16-2-2015 Hard To Handle

Vandaag op De Hoogstraat geweest. Om 9:00 uur stond fysiotherapie gepland, waarin ik enkele lastige (ofwel, best wel nuttige ... ) coördinatie- en lenigheidsoefeningen uit moest voeren en als huiswerk mee naar huis kreeg. Ook kreeg ik een stencil met een bewegingsadvies aan gemiddelde(!?) patiënten, plus de onverholen boodschap: dat ik het best wel een beetje rustiger aan mag doen (ook met het oog op de kanker ... ). Toen ik ook nog mijn doelstelling voor komende zomer (Alpe d'Huez ... ) vertelde, keek de fysiotherapeut dus wel even bedenkelijk, hahaha. Maar omdat ik me juist zo goed voel bij mijn schema en daar ook de nodige progressie aan te danken heb, wil ik het ook niet zomaar laten vallen, zoals de blogtitel (een song van Otis Redding ... ) reeds suggereert. Maar oké ...  als ik de meegegeven oefeningen ga toevoegen aan mijn schema (die mogen natuurlijk weer wél dagelijks ... ), dan houd ik automatisch minder tijd over voor mijn andere oefeningen. Daarnaast zal ik het woensdag ook aankaarten bij de Oncoloog.
Tot slot hebben we nog in de (lange) gang gefietst. Om te beginnen op een driewieler (geen kunst aan ... ) en daarna op een tweewieler damesfiets met lage instap. Het afstappen na het tot stilstand komen (daar had ik vooraf de meeste twijfel over ... ) was geen probleem (ik kon zittend op het zadel met mijn voeten aan de grond ... ), de grootste moeilijkheid was juist om mijn voeten op de trappers te houden (die bandjes op mijn hometrainer weten dat goed te verbloemen ... ). Maar uiteindelijk lukte dat ook wel, zij het een beetje wankel vanwege de lage snelheid. Of ik donderdag mijn eigen fiets maar mee wil brengen ... ! (Hij past wel in de auto, maar het erin en eruit krijgen is andere koek ... ).

Daarna mocht ik mijn tijd tot 12:45 uur zien te vullen. Doordat de fysiotherapie later begon en eindigde en ik nog moest lunchen had ik zelfs minder tijd dan ik had ingeschat. Op de eerder genoemde tijd begon de looptraining, waarvoor we naar buiten gingen om de helling naar de hoofdingang te gebruiken. Ook daarbij weer nuttige oefeningen.

Aansluitend stonden er nog 2x een half uur gepland voor zelfstandige kracht- en conditietraining in de oefenruimte. Daarvoor was echter geen enkele begeleiding aanwezig en ik had ook geen specifieke oefeningen meegekregen. Door jarenlange sportschoolervaring wist ik wel wat ik met een groot aantal apparaten kon doen, maar er zaten er ook tussen, die ik niet 1-2-3 kon doorgronden. Ik heb dus maar enkele oefeningen gedaan, die ik thuis niet zo eenvoudig kan uitvoeren, maar de toegevoegde waarde was daardoor naar mijn mening een stuk minder. Aangezien deze laatste twee blokken komende donderdag gepland staan vóór mijn afspraak met de fysiotherapeut, ga ik ook dan maar wat "aanklooien". (Ik heb dit overigens wel gemeld bij de balie ... ).

Wat me tot slot nog opviel, was dat de meesten in gewone kleding aan het "sporten" waren. Ik was de enige met een handdoek en een bidon met water en een van de weinigen in sportkleding.Wellicht dat de afwezigheid van douches(!?) daarbij een rol speelt.

Toen ik thuis kwam bleek ik toch wel vermoeid, want het lopen van de auto naar het huis ging opvallend moeizamer dan eerder op de dag. Dus maar lekker uit gaan rusten en morgen weer aan de slag ;-) .