Ons volgende vakantieadres (vanaf 25 juli … ) was een huisje op vakantiepark Les Trois Frontières in Gemmenich, vlak bij het drielandenpunt bij Vaals, maar net nog in België. Ik had een leuke route gepland via Stavelot en Malmedy, maar het weer was een spelbreker, waardoor we eerder dan gepland aankwamen. Gelukkig was het huisje net klaar en konden we er direct in. Omdat vrienden van ons ook in de buurt logeerden zochten we even contact en kwamen ze even langs op de koffie en om een hapje mee te eten.
Op zondag stond de viering van de 90e verjaardag van mijn moeder gepland en met de keuze van onze vakantieverblijven hadden we daar ook rekening mee gehouden, want een dergelijke mijlpaal moet natuurlijk gevierd worden. Maar omdat de zon scheen besloten we eerst nog even op de fiets te stappen voor een kort ritje. Dan moet je natuurlijk wel opletten en de juiste afslagen nemen, maar het patent dat we daarop hadden bleek ook hier toepasbaar, we moesten wel door het Vijlener bos, maar dus niet naar Vijlen. Ook bleken de heuvels in Limburg en België een iets pittiger karakter te hebben dan in de Condroz, waardoor we uiteindelijk net iets meer tijd kwijt waren dan vooraf gepland, maar gelukkig niet dramatisch. We waren zelfs een van de eersten op het feest, maar dat was niet omdat wij te vroeg waren, maar omdat het Brabants kwartiertje vooral door anderen iets ruimer werd geïnterpreteerd. Maar het werd uiteindelijk wel een erg gezellig feest hoor.
Op maandag voelde ik dat het nodig was om opnieuw een relatieve rustdag te nemen. Naar aanleiding van een foldertje in het huisje besloten we naar de Kalvarieberg te gaan in Moresnet-Chapelle, op een steenworp bij ons vandaan. Dat bleek een bedevaartsoord met een prachtige aangelegd park, waarin tal van grotten zijn gebouwd van lava- en mergelstenen met daarin prachtig gebeeldhouwde driedimensionale afbeeldingen van de kruisweg van Jezus, eeuwen geleden aangelegd door Benedictijner monniken. Erg mooi en een aanrader als je daar een keer in de buurt bent. (En je hoopt natuurlijk altijd op een wonder, maar waarschijnlijk geloof ik daar dan toch niet hard genoeg voor … ).
Op dinsdag hebben we vooral in Limburg gefietst met onder andere (een deel van) de Camerig-berg en de Gulpenerberg, maar omdat we de laatste (niet geheel toevallig … ) benaderden vanuit Heijenrath was deze een makkkie en bleef ons een straffe beklimming (zoals vanuit Gulpen of Partij … ) bespaard. We moesten af en toe wel even schuilen onder een boom voor kleine buitjes, maar verder was het prima fietsweer.
Op woensdag besloten we in België te blijven en een soort knooppunten-route te fietsen. Die leidde ons over paden die we normaal niet zouden kiezen. Best wel leuk, maar af en toe iets te veel grint of modder en één keer eindigden we ongepland bijna in Duitsland, toen we een bordje gemist hadden (en we waren toch erg goed aan het opletten! Dan ga je de ANWB plotseling best wel waarderen … ). Toen we op de kaart verder waren gefietst kwamen we verderop de volgende bordjes wel weer tegen.
Onze laatste dag begon zonnig met een lekkere temperatuur, dus liet ik mijn regenjack maar thuis (al dat gewicht op je rug … ) en beperkte me tot een extra shirt met lange mouwen en mijn flinterdunne windjack. De planning was de Vaalserberg vanaf de zuidzijde, dan even Vaals in en verder zouden we wel zien. Ik kwam zelf nog droog boven, maar toen ik omkeerde om Bertie tegemoet te fietsen (met de twee honden in een bakkie achterop, dus zij levert de ware wereldprestaties … ) werden we al gedwongen om te gaan schuilen in de laatste bocht voor de top. En met het weer werd het verder ook niets meer die dag: als we binnen waren hield het op met regenen en zodra we weer op de fiets stapten begon het prompt weer te regenen. In Vaals besloten we dus maar om de snelste weg terug te fietsen dus via de randweg richting Gemmenich. Als verzopen katten kwamen we bij ons huisje aan (daar past geen betere blogtitel bij dan de song van Supertramp … ) en … hield het prompt op met regenen.
Op zondag stond de viering van de 90e verjaardag van mijn moeder gepland en met de keuze van onze vakantieverblijven hadden we daar ook rekening mee gehouden, want een dergelijke mijlpaal moet natuurlijk gevierd worden. Maar omdat de zon scheen besloten we eerst nog even op de fiets te stappen voor een kort ritje. Dan moet je natuurlijk wel opletten en de juiste afslagen nemen, maar het patent dat we daarop hadden bleek ook hier toepasbaar, we moesten wel door het Vijlener bos, maar dus niet naar Vijlen. Ook bleken de heuvels in Limburg en België een iets pittiger karakter te hebben dan in de Condroz, waardoor we uiteindelijk net iets meer tijd kwijt waren dan vooraf gepland, maar gelukkig niet dramatisch. We waren zelfs een van de eersten op het feest, maar dat was niet omdat wij te vroeg waren, maar omdat het Brabants kwartiertje vooral door anderen iets ruimer werd geïnterpreteerd. Maar het werd uiteindelijk wel een erg gezellig feest hoor.
Op maandag voelde ik dat het nodig was om opnieuw een relatieve rustdag te nemen. Naar aanleiding van een foldertje in het huisje besloten we naar de Kalvarieberg te gaan in Moresnet-Chapelle, op een steenworp bij ons vandaan. Dat bleek een bedevaartsoord met een prachtige aangelegd park, waarin tal van grotten zijn gebouwd van lava- en mergelstenen met daarin prachtig gebeeldhouwde driedimensionale afbeeldingen van de kruisweg van Jezus, eeuwen geleden aangelegd door Benedictijner monniken. Erg mooi en een aanrader als je daar een keer in de buurt bent. (En je hoopt natuurlijk altijd op een wonder, maar waarschijnlijk geloof ik daar dan toch niet hard genoeg voor … ).
Op dinsdag hebben we vooral in Limburg gefietst met onder andere (een deel van) de Camerig-berg en de Gulpenerberg, maar omdat we de laatste (niet geheel toevallig … ) benaderden vanuit Heijenrath was deze een makkkie en bleef ons een straffe beklimming (zoals vanuit Gulpen of Partij … ) bespaard. We moesten af en toe wel even schuilen onder een boom voor kleine buitjes, maar verder was het prima fietsweer.
Op woensdag besloten we in België te blijven en een soort knooppunten-route te fietsen. Die leidde ons over paden die we normaal niet zouden kiezen. Best wel leuk, maar af en toe iets te veel grint of modder en één keer eindigden we ongepland bijna in Duitsland, toen we een bordje gemist hadden (en we waren toch erg goed aan het opletten! Dan ga je de ANWB plotseling best wel waarderen … ). Toen we op de kaart verder waren gefietst kwamen we verderop de volgende bordjes wel weer tegen.
Onze laatste dag begon zonnig met een lekkere temperatuur, dus liet ik mijn regenjack maar thuis (al dat gewicht op je rug … ) en beperkte me tot een extra shirt met lange mouwen en mijn flinterdunne windjack. De planning was de Vaalserberg vanaf de zuidzijde, dan even Vaals in en verder zouden we wel zien. Ik kwam zelf nog droog boven, maar toen ik omkeerde om Bertie tegemoet te fietsen (met de twee honden in een bakkie achterop, dus zij levert de ware wereldprestaties … ) werden we al gedwongen om te gaan schuilen in de laatste bocht voor de top. En met het weer werd het verder ook niets meer die dag: als we binnen waren hield het op met regenen en zodra we weer op de fiets stapten begon het prompt weer te regenen. In Vaals besloten we dus maar om de snelste weg terug te fietsen dus via de randweg richting Gemmenich. Als verzopen katten kwamen we bij ons huisje aan (daar past geen betere blogtitel bij dan de song van Supertramp … ) en … hield het prompt op met regenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten