Zo 2-8-2015 Fortress

Afgelopen vrijdag zijn we doorgereisd naar ons volgende vakantieadres. Ik had al meteen ruzie met de Tomtom, die verwoede pogingen deed om ons aan de westzijde om Luik heen te laten rjiden, terwijl we helemaal in het Oosten zaten. Toen we net voorbij Malmedy waren leidde hij me de snelweg op naar St Vith, dus via Duitsland naar Luxemburg. De zon scheen en ik was daardoor in een goede bui en toen heb ik het apparaat ook maar een keer zijn zin gegeven. 

De bestemming was Epinal, of liever gezegd de voorstad Chantraine aan de zuid-west zijde. Het huis waar we nu verblijven staat aan een weg, waar we vorig jaar tijdens een van onze fietstochten al voorbij gereden waren en dat had ik thuis al gezien. Doordat de Tomtom opnieuw een voor mij minder logische route voorstelde, kwamen we vanuit een geheel andere hoek, waardoor ik me toch weer even moest oriënteren. Waar we in de Condroz al het idee hadden dat we een compleet huis hadden, bleek dit appartement het summum. Opnieuw zeer ruim en smaakvol ingericht met werkelijk alles erop en eraan (oh nee, een wasdroger ontbreekt ... ), ik zou er zo met zijn tweeën in willen wonen als het op een andere locatie zou liggen.

Alhoewel we op zaterdag tijdens een fietstocht enkele verdwaalde spetters voelden, zit het weer tot nu toe mee en ook de vooruitzichten zijn prima, met alleen op dinsdag kans op onweer en iets koeler (slechts 25 graden ... ). Als het onweer in de avond voorspeld wordt, dan gaan we die dag met de fiets de Grand Ballon vanuit Cernay aan de zuidkant doen. De link geeft aan dat het een beklimming van 20 km(!) betreft met een hoogteverschil van 1000 meter en halverwege de mogelijkheid om even te herstellen alvorens het zwaarste gedeelte begint. Een peulenschil vergeleken bij de Col de Croix de Fer en de Glandon twee jaar geleden, maar toen was mijn fysieke toestand ook iets anders dan die van nu. Ik sluit dus niet uit dat ik af en toe een keer stop om van het uitzicht te genieten. Als we weer terug bij de auto zijn dan willen we daarmee opnieuw naar boven rijden om de - volgens het boekje - prachtige Route des Crêtes naar het noorden te rijden.   

In de voorbereiding daarop hebben we gisteren (zaterdag) geprobeerd om een route te fietsen die we vonden op een kaart (Circuit Cyclotouristique autour d'Epinal ... ) in het apppartement. Had ik in een van mijn vorig blogberichten al aanmerkingen op de Belgen, dan verdienen die desondanks alle lof ten opzichte van het potje dat de Fransen ervan maakten. Het beginpunt konden we weliswaar vinden, omdat het adres op de kaart vermeld stond, maar daarmee was alles gezegd. In geen velden of wegen een kaart of markeringen te zien. Toch maar even naar het Office de Tourisme, waar ze niet veel verder kwamen dan "I'm sorry, I can't help you". In dergelijke situaties moet ik écht oppassen dat mijn frustraties niet mijn gehele dag verpesten, maar toen we ook bij de tweede poging doorkregen dat het met de route niets zou worden heb ik er zelf maar een uitgestippeld. Gelukkig heb ik altijd de app Maps.Me bij me met vooraf gedownloade kaarten, die me ook nog eens vertelt waar ik me op de kaart bevind. Veel gemakkelijker dan die grote uitvouwbare papieren kaarten.

Vandaag zijn we naar Châtel-sur-Moselle gefietst, waar een groot oud fort zou zijn. Van buitenaf gezien leek het fort niet veel meer dan andere ruines anders dan dat het erg groot was. Omdat we er ruim 20 km voor hadden gefietst, besloten we toch maar even 45 minuten te wachten op de rondleiding en dat was opnieuw een goede keuze. Boven de grond was er namelijk maar een klein deel te zien, maar onder de grond waren ook de ruines van oudere forten te zien in een ongeloofelijk goede staat (de restauraties waren ook al 40 jaar gaande en er waren nog steeds behoorlijk wat vrijwilligers aan het werk ... ). Ook de uitleg tijdens de rondleiding was bijzonder boeiend, een rondleiding die we deden met een ander Nederlands stel (erg aardige mensen ... ), dat nog een kleine donatie deed omdat ik net niet voldoende cash geld bij me had om de entree te betalen. Een MUST voor iedereen als ze een keer in de buurt van dit forteresse zouden komen.  De blogtitel staat in het teken van dit bezoek en het betreft een song van de metal band Alter Bridge, met daarin de technisch zeer begaafde gitarist Mark Tremonti. Toevallig dat ik deze via de zoekfunctie van Spotify als eerste tegenkwam, vooral ook omdat ik vandaag een interview met hem had gelezen in maandblad Gitarist.

Daarnaast is er ook nog een mijlpaal te vermelden: het aantal pageviews van deze blog stond zojuist op ...