Ma 25-5-2015 Give A Little Bit

Vorige week stond er een interview in het Algemeen Dagblad met Jan Jansen, de eerste Nederlandse wielrenner die de Tour de France won in 1968. Hij kreeg in augustus 2014 te horen dat hij leverkanker had en inmiddels heeft hij 6 chemokuren achter de rug en wordt hij regelmatig gecontroleerd. In zijn verhaal herken ik veel zaken, zoals het feit dat hij zijn gevoel voor humor niet verloren heeft, een ziekenhuis trof dat niet meewerkte (hij ging direct naar een ander ... ), de fysieke terugval ("Ik wist niet dat het hier in West-Brabant zo heuvelachtig is" ...  ), steunbetuigingen ("Je kan zeggen wat je wilt, maar wat medeleven doet je goed hoor"... ) en de goede moed erin houden ("Ik vermaak me hier nog prima. ... Maar ik ben nog lang niet klaar om te finishen" ... ). Dergelijke verhalen ontroeren me steeds weer, maar sterken me ook weer in mijn eigen strijd. Vandaar ook de blogtitel, de bekende song van Supertramp.

Als ik de afgelopen weken in gedachten weer eens de revue laat passeren en ik vergelijk dat met twee maanden geleden, toen ik verlenging van de behandeling kreeg in De Hoogstraat, dan heb ik toch wel flinke stappen voorwaarts gemaakt. Toen kreeg ik na een inspanning vaak dezelfde of de volgende dag al een terugslag, nu kan ik enkele dagen achter elkaar "tekeer gaan" voordat dat gebeurt. Mijn actieradius op het vlak van wandelen en fietsen is ook fors toegenomen (vandaag bijvoorbeeld driemaal de honden uitgelaten, met naar schatting een afstand van meer dan 6 km ... ). Dus reden genoeg om door te gaan op de ingeslagen weg. (Ik heb overigens wel geconstateerd dat de Strava app op mijn smartphone weinig betrouwbare metingen levert. Tweemaal hetzelfde wandeltraject was de ene keer 2,6 km en de andere keer 4,1 km! En dat gaat ook nog eens automatisch naar Facebook ... )

Onze Renault Espace ziet er weer bijna als nieuw uit, dat wil zeggen ... aan de rechterzijde. De krassen op de achterklep (baldadigheid van een voorbijganger ... ) en linkerzijde (geen idee ... ) zijn niet gerepareerd, omdat die niets te maken hadden met de "subtiele streling" van het hekwerk. En mijn verzekering vergoedt slecht één schade per jaar zonder terugval in No Claim. Maar doordat de auto door de wasstraat is gehaald ziet hij er toch weer fraai uit.

Afgelopen week heb ik de nodige stress gehad met de eMail. Outlook haalde 7 dagen lang geen mail meer binnen en gaf steeds een foutmelding. (Ik kon de mail wel lezen op mijn smartphone en via de Webmail, dus ik was niet helemaal radeloos ... ). De servicedesk heeft mij mijn instellingen opnieuw laten aanmaken, maar dat hielp uiteraard niet, want die waren ook niet gewijzigd. "Nou meneer, dan moet u morgen maar een andere servicedesk bellen, want dan zal het wel aan iets anders in uw configuratie liggen" (waaraan ik ook niets had gewijzigd ... ). Ik nog een volledige virusscan uitgevoerd en al mijn firewalls gecontroleerd, maar geen oorzaak kunnen vinden. Voordat ik de volgende dag de andere servicedesk wilde bellen toch nog een laatste ultieme poging gedaan en ... warempel, nu werd de mail probleemloos binnen gelezen! Als ik dat optel bij mijn ervaring na de zenderwisseling op TV na de fusie met UPC, dan kan ik niet zeggen dat het er beter op wordt met Ziggo. (En weet dat stress een negatieve invloed op kanker heeft ... ).

Mijn Slinger Harness Strap, ofwel mijn stinkend dure tuigje, waarmee ik mijn (bas)gitaar kan omhangen, heb ik met veel moeite op mijn lijf en speelstijl kunnen afstellen. Dat had nogal de nodige voeten in de aarde, vooral omdat ik mijn basgitaar altijd redelijk hoog heb hangen, maar de brugzijde van de bas nu aan de riem hangt (dus met je riem om je taille is dat redelijk laag ... ). Zelfs in de kortste afstelling was deze nog te lang, dus heb ik die even houtje-touwtje moeten inkorten tot ongeveer de helft. Om mijn zogenaamde strap locks aan de dubbele riem aan de halszijde (over linker- en rechterschouder ... ) te bevestigen moest ik met een hobbymes de gaten groter maken en dat kostte me bijna mijn linker wijsvinger. Doordat ik tijdens de repetitie met een pleister om moest spelen, zit er nu lijm op de snaren en moet ik die ook nog eens gaan vervangen. Gelukkig dat het oude snaren zijn, die sowieso wel aan vervanging toe waren. Nu dat allemaal is gebeurd is het best wel een prima ding, maar als ik het van tevoren allemaal geweten had ... .

Voor degenen die ze nog niet gelezen hebben, er staan redelijk veel gedichten van afgelopen week op mijn poems-blog. Het aantal pageviews loop aardig snel op, maar ik promoot ze dan ook flink via Facebook en Twitter.

Muziek:

• Van de nieuwe CD van Douwe Bob, Pass It On, werd ik niet super enthousiast. 
• De CD Santiago van Leoni Jansen met mijn favoriete flamenco gitarist Eric Vaarzon Morel viel ook enigszins tegen. Dat lag niet aan het gitaarspel, maar vooral aan de niet-Spaanse teksten en een slechte volumebalans tussen zang en gitaar (de Productie dus ... ).
• Een bandlid uit een van mijn vroegere bands was op Facebook erg enthousiast over de nieuwste CD Wolflight van Steve Hacket (Genesis). Ik deel dat helaas niet.

Grappig bedoelde tweets:

• Kunnen we volgend jaar @JanSmit naar het ESF sturen? Dan hoeven we hem maar 3 minuten aan te horen.
• Er deugde niets aan de VS behalve dan ... de porno (naar aanleiding van een bericht dat de CIA de porno van Osama Bin Laden niet vrij wilde geven ... ).
• Poetin heeft besloten om het front naar het Westen te verplaatsen: Leger NL zonder geld voor benzine en kogels.