Wo 9-11-2016 Shout

Di 8-11:

Er lijkt enige vooruitgang zichtbaar te worden, ik kan plotseling weer oefeningen doen, die ik eerder niet aandurfde. Daarmee is het positieve eigenlijk meteen ook wel weer gezegd, want 's middags ging het lopen juist weer uiterst moeizaam en dat was best wel bijzonder frustrerend. Voor de verandering ben ik uit mijn rolmodel gevallen en heb lopen vloeken en tieren en janken over alles wat niet lukt of over het zo tergend langzame tempo waarin alles gaat. Vandaar de blogtitel van Tears for Fears.

's Avonds ben ik aan de slag gegaan met het vreselijke zadel van mijn hometrainer. Het is eigenlijk meer een kussen met een klein puntje aan de voorkant en doordat het ook nog eens te ver naar voren stond, stootte ik regelmatig met mijn knieën tegen de weerstandsknop. Ik heb grof geweld moeten gebruiken met de decoupeerzaag om ruimte te maken om het 'kussen' verder naar achteren te krijgen. (Excuses aan de buren als ze last hadden van de herrie). Het lijkt erop dat het iets verbeterd is, maar dat zullen we gaan meemaken bij de volgende fietssessie.

De afgelopen dagen zijn Bertie en ik ons wel gaan realiseren dat onze huidige woonsituatie niet ideaal is. De trap is toch een flinke uitdaging in mijn huidige toestand, vooral als ik 's nachts met slappe spieren het bed uit moet. In dit stadium lukt het nog net, maar als de situatie zich verder verslechtert (en dat gaat vroeg of laat ongetwijfeld een keer gebeuren) dan hebben we een probleem. Een traplift zou een optie zijn, maar de trap is redelijk smal. Een alternatief zou een gelijkvloers (rolstoelbestendig) appartement zijn (dan moet er uiteraard wel een lift zijn naar het appartement zelf). Aan de andere kant zie ik wel als een berg op tegen een verhuizing met alle financiële (ook fiscale aftrekbaarheid, de levensverzekering - Bertie's appeltje voor de dorst - willen we uiteraard niet in de waagschaal stellen) rompslomp, herinrichting en fysieke verplaatsing. En ik wil me daar eigenlijk ook helemaal niet meer in verdiepen, want dat leidt alleen nog maar meer af van de doelen die ik mezelf gesteld heb. Toch maar eens eerst informeren naar de (on)mogelijkheden van een traplift.

Wo 9-11:

Vanaf vandaag ga ik mijn oefeningen meer spreiden in kortere sessies over de dag i.p.v. alles in de ochtend. De oefeningen gaan net als dinsdag nog steeds goed, dus de vooruitgang lijkt bestendig. Laat ik daar dan maar hoop uit putten. Ik hoop door het andere schema ook meer tijd en energie over te houden om tussendoor andere dingen te doen, zoals ik zojuist een aantal overhemden heb gestreken. Muziek maken is ook een verplichting die ik me voor vandaag nog opleg.