het balletje dus te rollen, vandaar de blogtitel, een song van The Black Eyed Peas. Hun muziek is niet mijn favoriete genre (en ik ben dus zeker ook niet hun grootste fan ... ), maar hierbinnen vind ik ze wel tot de top behoren.
Afgelopen dinsdag heb ik een gesprek gehad met een adviseur van de HR afdeling. Dat was zeer verhelderend inzake de financiële consequenties van een eventuele volledige afkeuring (WIA), hetgeen best wel een realistische scenario begint te worden gezien mijn beperkte levensverwachting (de kans dat ik mijn pensioengerechtigde leeftijd behaal lijkt minimaal ... ).
Aangezien ik mijn auto geparkeerd had onder het hoofdgebouw (UC) ben ik daar vervolgens ook nog bij mijn directe collega's langs gelopen. Onderweg kwam ik uiteraard tal van andere bekenden tegen, die graag wilden weten hoe het met me ging.
Gisteren (woensdag) had ik een afspraak met de Neuroloog. Hij was verbaasd over de ontwikkeling van mijn kracht t.o.v. de vorige afspraak (in november ... ) : Hij constateerde ook dat het gevoel verbeterd was, maar dat dit nog steeds achterbleef. Hij liet me ook nog even beelden van de MRI van voor de operatie in oktober zien, waarbij het ruggenmerg rondom de aangetaste wervel onder hoge druk heeft moeten staan. Waar bij de andere wervels het ruggenmerg goed zichtbaar was als witte ronde vlek, was deze ter hoogte van de 5e borstwervel bijna onzichtbaar. Dit impliceert dat de neurologische schade mogelijk ook al voor de operatie ontstaan is. Zo langzaam als zenuwweefsel herstelt, zo langzaam beschadigt het kennelijk ook.
Met mijn buik is het nog niet helemaal zoals ik die graag zou zien (sixpack ... ), maar het zwangerschapsgevoel is wel voor een belangrijk deel afgenomen. Ook de stoelgang verloopt soepeler door alle maatregelen.
Vanmiddag nog even mijn Duck Walk gedaan. Sommigen zouden het gewoon een wandeling noemen, maar ik heb soms moeite om de rechte lijn te houden (daar heb ik geen alcohol voor nodig ... ). Omdat ik ongeduldig ben en steeds meer wil (al is het tegen de verdrukking in ... ) heb ik mijn rondje maar opnieuw uitgebreid. Het was nu volgens Strava 2,2 km met een gemiddelde snelheid van 4,4 km/u. (Dat begint al bijna op joggen te lijken ... voor mij althans ;-) ... ).
Morgen komen twee ex-collega's, die hebben gekozen voor een vrijwillige vertrekregeling, op bezoek (erg leuk! ... ). De collega's uit mijn oude (Betalen & Sparen en Beleggen ... ) team, die op zoek moesten naar een nieuwe uitdaging, hebben die inmiddels ook allemaal gevonden (waarvan één buiten de Rabobank ... ). Vanaf deze plaats van harte gefeliciteerd. Hoef ik alleen nog maar te duimen voor mijn voormalige manager en collega's uit andere teams.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten