Vanwege de vakantie en het feit dat we niet overal een internet verbinding hadden, heb ik mijn blog even offline bijgehouden.
Onze eerste vakantieweek van 18-24 juli hebben we doorgebracht in een gebied in België, waarvan we dachten dat het de Ardennen waren, maar het bleek de Condroz te zijn. Ons onderkomen was een (derde) woning op het privé terrein van de eigenaren en zijn ouders. Het huis was ruimer en completer dan we ooit hadden meegemaakt. Op de begane grond kwamen we via een grote serre binnen in een woonkeuken die groter was dan bij ons thuis, met daarachter een toilet en een aparte ruimte met wasmachine, droger, diepvries en de afvalcontainers. Daarboven was een zitkamer die via een vide verbonden was met de woonkeuken, met daarin een grote bank, TV, DVD speler en zelfs een Denon versterker (die we overigens niet gebruikt hebben … ). Daarnaast een tweede toilte, ruime badkamer met dubbele wastafel en grote slaapkamer. Er was zelfs koffie, zout, olijfolie, azijn, boter en geitenkaas van een regionale boer en een fles wijn. Kortom, het ontbrak eigenlijk aan niets … behalve privacy. De eigenaar liep wel erg vaak binnen voor vooral wissewasjes, maar omdat zijn Engels net zo slecht was als ons Frans, verliep de communicatie met hem erg moeizaam. We zaten erg in dubio of we er weel of niet iets van zouden zeggen, want hij deed aan de andere kant ook steeds erg zijn best om ons te helpen. We hebben het dus maar gelaten voor wat het was en toen name de irritatie ook snel af.
We hebben – zoals als altijd - regelmatig gefietst, hoewel de afstanden gezien mijn fysieke toestand wel aanmerkelijk korter waren dan andere jaren. Tussendoor hebben we ook een keer een rustdag ingelast, waarop we naar de citadel van Dinant zijn geweest (het was niet geheel toevallig dat het toen ook qua weer de slechtste dag van de week was … ). De streek was qua natuur erg mooi met af en toe pittige klimmetjes, maar die waren doorgaans niet al te lang. De voorlaatste dag zijn we naar Andenne (aan de Maas) gefietst met aan het einde een steile afdaling. Ik vreesde daardoor al voor de terugweg, waarvoor ik overigens een andere route had gepland. De laatste bleek allesbehalve steil, maar wel lang: van de pakweg 15 km gingen er toch wel zo’n 11-12 km bergop. Op de laatste dag stond Hoei of Huy op het programma met de beruchte Muur van Hoei, die ook de slotbeklimming vormde voor de derde etappe van de Tour de France dit jaar (waarin Tom Dumoulin zo jammerlijk ten val kwam. De blogtitel, de bekende song van Pink Floyd, verwijst hiernaar. … ). Twee jaar geleden was ik nog met de nodige moeite in staat om deze in één keer naar boven te fietsen, dit keer moest ik twee korte pauzes nemen, maar ik heb wel alles gefietst. Ik beschouw het als topprestatie voor een invalide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten