ZA 9-5-2015 A Real Mother For Ya

Vandaag een drukke dag gehad. Morgen gaan Bertie en ik twee dagen naar Brugge, maar ik had nog steeds mijn winterbanden op mijn auto liggen. Sinds ik deze auto heb (inmiddels ruim 2 jaar ... ) bewaar ik deze thuis en wissel deze zelf. Voorheen liet ik dat doen, ook al omdat ik geen aparte velgen had, en toen kostte de opslag en het jaarlijks 2x wisselen me ruim €100 per jaar, dat vond ik een beetje zot worden. Voor de wissel van zomer- naar winterbanden hadden we mijn zwager bereid gevonden om dat te doen, maar om hem daar nu speciaal voor uit Roosendaal te laten komen ... . Daarom besloten om te proberen het nu maar weer zelf te doen, samen met Bertie (in haar ogen een mission impossible ... ).
Het was inderdaad gemakkelijker gezegd dan gedaan, want de banden lagen helemaal achterin onze smalle garage (zo vaak heb je ze per slot van rekening niet nodig ... ) én ... deze stond kriskras vol met fietsen en rotzooi die daar "tijdelijk" gedunpt was. Dus het begon al met een grote opruimactie, waarop Bertie zei: "Laten we de rotzooi dan ook maar meteen wegbrengen". Op de terugweg konden we dan meteen de hydraulische garagekrik van vrienden ophalen, want de bij auto's geleverde krikken zijn doorgaans misdadig slecht en onhandig.
Na de lunch aan de slag met de banden, maar de eerste uitdaging was al om een goed punt te vinden, waar ik de krik onder de auto kon zetten. Onder de motor zit namelijk een beschermplaat, dus daar was geen steunpunt te vinden, bovendien is het pompen onder de auto ook niet handig. Dan toch maar aan de zijkant onder de auto en opkrikken per wiel, zoals met de originele krik. Het volgende dat ik nodig had was een hefboom om mijn kruissleutel te verlengen, want zonder kreeg ik de moeren met geen mogelijkheid los. Het kostte dus enige kracht en inspanning, maar na anderhalf uur waren we klaar en was mijn rug nog heel en had ik eigenlijk de meeste last in mijn liezen (maar ik kan gelukkig nog steeds lopen ... ). Mission accomplished!

Omdat we - slechts 2 dagen - naar Brugge gaan zijn we niet in de gelegenheid om bij de moeders langs te gaan op Moederdag. Ik heb daarom een gedicht geschreven om dat enigszins te compenseren (zie mijn poems-blog ... ). De blogtitel die hiermee verband houdt is natuurlijk de overbekende song van Johnny "Guitar" Watson.