Zo 12-2-2017 Little Red Corvette

Wo 8-2 (vervolg):
Na de aflevering van het scootmobiel (zie mijn vorige blogbericht) heb ik samen met Bertie (te voet met de honden) mijn eerste rit naar het winkelcentrum hier in de wijk gemaakt. Ik had uiteraard nog hulp nodig om met de rolstoel naar buiten te komen (in afwachting van de drempelhulpen), maar het voorspelde gehannes met de rolstoel bij het wegrijden met het scootmobiel uit de garage viel reuze mee. Omdat Bertie lopend was heb ik vooral stapvoets gereden, maar op de terugweg ben ik even wat harder gegaan en 11 km/u voelde best wel snel aan. Ook bij terugkeer thuis kon ik zelfstandig de garage opendoen en het scootmobiel op zijn plek manouvreren. Ik kon ook de rolstoel weer betrekkelijk eenvoudig bij het geparkeerde scootmobiel krijgen om de overstap te maken. Kortom, weer een stapje verder richting bewegingsvrijheid 2.0. Helaas niet beter dan versie 1.0, maar het is nu eenmaal even niet anders.
De blogtitel van Prince is hierop gebaseerd.

Do 9-2:
Vandaag stond in het teken van de 2e immuuntherapie behandeling. Om 12:00 werd ik door de taxi opgehaald en na het oppikken van nog enkele andere klanten werd ik rond 12:50 bij de hoofdingang van het UMC afgezet.  Daar trof ik een afgeladen wachtruimte aan bij het bloed prikken, waardoor ik pas om 13:10 aan de beurt was. Bij de oncoloog (afspraak 14:00) heb ik de bijwerkingen aangegeven en gaf hij aan dat de bloedwaarden goed (genoeg) waren en kon ik gelijk door naar de dagbehandeling. Na het aanbrengen van het infuus werd om 15:45 de nivolumab aangesloten. Op basis van de ervaringen van de vorige keer bestelde ik de taxi voor de terugweg om 17:15, maar dat bleek achteraf toch wel aan de krappe kant, want op die tijd moest ik nog vertrekken op de afdeling. Mijn snelheidsrecord in de rolstoel heb ik op weg naar de uitgang ruimschoots verbeterd en dat was maar goed ook, want de taxichauffeur, die om 17:00 reeds aanwezig was, stond op het punt om te vertrekken zonder mij.
Hoewel ik wel even geslapen heb vroeg avond heb ik vandaag verder geen bijwerkingen ondervonden.

Vr 10-2:
Ik ben, in tegenstelling tot de vorige keer, nu gelukkig niet misselijk. Wel lijk ik opnieuw iets minder stabiel en het lukt me niet om achter mijn bed te gaan staan en me met één hand vast te houden om met mijn andere hand mijn broek omhoog te trekken. Dus dan maar met de broek omlaag naar het toilet, maar ook daar lukt het niet meteen om te gaan staan. Dus dan de onderbroek maar zittend omlaag en overschuiven van de rolstoel naar het toilet. Daarna lukte het vervolgens wel, omdat ik dan met mijn kuiten tegen de toiletpot kan gaan staan en daar extra steun aan heb. In de loop van de dag werd het wel iets beter.

Za 11-2:
Kon ik 's nachts nog 'normaal' naar het toilet, in de ochtend lukte me dat niet meer. Al voordat ik opstond voelde ik pijn in mijn wervelkolom in de lage borstwervels. Overstappen van mijn bed naar de rolstoel lukte nog redelijk eenvoudig, maar het lukte me vervolgens niet om te gaan staan in het toilet (ook niet met de pot als steun voor de kuiten). De pijn in mijn rug dwong me namelijk meteen om weer terug te zakken in mijn rolstoel. Het zat hem niet in de benen deze keer. Na het nemen van pijnstillers werd het later gelukkig weer wel iets beter en was ik in staat om mijn beenoefeningen uit te voeren.

's Avonds waren we uitgenodigd voor een etentje bij vrienden. We waren met vier stellen en het was erg gezellig om er weer eens uit te zijn. Toen we naar huis gingen lag er inmiddels een aardig laagje sneeuw.

Zo 12-2:
Vanochtend voelde ik opnieuw pijn in mijn rug en buik. Koþtom, er gebeurt dus weer van alles in mijn lijf. Gaan staan lukte alleen op het toilet (met mijn kuiten tegen de pot), maar dermate kort dat ik alweer op het toilet terugviel, voordat ik mijn broek omhoog had kunnen trekken. Met enige hulp lukte dat alsnog. Dus maar opnieuw pijnstillers erin, die wederom het gewenste effect oogstten.