22-3-2015 No More Tears

Sinds woensdag zijn mijn emoties (zie vorige blog ... ) weer enigszins gedempt. De ontwikkeling van de kanker kan ik toch niet anders beïnvloeden dan hoe we dat op dit moment doen met de Sutent, voedingssupplementen, voeding, voldoende beweging en - doorgaans - een goed humeur. Op 3 april krijgen we de uitslag van de CT-scan (van 1 april ... ) te horen en tot die tijd concentreer ik me maar weer op de revalidatie, want van mijn invaliditeit ondervind ik dagelijks hinder. In de tussentijd koester ik natuurlijk wel het goede gevoel van de MRI (geen tumorweefsel op de 5e borstwervel ... ).
Vandaar deze blogtitel, een lekkere rock song met een dreigend sfeertje van Ozzy Osbourne (Black Sabbath).

Omdat ik, vanwege afwezigheid van de fysiotherapeut, geen andere afspraken had dan individuele training, heb ik deze donderdag maar thuis gedaan. Die bestond uit mijn oude oefeningen, gecombineerd met de loop- en balansoefeningen en een half uurtje rustig op de hometrainer. De lagere intensiteit leidt er in ieder geval toe, dat ik minder spierpijn heb. Het lopen gaat ook iets stabieler, maar ik constateer helaas nog geen verbetering in de instabiliteit na het opstaan uit een stoel of uit bed. Wat wel enigszins lijkt te helpen is dat ik voor het opstaan even wat fietsbewegingen maak.

Vrijdag ben ik voor een controle bij de orthopeed geweest (met de fiets naar Diak Zeist ... ). Daarbij is het iets duidelijker geworden hoe het tijdens de operatie is gelopen. Het vastzetten van de 2 bovenliggende en 2 onderliggende wervels (spondylodese) heeft geen problemen opgeleverd. Bij het opvullen van de ingezakte 5e borstwervel (vertebroplastiek geheten {volg de link en zie met name plaatje C}  ... ) werden er vanaf links en rechts spuiten in het wervellichaam gestoken om het cement daarin te spuiten. Pas op dat moment werd het nierweefsel in het bot geraakt en ontstond de bloeding. Zoals ik het nu begreep was het dus niet zo dat de orthopeed tumorweefsel aan de buitenkant van de wervel aantrof en weg heeft geschraapt. Over het neurologische probleem dat vervolgens ontstond heeft hij nog afstemming gehad met de neuroloog en hun theorie is dat de bloeding het neurologische probleem met uitvalverschijnselen in mijn onderlichaam veroorzaakt zou kunnen hebben. Over het feit dat er geen tumorweefsel zichtbaar was op de wervel, toonde hij zich verbaasd, terwijl ik daar de oncoloog weer niet over gehoord heb. Een goede vraag voor 3 april, waarbij ik dan ook benieuwd ben of deze uitzaaiing op de CT van januari nog wel zichtbaar was.

Ik heb op internet gelezen dat zenuwweefsel - afhankelijk van de beschadiging - kan herstellen. Indien de buitenmantel van de zenuw niet is gescheurd, groeit deze vanaf de beschadiging opnieuw aan, maar het tempo ligt op ongeveer 1 mm per dag, ofwel 36,5 cm per jaar. Als het laatste klopt, dan zou ik - gezien mijn gemiddelde levensverwachting - wellicht nog nét kunnen meemaken dat ik het gevoel in mijn voeten weer terug krijg. Op de site van het zenuwcentrum wordt e.e.a. via afbeeldingen visueel goed weergegeven.
Er zijn overigens op internet ook artikelen te vinden, die aangeven dat bepaalde voeding die groei kan stimuleren.  Mijn huidige dieet lijkt daar al dicht bij in de buurt te zitten en veel meer dan ginseng toevoegen lijkt niet nodig. Ik ga me daar de komende week nog iets meer in verdiepen.

Mijn tweede kuur van de Sutent is afgelopen week afgerond en ik zit sinds donderdag weer in mijn pauze van 2 weken. Ook ditmaal bleven de bijwerkingen beperkt tot kleine ongemakjes, die het vermelden niet waard zijn (dus dat doen we dan ook maar niet ... ). Het enige aspect dat me wel zorgen baart is mijn verhoogde bloeddruk, die naar mijn gevoel ondanks de medicijnen nog steeds niet aan het zakken is (ik hoor mijn hart bij stilte nog steeds duidelijk kloppen in alle houdingen en standen ... ).

op donderdag 12-3 gaf mijn fysiotherapeut mij een elastische band mee, die me zou moeten ondersteunen bij de ontlasting. Helaas had die bij mij geen enkel effect en ik heb deze bij de eerstvolgende gelegenheid ook al weer geretourneerd. Typisch is wel dat sindsdien mijn ontlasting langzamerhand spnntaan iets beter begint te gaan, maar daarmee is de druk van binnenuit de buikholte nog niet direct opgelost. Omdat dit probleem al bestond voordat ik de Sutent ben gaan gebruiken, vermoed ik eerder een neurologische oorzaak.

Vandaag heb ik Bertie in Brabant opgepikt na haar terugreis uit Oostenrijk. De laatste dagen heeft ze lekker geskied bij mooi weer. Ze was wel erg vermoeid (zie foto ... ).

Om af te sluiten met goed nieuws: Mijn nieuwe Fender Rumble 100 v3 basversterker is afgelopen vrijdag goedgekeurd door de bandleden van nLUK (gelukkig zijn er ook nog dingen die wel snel gaan ... ) en niet geheel onbelangrijk: ik was zelf ook blij met mijn nieuwe sound. Nu op naar een kort (besloten) optreden op 31 maart, wanneer onze zanger Abraham ziet (je zou het hem niet geven, maar uiteraard wel gunnen ... ).