Ik weet niet of de blogtitel een bestaande song is, maar anders ga ik hem zelf maar componeren.
Vanmiddag hadden we een afspraak met de oncoloog op de dependance van het Diakonessenhuis in Doorn. Na een ijzige fietstocht van ruim 11 km en bijna een uur wachten waren we eindelijk aan de beurt. Na de teleurstellende MRI bracnt ook de CT weinig vrolijk makend nieuws, want de uitzaaiing op de rib was duidelijk gegroeid. Vreemd genoeg was de tumor in de nier wel stabiel en waren er gelukkig ook geen nieuwe uitzaaiingen te zien. De groei van de uitzaaiing doet sterk de twijfel rijzen of de Nexavar wel voldoende aanslaat, zeker als we daarbij optellen dat ik in toenemende mate klachten krijg in mijn arm. Deze moeten een gevolg zijn van de nieuwe uitzaaiingen in mijn rug. We gaan dus stoppen met de Nexavar en daarmee treedt onverwacht toch het derde scenario uit mijn blog van 13-1 in werking.
We gaan dus de rug en waarschijnlijk ook de rib bestralen. Tijdens ons bezoek heeft mijn oncoloog daar al direct over gebeld met de radiotherapeut van het UMC, die in november 2014 ook al de bestralingen begeleidde. Met de bestraling had agendatechnisch gezien eventueel a.s. vrijdag al gestart kunnen worden, maar dat bleek te kort na het stoppen met de Nexavar. Deze begint dus volgende week en voorafgaande daaraan krijg ik nog een afspraak met de radiotherapeut. Er moet op basis van de informatie van de oncoloog nog bepaald worden hoe vaak men zal gaan bestralen en dat krijg ik tijdens die eerste afspraak te horen. Ook moet ik z.s.m. met Dexamethason (prednison) starten om eventueel vocht rondom de te bestralen tumoren te verwijderen (dat zou al verlichting van de klachten moeten geven ... ) en ook om een bloedspiegel op te bouwen voor tijdens en na de bestraling.
Twee weken na de bestraling zal ik weer af gaan spreken met de oncoloog en dan wordt bepaald welk nieuw medicijn ik dan voorgeschreven krijg.
Ik ben uiteraard allesbehalve blij met de groei van de tumor op de rib, maar wel met het feit dat we op korte termijn gaan bestralen (en dat er geen nieuwe uitzaaiingen zichtbaar zijn). Ik hoop uiteraard op het effect dat de - nu nog - lichte klachten in mijn armen minder worden en voorlopig ook wegblijven. Verlies van die functionaliteit zou mijn kwaliteit van leven toch aanmerkelijk verminderen.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten