Do 2-3-2017 People Gotta Move

Di 28-2:
Ik heb redelijk goed geslapen, maar de ochtend begint emotioneel. Is het vandaag mijn definitieve afscheid van het huis waarin ik bijna 21 jaar gewoond heb, waar mijn kinderen volwassen zijn geworden, waar ik lief en leed met Bertie heb gedeeld, waar we tijdens de zomers regelmatig met vele buren hebben gebarbequed, dat mijn uitvalsbasis was voor vele mooie mountainbiketochten, waar ik met plezier muziek heb gemaakt, waar ik mijn eerste gedichten heb geschreven en waar mijn finale muziekproject nog voltooid zou moeten worden ... etc. Zoals de blogtitel van Gino Vanelli suggereert, mensen moeten in beweging blijven (hoewel hij wellicht toch iets anders bedoelde).

Er is niet al te veel tijd om hier al te lang bij stil te staan, want we worden om 11:00 op Bovenwegen verwacht. Om 10:15 komen Imke en Rense binnen, die helpen met de verhuizing van een hele lijst van spullen, inclusief mijn Relaxfauteuil. 

De auto inkomen blijkt opnieuw een crime en uiteindelijk besluit Rense mij maar gewoon met brute kracht erin te tillen (mijn dochter Imke is in goede - en vooral sterke - handen bij hem). Aangekomen bij het 4-sterren verzorghotel Bovenwegen, gelegen aan de rand van het lommerrijke Zeister bos, is het uitstappen een kwestie van mikken en laten vallen in de rolstoel. Door een vriendelijke gastvrouw worden we verwelkomd en vervolgens naar mijn kamer geleid, waar we een kop koffie krijgen aangeboden. (Het adres is Heideweg 2 in Zeist, afdeling Mondriaan, kamer 1.28).

De kamer op de revalidatieafdeling is niet groot, maar voor mij alleen ruim genoeg, met een ruime ingebouwde kast, een zitje met twee stoelen en een tafel, een wastafel met ruimte voor een koffiezetapparaat en enkele andere spullen en een ladekastje bij het bed. Het is even schuiven om een indeling te krijgen die naar mijn zin (en die van het personeel) is.

In de middag komt de fysiotherapeute langs, die me direct een betere rolstoel bezorgd. Wel een stuk zwaarder, maar ook comfortabeler en waar ik niet zo in weg zak. Daarnaadt worden er twee tilliften uitgeprobeerd, waarvan er maar eentje werkt, ook al ervaar ik deze als een martelwerktuig. Later krijg ik ook nog bezoek van een afdelingsarts, die waarneemt voor zijn collega die met vakantie is. Helaas, want deze antroposofische arts blijkt de nodige affiniteit te hebben met onze levenswijze en een bijzonder prettige gesprekspartner te zijn.

's Avonds hebben Bertie en ik (na haar 'werk' als gastvrouw - spelletje pim-pam-pet) een gesprek met een verpleegkundige, die Bertie goed kende. Zij had de instelling van: 'we gaan ervoor zorgen dat de transfers beter gaan, evt met glijplanken, opdat je z.s.m. weer terug naar huis kan'. Na dat gesprek hadden we toch een optimistischer gevoel dan toen we hier vanochtend naar toe kwamen met het gevoel: 'weer een flinke stap achteruit, die we never nooit meer vooruit kunnen zetten (laatste voorportaal voordat ... ?)'. Na dat gesprek had ik weer het idee dat dit toch best wel eens een tijdelijk verblijf zou kunnen zijn.

Al met al dus een enerverende dag.

Wo 1-3:
Vandaag heb ik de formele intake gehad bij fysiotherapeute en daarna nog even de fitness ruimte in. Daar ben ik op een 'fiets' met ondersteuning gezet. Trappen vanuit de rolstoel waarbij een motortje de trappers ronddraait.  Dan maak je in ieder geval de beweging. Helaas constateerde de fiets dat mijn trapbijdrage 0 bedroeg, mooier kon ie het niet maken.

Vervolgens heb ik rondgeneusd in de 'bibliotheek' om een wat leuker boek te selecteren dan die ikzelf had meegenomen. De keuze viel op een Nicci French. Hier werd ik gevonden door een vriendin van Bertie, die ook bij de Warande stichting (waar Bovenwegen onder valt) werkt en die een zorgcontract voor mij bij zich had (of ik onderaan bij het kruisje wilde tekenen, nadat ik alles rustig had doorlezen).

Na de lunch in de Brasserie met Bertie en Renske werd ik door de stagiaire van de fysio opgehaald om nog enkele minuten te handfietsen op eenzelfde (hybride) apparaat als de 'fiets' in de fitnesszaal. Het apparaat bij de ingang van de afdeling heeft als extra een beeldscherm, dat een fietstocht door een Nederlandse stad (in dit geval was het Utrecht) simuleert.

Do 2-3:
Ik had sinds zaterdag niet meer gepoept, dus het werd tijd voor extra maatregelen bovenop de zakjes Movicolon, die ik al aan het nemen was. Ik was er inmiddels ook wel achter dat de tillift niet bepaald bevorderlijk was voor het poepen en plassen. Ik word namelijk vanuit de lift op de wc-pot gezet terwijl mijn onderbenen nog vastgeriemd zijn aan de lift. Hierdoor staan de knieën tegen elkaar en worden alle uitgangen als het ware dichtgedrukt. Het leek me wel handig om dat dan ook maar meteen aan te passen. Het was nog wel nodig om een miniklisma in te spuiten, maar daarna kwam de boel gelukkig eindelijk op gang.
Na het ontbijt werd ik opgehaald door de fysiotherapeute die me meenam naar de fitnesszaal. Daar heb ik enkele oefeningen voor de rug gedaan en werd ik opnieuw en nu iets langer op de 'fiets' gezet. Vandaag kon ik voor mijn gevoel zelfs een beetje meetrappen en dat was warempel ook wat het apparaat registreerde.

Terug bij mijn kamer had ik opnieuw ontlasting, dus de 'stop' leek eruit te zijn. Hopelijk dat het zo blijft. Vervolgens werd ik gebeld door de huisarts, die nog niet wist dat ik verhuisd was. Ze vond me opvallend monter klinken en nu ik eenmaal hier ben, probeer ik er uiteraard ook maar het beste van te maken.

Door dit alles had ik een redelijk late lunch op mijn kamer en viel die daardoor samen met een gepland telefoontje van een vriendin. Ik kon haar wel vertellen hoe de situatie hier was, maar vervolgens kwam het volgende bezoek alweer binnen. Helaas een beetje rommelig allemaal, maar ik heb niet alles in de hand.

Na het bezoek toch maar even op bed gaan liggen (via de tillift) om wat rust te nemen. Maar pas nadat Bertie 's avond het diner had gebracht en weer weg was voor een andere afspraak ben ik nog even het bed uit geweest. Vanwege de wisselingen van diensten was het echter wel prettig als ik ruim voor 22:30 weer in bed zou liggen. Jammer dat ik zo afhankelijk ben.

Ik heb ook nog naar het zorgcontract gekeken en dat loopt tot 11 april!