17-3-2015 Good Times Bad Times

Gisteren ben ik op De Hoogstraat geweest, vandaag bij de oncoloog. Niet chronologisch ditmaal, maar ik begin met de negatieve zaken (bad times) om uiteindelijk positief (good times) te eindigen. De blogtitel betreft een song van Led Zeppelin van hun eerste album uit 1969 (ik ben pas ergens rond 1973 aangehaakt als fan, maar nog steeds wel jeugdsentiment ... ).

Mijn wandelstok heeft het na trouwe dienst aan meerdere generaties (hij was nog van mijn oma ... ) begeven. Het handvat zat los maar het was niet te draaien (vanwege een eerdere lijmpoging ... ), dus tikte ik deze - niet eens zo hard - met het handvat op de vloer. Dit vriendschappelijke schouderklopje was meteen  de genadeklap voor dit edele erfstuk (zie foto ... tja, ik heb op dit moment ook liever geen schouderklopjes ... ). Toen ik tegen mijn moeder door de telefoon zei dat ik slecht nieuws had schrok ze behoorlijk (wat ben ik ook een rotzak ... ), maar ze kon er vervolgens wel om lachen.

Ik heb aan de fysiotherapeut aangegeven dat ik, sinds ik op De Hoogstraat bezig ben met de revalidatie, eerder achteruit dan vooruit ben gegaan. Het lopen van langere afstanden gaat naar mijn gevoel minder stabiel en ik heb ook regelmatig last van stijfheid en pijntjes in mijn spieren (en gewrichten). Hij kwam toch weer terug op zijn eerdere uitspraak aan het begin van de behandeling, dat hij het vermoeden had dat ik eerder teveel dan te weinig deed: "Less is more" (die song van Joss Stone had ook de titel van de blog kunnen zijn ... ). We hebben afgesproken dat ik voorlopig het gewicht, waarmee ik in de sportzaal train, omlaag ga brengen en dat ik mijn spinningsessies thuis vervang door rustig fietsen met lage weerstand. Mijn behandeltijd van 6 weken is verlengd met 4 weken.

Naar aanleiding van het overlijden van René Gude, waaraan ik al refereerde in mijn vorige blog, ben ik in mijn gedachten toch wel veel bezig geweest met de eindigheid van het leven en zijn (en mijn) ideeën daarover. Ik ken René Gude eigenlijk alleen van de televisie en internet en ik heb toevallig een boek van hem naast mijn bed liggen, maar de televisie-uitzendingen van afgelopen zaterdag hebben klaarblijkelijk een behoorlijke diepe indruk op me gemaakt. Ik ben sindsdien ook veel emotioneler dan anders. Dat had ik thuis al, maar het kwam er ook uit tijdens mijn afspraken met de revalidatiearts op De Hoogstraat (hij vroeg hoe ik omging met het feit dat ik kanker had ... ) en de oncoloog. Aanleiding om eens na te denken of ik daar toch geen hulp bij zou moeten inschakelen. De revalidatiearts noemde in dat kader het Helen Downing Instituut (www.hdi.nl) maar de oncoloog gaf aan dat ik dat alleen maar vergoed zou krijgen als ik een psychiatrische indicatie mee zou krijgen (maar daar zouden ze in mijn geval snel doorheen prikken ... ), terwijl er ook ander mogelijkheden zijn (maatschappelijk werker, praatgroepen met lotgenoten ... ).

Tijdens het bezoek aan de oncoloog gaf ik aan dat ik doorlopend mijn hart hoorde(!) kloppen. Ze heeft daarop mijn bloeddruk gemeten en die was ook aan de hoge kant (onderdruk van bijna 110, de bovendruk is me even ontschoten, maar neem maar van mij aan dat die boven de 110 zat. Een bekende bijwerking van de medicijnen overigens ... ). Ze heeft een bloeddruk-verlager voorgeschreven voor twee weken en dan gaan we het effect ervan meten. Het medicijn verlaagt de calciumopname in de cellen (las ik pas thuis in de bijsluiter ... ), terwijl ik juist een calcium/vitamine-D preparaat slik tegen mijn botontkalking. Ik heb de vraag uitgezet bij mijn "Case manager" of dat elkaar niet tegenwerkt. Het bloedonderzoek, standaard bij mijn bezoeken aan de oncoloog, toonde goede resultaten, dus vooralsnog geen reden voor zorg.

Na de revalidatie van maandag moest ik snel naar huis om nog even de honden uit te laten, om daarna gelijk door te gaan naar het ziekenhuis (in Utrecht) voor een MRI. Voordat je in de (dwang)buis geschoven wordt stellen ze altijd de vraag of je klassieke of popmuziek wilt op je koptelefoon, die tevens dient als gehoorbescherming en (een-richting) communicatiemiddel. Aangezien het apparaat wel een hoop herrie produceert, maar zijn beat nooit de maat van de muziek weet te houden, besloot ik maar af te zien van muziek.
Ik zou de MRI-uitslag volgende week te horen krijgen op mijn afspraak met de neuroloog, maar de oncoloog kon deze al inzien (lang leve de automatisering ... ). In het verslag van de radioloog was te lezen dat de situatie rond de 5e borstwervel sterk verbeterd was t.o.v. de laatste MRI op 21-10 (net na mijn rugoperatie ... ). Het cement puilde minimaal uit en er was voldoende ruimte voor het ruggenmerg. (Nu nog wachten op herstel dáárvan, de voorwaarden zijn in ieder geval aanwezig ... ). Minimaal zo belangrijk was de opmerking dat er geen bot-metastasen (uitzaaiingen) zichtbaar waren rondom de 5e borstwervel. De maatregelen (bestraling, medicijnen, voedingssupplementen, veranderde eetgewoonten* ... ) hebben op die plek dus effect gehad. Dat is absoluut positief en geeft ook hoop voor een goede uitslag van de CT scan (op 1 april), waarvan ik de uitslag hoor op 3 april.
*) Merk op dat ik afgelopen weekend een biertje heb genomen. Eéntje moest kunnen, was mijn gedachte. Of het komt door een verandering in mijn smaakervaring of dat het schuldgevoel was, de La Chouffe smaakte me niet écht.

Het voorgaande is natuurlijk veel belangrijker dan het volgende, maar toch ook niet geheel onbelangrijk: mijn Fender Rumble 100 basversterker klinkt (althans thuis ... ) erg goed (de YouTube demo-filmpjes gaven best een goed beeld .. ). A.s. vrijdag neem ik hem mee naar de repetitie om te horen hoe hij zich gedraagt in bandverband.

Muziek:

• Alquin en dan vooral het album Nobody Can Wait Forever (zonder meer jeugdsentiment, maar naar mijn mening klinkt het album nog steeds geweldig ... ).
• Bob Marley & The Wailers, album Easy Skanking, een recent uitgebrachte live registratie van een concert uit 1978. Geweldige uitvoeringen vaan reeds bekende songs, een aanrader dus!
• Hozier (in de herhaling ...). Zijn gelijknamige album is overwegend goed tot zeer goed. De sporadische mindere songs heb ik uit mijn Spotify playlist verwijderd.
• Mijn TOP2000 playlist is inmiddels de 1000 songs gepasseerd.

Ook wel leuk: