Wo 19-8-2015 It's So Hard

Zoals jullie weten ben ik weer op therapeutische basis aan het werk. Het gaat vooralsnog formeel om niet meer dan 2x 2 uur per week en daar komt de reistijd dan nog bij natuurlijk. Ik ben de eerste keer met de fiets naar Utrecht gegaan, maar omdat ik bij gebrek aan kleedkast/locker niet kon douchen, voelde dat niet bepaald comfortabel. De overige keren heb ik daarom in Zeist gewerkt of ben met het pendelbusje vanuit Zeist naar Utrecht gegaan.

Het had toch iets meer voeten in aarde om een locker geregeld te krijgen dan het zich aanvankelijk liet aanzien. Ik moest zelfs de locatiemanager opnieuw persoonlijk benaderen om het voor elkaar te krijgen, maar sinds afgelopen dinsdag heb ik dan toch de beschikking over een (lege) locker. Nu is het zaak om daar mijn spullen in te krijgen, maar daarvoor heb ik wel een auto nodig en een eenmalige machtiging om de parkeergarage in te mogen.

En die auto is op dit moment even een probleem. Afgelopen zondag zijn we daarmee naar vrienden in Veldhoven gereden en toen we daar vertrokken gaf mijn vriend al aan dat de motor een raar geluid maakte en pas toen ik het raam opende hoorde ik dat ook (nou ja, lossen we later wel op ... ). Vervolgens reden we ook nog probleemloos naar mijn moeder in Bergeijk, maar toen we daarvandaan naar mijn zus wilden rijden gaf de boordcomputer de melding "Laadfunctie defect" en had ik plotseling ook geen stuurbekrachtiging meer. Het huis van mijn zus, ongeveer 500 meter verderop, hebben we nog wel voorzichtig en zonder problemen kunnen bereiken, maar toen werd het toch wel tijd om de Wegenwacht in te schakelen. Die had op basis van mijn verhaal al meteen het vermoeden dat het iets met de V-snaar te maken had en ... ja hoor, deze was nog van prima kwaliteit, maar op een punt was deze dwars doorgesneden. Oorzaak bleek een vastgeslagen airco-pomp te zijn, die eveneens door de V-snaar wordt aangedreven en de airco had het op de terugreis uit Frankrijk inderdaad begeven. Maar dat het dit soort gevolgen kon hebben hadden we niet kunnen vermoeden.

De Wegenwacht kon de pomp natuurlijk ook niet ter plaatse repareren en hij stelde voor om de auto te laten vervoeren naar mijn garage en dan zou ik in voor drie dagen (incl. de zondag vanaf 22:30 uur! ... ) een tijdelijke vervangende auto meekrijgen (een spiksplinternieuwe VW Polo met nog geen 2000 km op de teller, maar deze kon niet tippen aan de Espace. Vast ook een kwestie van wennen ... ). De auto is inmiddels onderzocht door mijn garage en de kosten kunnen gerust substantieel genoemd worden (maar ook weer geen reden om het niet te doen, want dan hebben we niets meer ... ).  

Toch nog even terugkomend op het werken. Het moet me van he hart dat het me toch wel enigszins tegenvalt en dat heeft niets te maken met concentratie of energie, maar alles met het zit-comfort:

• De standaard bureaustoelen in Utrecht zijn zonder meer goed, maar als je iets later binnenkomt (zoals ik momenteel doe ... ), dan zijn deze bureaus allemaal bemenst of liggen vol met spullen ("handdoekjes"-gedrag noemen we dat... ). De plekken die overblijven zijn normaal gesproken hooguit bedoeld voor een korte periode, bijvoorbeeld tussen overleggen in en deze hebben ook geen groot monitor-scherm. Als ik twee uur op een dergelijke werkplek moet werken, voorovergebogen op mijn 13" laptop (ik zie daar anders echt geen steek op ... ), eventueel afgewisseld met overleg (ook op oncomfortabele stoelen ... ), dan voel ik me daarna dus helemaal geradbraakt en is ook mijn linkerkuit volledig gevoelloos (mijn enkel en voet zijn sinds de operatie überhaupt nog niet "wakker" geweest ... ). En dan moet ik dus nog naar huis op de fiets of toch een flink stuk lopen naar het busje.
• De bureaustoelen op locatie Zeist kunnen niet tippen aan die in Utrecht, maar zijn wel stukken beter dan de alternatieve plekken in Utrecht. Ook hier ervaar ik fysiek negatieve naweeën na 2 uur werken.

Kortom: het valt nog niet mee en dit is wat mij betreft toch wel een groot zorgpunt, dat ik ook met de bedrijfsarts als zodanig zal bespreken. De blogtitel, een song van John Lennon, weerspiegelt - met een tikkeltje overdrijving - mijn gevoel. (Merk overigens op dat ook Anouk een lekkere rock song met die naam op haar eerste album had staan, maar sinds een collega me een keer fijntjes - en uiteraard geheel overbodig - op het bestaan van The Beatles heeft gewezen voel ik me toch wel gedwongen om zorgvuldige keuzes te maken. Ik heb hem inmiddels aardig stil gekregen ;-) ... ).

Vooralsnog heb ik alleen dezelfde dag nog last van de ongemakken van het werken, want na gisteren gewerkt te hebben kon ik vandaag een enigszins ingekort rondje Heuvelrug redelijk lekker fietsen. Vanwege het slechte weer was dat echter ook al weer ruim een week geleden en ik merkte wel duidelijk dat ik minder kracht en energie had dan op de zondag na de vakantie (toen ik Le Grand Ballon nog vers in de benen had ... ). Ik heb daarom ook een lusje (lees twee bescheiden beklimmingen ... ) overgeslagen en kwam daarmee net boven de 35 km. Mijn gemiddelde was wel het hoogste van alle ritten tot nu toe (23,4 km/u en dat is 0,9 hoger dan mijn oude "record". En dan tel ik de separaat gemeten afdaling van de Ballon natuurlijk niet mee, evenmin als de oude metingen van vóór mijn operatie ;-) ... ).