VR 17-4-2015 Everything Is Broken

Vorige week vrijdag, nét voor de repetitie wilde ik nog heel even spelen op de bas die ik standaard gebruik, t.w. mijn blanke Fender Jazz Bass (midden op de foto), kwam er niet meer uit dan een beetje gebrom :-(. Op zulke momenten ben je blij dat er nog een alternatief aan de muur hangt en ik kon zelfs nog kiezen ook. Uiteindelijk toch maar de veilige keuze gemaakt om niet het fretloze zwarte zusje (rechts op de foto ... ) mee te nemen, maar mijn Ibanez Roadstar (mét frets, links op de foto ... ). Maandag snel naar een reparateur en inmiddels is ze weer "ready to rock". De oorzaak bleek viezigheid in een potmeter. (Tja, muzikanten-praat, niet aan iedereen besteed waarschijnlijk ... ).

Afgelopen week was ik toch weer minder stabiel bij het lopen. Gelukkig betekende dat niet meteen dat ik weer steeds door mijn heupen of knieën zakte na het opstaan, maar het baarde me toch wel zorgen. De oorzaak is lastig met zekerheid aan te wijzen, maar ik vermoed dat een van de volgende factoren wel eens een rol zou kunnen spelen:

• Ik heb de laatste dagen weer wat vaker mijn basgitaar omgehangen. Ik doe dat nog wel zittend, maar aangezien een bas dan ook wel eens instabiel kan zijn (wegglijden, kantelen ... ), doe ik toch altijd een gitaarband (Eng: guitar strap) om. En deze loopt dan precies over, en geeft druk op mijn spijkerbed. Aangezien ik dit effect al eerder voorzien had, had ik ook al een mogelijke oplossing gevonden op internet: Slinger straps. Ik heb maar meteen de veiligste (en duurste ... ) optie gekozen: the harness strap.
• Doordat mijn laptop weer boven staat kan ik hier niet meer op werken vanuit mijn bed (en computertafeltje). Ik merk dat het nog vermoeiend is om lang aaneengesloten achter mijn bureau te zitten in één houding. Ik merk ook wel dat de aangeschafte bureaustoel (iets te korte zitting ... ) niet kan tippen aan het meubilair bij mijn werkgever.
• Doordat ik het van mijn fysiotherapeut rustiger aan moest doen, doe ik buiten de bezoeken aan De Hoogstraat nog maar eenmaal per week mijn oude vertrouwde oefeningen. En bepaalde oefeningen (simpel met een aerobics elastiek ... ) die ik thuis deed, die kan ik op De Hoogstraat niet doen, want ze hebben wel geavanceerde hulpmiddelen op het vlak van coördinatie en balans, maar minder op het gebied van kracht.

Het laatste aspect is inmiddels opgelost, want gisteren kreeg ik te horen dat het mijn laatste sessie was. Tot mijn verbazing, waant oorspronkelijk zou ik 6 weken behandeld worden en dat is later met 4 weken verlengd. En ik had toch echt het beeld dat ik pas in mijn negende week zat. Thuis even nageteld en ... inderdaad! Nou ja, we wisten inmiddels dat organiseren geen sterk punt is in de zorg (en dat is een understatement ... ), maar omdat er de laatste twee weken ook weinig nieuws meer voorbij kwam, vind ik het eigenlijk wel goed zo. Wel wacht ik nog op een afsluitende afspraak met de revalidatiearts.

Begin van de week realiseerde ik me plotseling dat ik ook nog actie moest nemen om een comfortabele stoel aan te schaffen, voordat ze mijn leen-bed definitief onder me uit zouden trekken. Dus snel even de beoogde stoel bestellen bij IKEA ... oeps, nergens in Nederland(!) meer op voorraad en de levertijd was onbekend. Ik heb dat maar beschouwd als een teken aan de wand om die stoel toch niet te nemen.
Google bracht me vervolgens bij Prominent in Houten, waar een relaxfauteuil stond (met de verleidelijke naam Cupido ... ) die schappelijk geprijsd was en waar ik dinsdag dus maar meteen even langs ben gegaan. Bij binnenkomst werd ik door een bloedmooie jonge dame verwelkomd met koffie (naar eigen zeggen "de lekkerste van Houten" en - zoals het hoort - geserveerd met een glaasje water ...). Zij bleek minder gevoelig voor Cupido en ze wist me slinks (maar ook wel onderbouwd met goede argumenten ... ) te verleiden om ook even enkele andere (je raadt het al, duurdere ... ) stoelen uit te proberen, die echter niet per definitie comfortabeler waren.

Nadat ik die afgeserveerd had, kwamen we terecht in het duurdere segment, waar ze wel even een foldertje en stof-stalen van zou halen. Dat gaf mij - enigszins geschrokken van deze wending - de gelegenheid om toch nog even enkele andere stoelen uit te proberen en één ervan (zwart leer, juist wat ik zocht ... ) beviel me eigenlijk uitstekend. Bij terugkomst moest ze - met enige tegenzin? - toegeven dat die eigenlijk ook wel voldeed aan mijn afmetingen. En als ik hem meteen mee zou nemen, dan kon ze er ook een mooie prijs (nog altijd ruim het dubbele van Cupido ... ) voor maken. Met behulp van haar twee mannelijke collega's werd mijn 5-persoons Renault Espace in een mum van tijd omgebouwd tot een 6-persoons model en kon ik weer huiswaarts.

Omdat het inmiddels wel erg vol was komen te staan in onze woonkamer, hebben we gebeld of het bed niet eerder opgehaald kon worden. Dat is vandaag gebeurd, waardoor er weer enige ruimte is ontstaan en de voorlopige opstelling is zoals op de laatste foto.

De blogtitel van Bob Dylan (song staat op het repertoire van nLUK) heeft uiteraard betrekking op mijn defecte basgitaar, maar sinds mijn rugoperatie lijken we wel in de ban van een vloek:

• Toen de meiden thuis waren in december ontdekte Janneke schimmel op de muur van haar slaapkamer, grenzend aan de badkamer: na onderzoek bleek er sprake van een flinke lekkage doordat de slang van de bad-overloop los was gegaan. Resultaat: alle omringende muren nat, waarvan er 3 opnieuw geschilder moeten worden, en vloerbekleding op bovenste verdieping moet geheel verwijderd, drogen en dan vervangen (gelukkig dekt de verzekering de schade ... ). 
• Ook de afzuigkap en magnetron waren al langer stuk, maar toen ook de keukenverlichting nog uitviel moest er wel iets gebeuren. 
• En twee weken geleden hield de pomp van de vaatwasser ermee op. 

Inmiddels is alles weer gerepareerd of vervangen, maar daar zit je in mijn toestand dus niet op te wachten.

Muziek:

• In de auto heb ik de afgelopen weken vooral naar Adele geluisterd. Geweldig, vooral haar album 21.
• Daarnaast kwamen tijdens het bas spelen vooral The Beatles en Bob Dylan voorbij, omdat de akkoordenschema's daarvan bij mij nog moeten inslijten. Geïnspireerd daardoor heb ik vandaag Abbey Road maar weer eens opgezet (blijf ik toch hun beste vinden ... ).