MA 4-5-2015 Medicin Man

Afgelopen vrijdag 1 mei is Mark Bos overleden. Ik schreef nog over hem in mijn blog op maandag 27 april. Ik heb toen niet gerefereerd aan zijn oproep in RTL Late Night, die hij voor zijn overlijden nog graag wilde doen. Zijn oproep was gericht aan kankerpatiënten om bij hun artsen aan te dringen op een meer op het individu gerichte behandeling. Hij voelde zich niet altijd serieus genomen en bepaalde uitzonderlijke verschijnselen die hij vertoonde, waren ook nooit onderzocht.

Ik zat me af te vragen hoe ik dat eigenlijk ervaar. Voor de orthopeed en de neuroloog was ik toch wel een bijzonder geval, omdat kankerpatiënten normaal gesproken bij hun terecht komen als ze worden doorverwezen door de oncoloog. Dat leverde tijdens de operatie aan mijn rug onverwacht een verrassende situatie op vanwege de heftige bloeding toen de uitzaaiing werd geraakt met de naalden, die bedoeld waren om het ingezakte wervellichaam weer op te spuiten met cement. Vervolgens moest er dus het nodige weefsel worden verwijderd. Doordat er na de operatie uitvalverschijnselen optraden in mijn linkerbeen, werd de neuroloog betrokken, die er op dat moment - bleek achteraf - een hard hoofd in had dat ik ooit nog zou kunnen lopen. Door mijn inzet en doorzettingsvermogen ben ik nu waar ik ben )nog niet waar ik wezen wil ... ) en heb ik daardoor toch ook wel de nodige bewondering bij hun afgedwongen. Ik voel me bij hun geenszins een nummer.
Bij de oncoloog kan ik eigenlijk ook niet zeggen dat dit het geval is. Wel valt mij op dat ze volledig niet thuis geeft als ik over voeding begin. Ik zie dat niet als een gebrek aan aandacht, maar eerder als een gebrek aan kennis ten gevolge van een leemte in de opleidingen. Dat is ook wat ik steeds maar weer teruglees in het boek Antikanker van Dr. Serban-Schreiber, die zelf een arts én kankerpatiënt was.

Toen ik gisteren muziek aan het luisteren was, waarover hieronder meer, kwam ik ook de song (tevens blogtitel ... ) Medicin Man van Marc Cohn, een van mijn idolen, tegen. Een zinderend mooi nummer, waarvan vooral het refrein me aan de oproep van Mark Bos deed denken:

And you can ride home in the country doctor
And you might do the best that you can
But who is gonna help the medicine man
Who is gonna save him?

Het is helaas niet op YouTube te vinden en ik kan jullie dus ook geen link verschaffen, maar er zijn vast andere wegen (Spotify, iTunes, CD kopen ... ), De song is te vinden op zijn album The Rainy Season, dat een absolute aanrader(!) is, evenals zijn naamloze debuutalbum met daarop zijn grote hit Walking in Memphis. Laten we deze song alsnog een verdiende hit maken als postuum eerbetoon aan Mark Bos.

Ik zou nog even terugkomen op mijn luistersessie omtrent de muziek. Al jarenlang houd ik een lijstje bij van songs die ik graag op mijn uitvaart gedraaid zou laten horen. Het was een kort overzichtelijk lijstje (hoefde ik eigenlijk niet meer naar om te kijken ... ) en met wat "gelul" er tussendoor over hoe een geweldige persoon ik wel niet was geweest, zouden we met pakweg een uurtje wel klaar zijn. En dan is er eindelijk koffie! ;-)
Door mijn exercitie om een persoonlijke TOP2000 samen te stellen, kom ik echter tot aanvullende inzichten (het oude blijft fier overeind ... ), die de lijst plotseling een stukje langer maken, dus ik wil jullie alvast erop voorbereiden dat het alsnog wel eens een lange zit kan worden (denk aan een kussentje en/of klapstoeltje ... ).
Maar ik ga mijn best doen om jullie nog een lange tijd te laten wennen aan het idee. In de tussentijd zal ik toch ng maar een keer goed omkijken naar het lijstje en proberen dat in te korten en daarmee t.z.t. jullie pijn te verlichten. Ik zal daarna alvast een keer proefdraaien, maar dat geldt alleen voor de Spotify playlist hoor, hahaha.