18-1 All in a day

Wow, al dik meer dan 15.000 page views op mijn blog, ik zou er bijna verlegen van worden. Ik wil al mijn volgers bedanken voor hun warme en niet afnemende belangstelling.

Afgelopen vrijdag  bijna de gehele dag bezoek gehad van vriendinnen van Bertie, mijn SLM collega (Service Level Manager; Inmiddels is er vanwege het vele werk nog een 3e SLM benoemd in het Betalen&Sparen & Beleggen domein ... ) en van mijn zus en zwager. Vanaf 8:30 tot 16:30 uur ben ik op geweest (sporten, bezoek, douchen, lunchen, bezoek ... ) en vervolgens ook van 18:00 tot 22:00 uur (eten, bezoek, laatste uur uit voorzorg toch maar op ben gaan zitten ... ). Ik had daarop wel een terugslag verwacht, maar die bleef gelukkig en tot mijn verbazing uit.

Gisterenmiddag (na mijn standaard ochtend programma ... ) de langste wandeling gemaakt sinds mijn operatie. Ik had Strava niet aangezet om de afstand te meten (afstand was vooraf ook niet gepland ... ), maar ik denk dat we zeker rond de 2 km hebben gelopen. Ik had 1 kruk meegenomen, die ik verder niet heb gebruikt, maar op het einde ging het lopen een stuk minder stabiel, dus na thuiskomst ben ik maar snel op mijn bed gaan liggen (NK Schaatsen sprint gekeken ... ).
Omdat mijn dochter Imke voor haar verjaardag enkele vrienden had uitgenodigd, had ze mij vriendelijk gevraagd of ik de avond in mijn muziekkamer wilde doorbrengen. Vóór de operatie had ze me dat niet eens hoeven te vragen en ook nu heb ik me uitstekend vermaakt. Maar achteraf bleek het zitten aan mijn bureau en werken op de laptop (verwerken van de mailtjes van mijn bandleden met uitwerkingen en mp3's van Bob Dylan ... ) in combinatie met de wandeling toch een flinke aanslag geweest te zijn.

Vandaag heb ik daar toch wel de nodige last van gehad. Dat uitte zich vooral in instabiliteit bij het lopen. En als ik nies, dan voel ik toch wel een behoorlijk pijn (een 6 op een schaal van 10 ... ) in mijn bovenrug (mijn spijkerbed ... ). Ik was overigens wel in staat om mijn oefeningen uit te voeren, maar wel een tandje minder en de wandeling heb ik maar een keer overgeslagen.

Met mijn collega had ik het vrijdag over mijn dagbesteding en hoe dit eventueel te combineren met werken. We kwamen hier ook op, omdat hij in zijn kennissenkring iemand kende met een dwarslaesie, die hierdoor in een rolstoel zat. In eerste instantie had hij het beeld dat het toch wel mogelijk moest zijn dat deze kennis parttime zou kunnen werken, totdat deze schetste hoe lang hij er alleen al over deed om zich te douchen en aan te kleden. Mijn situatie is natuurlijk in de verste verte niet vergelijkbaar daarmee, maar in dit stadium van mijn herstel ben ik toch ook best veel tijd kwijt aan het werken aan mijn herstel en gaan de meeste standaard handelingen in slow motion. Ter indicatie daarom een beeld van hoe mijn dag er globaal uitziet:

• Voordat ik opsta neem ik eerst mijn medicijnen (pijnstillers en Sutent capsule), waarna ik naar het toilet ga. 
• Vervolgens neem ik diverse voedingssupplementen (capsules) in ter ondersteuning van mijn "eten tegen kanker"-dieet (dat komt voor iedere maaltijd terug ... ), neem ik een zakje laxeermiddel (1 per dag, opgelost in water ... ) en maak ik mijn ontbijt alvast klaar (biologische yoghurt met honing, zemelen en muesli ... ).
• Ongeveer een half uur nadat ik ben opgestaan stap ik dan op de hometrainer (beginnend op weerstand 3 en daarna iedere 5 minuten een standje zwaarder; De laatste 10 minuten trek ik iedere minuut een sprintje van 20 seconden, aan het einde fiets ik nog 3 minuten uit in de beginstand ... ).  
• Meestal ontbijt ik direct na het fietsen (de muesli is dan inmiddels iets zachter ... ) en vervolg daarna mijn oefeningen. Als ik die afgerond heb  is het doorgaans 2:15 uur later dan toen ik opstond en is het tijd om even een break te nemen (met de krant op bed ... ).
  (Ik wil hierbij overigens toch even specifiek de noodzaak van deze oefeningen benadrukken: als ik daar niet zoveel energie in had gestoken, dan zou ik me nu waarschijnlijk nog steeds alleen maar hebben kunnen voortbewegen met de rollator met elleboogsteunen. Daarnaast waren mijn beenspieren twee weken na de rugoperatie al vergaand verschrompeld en die beginnen inmiddels weer een  redelijke omvang terug te krijgen. Het oude niveau van voor de operatie is overigens nog lange niet bereikt ... ).
• Douchen kost me minimaal een half uur (inclusief traplopen, verzamelen van ondergoed en kleding, schoonmaken van de douchecabine en insmeren van mijn droge huid ... ). 
• Lunch kost me ook ongeveer een uur (incl. voedingssupplementen, bouillon maken, (vis)salade maken of ei koken of omelet met groente /paddenstoelen bakken o.d. ... ).
• De wandeling van 1-2 km kost me ook al snel een uur (incl. buitenschoenen en jas aan en uit doen ... ). Bij slecht weer sla ik deze over en draai ik een deel van mijn oefeningen nog een keer (en douche dan pas daarna ... ).
• Daarbuiten  heb ik tal van activiteiten, zoals lezen (krant, lectuur en soms een boek ... ), mail afhandelen (soms ook die van mijn werk ... ), afspraken (ziekenhuis, revalidatie, gemeente voor mijn rijbewijs ... ), blog schrijven, muziek luisteren en/of spelen (laatste ben ik nog niet veel aan toegekomen ... ) en TV kijken (vnl. DWDD, journaal en studio sport ... ).
  Verder heb ik ook nog een conflict met mijn energieleverancier, die me net nadat ik uit het ziekenhuis was een contract in mijn maag heeft gesplitst waar ik achteraf niet blij mee ben (mogelijk issue voor rechtsbijstand ... ).

En dat moet ik allemaal maar in een dag zien te passen! Vandaar de blogtitel, die afkomstig is van een song van Joe Strummer (ooit gitarist van punkband The Clash ... ) & The Mescaleros van het album Streetcore.

Muziek: De Dylan songs die zijn aangeleverd door de bandleden en Radio 2 of 6.
(Ik heb ook nog geprobeerd om een CD van Tower of Power te draaien, maar mijn DVD speler flipte en stopte na enkele haperingen met afspelen. Ik denk dat de speler aan vervanging toe is, want hij vertoonde al eerder dergelijk gedrag ... ).