VR 1-5-2015 Good Morning Judge

Ik publiceer sinds maandag 20 april gedichtjes op mijn poems-blog Ik publiceerde deze in eerste instantie ook op Facebook en Twitter, maar ik krijg dan geen goed beeld óf en hoe vaak ze gelezen worden. Ik heb mijn tactiek daarom enigszins aangepast en geef nu alleen nog maar aan dat er nieuwe gedichten staan met de link naar deze blog. Ik begin in Twitter ook iets handiger te worden in het gebruik van de hashtag (#), waarmee je kan aangeven dat je tweet een specifiek onderwerp betreft. Buiten mijn eigen volgers zien twitteraars die dat onderwerp volgen mijn tweet dan ook. Op mijn bewerkingssite kan ik ook zien dat het bezoek de afgelopen week fors is opgelopen. Daarbij moet ik wel zeggen dat daar ook voor mij onverklaarbaar veel bezoek uit de VS tussen zit (of zou de NSA me nauwlettend in de gaten houden? Na deze opmerking helemaal natuurlijk. Draag ik in ieder geval een steentje bij aan de werkgelegenheid in de VS ... ). De gedichtjes zijn uiteraard niet allemaal even sterk (ik ben per slot van rekening nog maar een beginnende rijmelaar ... ), maar ik krijg al best wel leuke en positieve reacties. Ik hoop dat dat voor meer lezers het geval is, want dat is mijn doel. Ik zet ze ook meteen allemaal in een centraal document, dat ik nog eens hoop te kunnen gebruiken om naar een uitgever te sturen.

Gisterenavond hadden Bertie en ik bezoek van vrienden, waarvan de vrouwelijke helft nadrukkelijk aangaf dat ze vooral ook positieve kracht putte uit mijn ruggespraak-blog. De manier waarop ik zaken benaderde stemde haar tot nadenken en relativeren. Ik was me er niet van bewust dat ik dat teweeg zou brengen, maar ik ervaar dit wel als een enorm compliment. Graag en met plezier gedaan!

De spreuk hiernaast beschrijft het doel van mijn blog en gedichtjes best wel aardig.

Afgelopen woensdag heb ik een bezoek gebracht aan de bedrijfsarts. Waar de eerdere contacten vanwege mijn fysieke toestand vooral telefonisch plaatsvonden, was het wel prettig om haar een keer persoonlijk te spreken. In totaal ben ik bijna een uur bij haar binnen geweest en gezamenlijk zijn we tot de conclusie gekomen dat werken op de korte termijn nog een brug te ver is, maar dat we het voor de langere termijn ook nog niet uitsluiten.
Ik was met de auto naar de Rabotoren op de Croeselaan (UC) gereden (gratis parkeren ... ) en ben vervolgens naar een ander gebouw op de Graadt van Roggeweg (UG) gelopen. In mijn tempo duurde dat rond de 20 minuten en ik moest uiteraard ook weer terug. Hoewel ik die afstand wel vaker loop, was het gisteren (niet mijn beste dag ... ) best wel vermoeiend. In de spiegeling van het glas van het UC gebouw zag ik eigenlijk voor het eerst hoe beroerd mijn loopstijl er uit ziet.
Bij terugkomst op UC heb ik ook mijn locker in de kleedruimte bij de fietsenkelder leeg gemaakt en vrijgegeven. Ik ga daar voorlopig toch geen gebruik meer van maken. Dan kan de wachtlijst weer iets korter worden.
Volgende week heb ik gesprekken met mijn manager en aansluitend ook nog een met zijn manager. Die gesprekken vinden plaats op locatie Zeist.

Vanochtend moest ik - zoals al eerder aangegeven - voor de kantonrechter verschijnen. Het was een openbare zitting, dus we werden met meerderen tegelijk naar binnen geroepen. Het betrof allemaal verkeersovertredingen, waar nauwelijks een speld tussen te krijgen was en waarop het verweer vaak ook zwak was. Mijn voorgangers werden op één na ook genadeloos afgeserveerd. Die ene had een zielig verhaal en ontving daarvoor enige coulance, een korting van €100 op zijn boete van €220.

En toen was ik aan de beurt. Het bijzondere van mijn geval was, dat ik helemaal geen bezwaar had gemaakt tegen de overtreding op zich, maar tegen de afhandeling van de overtreding. Ik had namelijk nooit een beschikking ontvangen, maar direct een aanmaning met een verhoging van €17, die ik ook al had betaald, omdat ik anders geen beroep had kunnen aantekenen. Vervolgens kreeg ik een afwijzing van mijn bezwaar op gronden waartegen ik geen bezwaar had gemaakt. (De oplettende lezer wist dit natuurlijk nog van mijn vorige blogbericht ... ).

• Als eerste werd aan de orde gesteld dat ik buiten de wettelijke termijn bezwaar had aangetekend, maar wat verwacht je als je buiten die termijn ook pas op de hoogte wordt gesteld van de overtreding? Dat aspect was dus snel van tafel.  
• Ik gaf daarna aan mevrouw de kantonrechter aan dat het ook niet mijn keuze was geweest om voor haar te verschijnen en dat het in mijn ogen eenvoudig op een andere manier afgehandeld had kunnen worden. 
• Vervolgens bleek mevrouw de kantonrechter ook over stukken te beschikken, die ik ook nooit had ontvangen, maar die zogenaamd wel verstuurd waren. (Eenmaal kan gebeuren, maar tweemaal wordt een beetje ongeloofwaardig ... ). Die mocht ik eerst doornemen, terwijl er in de tussentijd een andere zaak in behandeling werd genomen. In die stukken stonden precies de ontbrekende gegevens, die ik had gemist op de aanmaning en waarop ik bezwaar had gemaakt. 
• Uitspraak van de rechter: Omdat ik de overtreding niet in twijfel had getrokken bleef de boete gehandhaafd, maar wordt de extra boete van €17 teruggestort. 

Dat heb ik dus maar mooi voor de "poorten van de hel" weggesleept, waardoor mijn komst net niet nutteloos was. Daarnaast kan ik nu zeggen dat ik dat circus ook eens een keer heb meegemaakt. De blogtitel is leuke een song van 10CC, die uiteraard op dit rechtbank bezoek slaat.

Beluisterde muziek:

• Afgelopen week ben ik aan het genieten van mijn persoonlijke Spotify TOP2000 playlist, die nog verre van compleet (1208 songs ... ) is en die ook geen volgorde kent (gaat ook niet gebeuren, omdat ik dat A. niet belangrijk vind en B. de playlist toch vooral random zal afspelen ... ). Bertie was soms stomverbaasd over enkele keuzes (zoals Willeke Alberti ... ).
• In de auto zit momenteel Greatest Hits van Prince