De blogtitel refereert aan de gelijknamige Pink Floyd song van het album Animals. Zeker niet hun beste album, noch qua composities, noch qua sound. En als klap op de vuurpijl bleken alle versies die de lokale platenzaak in Bergeijk (mijn geboortedorp! ... ) had ingekocht ook nog eens halverwege een van de songs te blijven hangen. (Zoals de meesten van jullie zullen begrijpen, we hebben het over de periode ver voor het CD tijdperk ... ).
En dan rijst natuurlijk de vraag waarom deze titel? Ik had in aansluiting op gisteren nog even gedacht aan A Night At The Opera (een ander Queen album, en dan mocht je "ziekenhuis" lezen in plaats van "opera" ... ), maar het nachtelijke gesnurk van mijn overbuurvrouwen was dermate overtuigend, dat dit de balans heeft doen doorslaan naar Pink Floyd. En afgaande op de uitspraak van George Orwell in zijn roman 1984 dat "all pigs are equal", zal ik mijn partij ongetwijfeld ook meegeblazen hebben. (Het zou zelfs zomaar kunnen dat ik in dit orkest "more equal" ben geweest, maar dat heb ik zelf niet gehoord, hahaha ... ).
Vanmiddag de afdelingsartsen (dus niet mijn oncoloog ... ) aan mijn bed gehad. Ze hadden eigenlijk geen verklaring voor mijn pijn. Ik moet daarbij aantekenen dat de pijnscheuten vandaag minder frequent en heftig zijn, masr ze zijn zeker ook nog niet weg. Op basis van de CT scan was reeds geconstateerd dat de tumor niet was gegroeid en dat er ook geen sprake was van een interne bloeding in de rechter nier. Mogelijk zou er sprake kunnen zijn van een niersteen, maar dat zou op een CT scan met contrastvloeistof moeilijk te zien zijn, dus zou er geïnformeerd worden bij radiologie wanneer een nieuwe scan mogelijk was (er was tijd nodig voordat de contrastvloeistof van maandag uit mijn lijf was ... ). Later kwam een van de zaalartsen terug met de boodschap dat de radioloog had aangegeven dat er op basis van de scan van maandag zeker geen sprake was van een niersteen. Dus was een nieuwe scan ook niet meer aan de orde.
Bleef er één optie over, die men nog wilde onderzoeken, en dat was of het mogelijk toch niet iets met de darmen kon zijn. Ik had zelf al eerder aangegeven dat mijn ontlasting niet al te vlot verliep. Ik krijg nu dus laxeermiddelen (movicolon, ook bekend onder de stofnaam macrogol ... ) en heb na het bezoekuur een klysma gehad, die al tot een uitgebreid bezoek aan het toilet heeft geleid (waarvan ik jullie de sappige details zal besparen ... ). Dus maar weer afwachten hoe de pijn zich ontwikkelt vannacht en morgen.
Muziek: tijdens het Pigs festival vannacht heb ik vooral geluisterd naar Jeff Golub (wat een super gitarist zeg ... ) en later ben ik - via een kort intermezzo van Sting - overgestapt op Bach. (De mogelijkheden van Spotify zijn bijna onbeperkt ... ). Kortom: de gehele nacht met oortjes in en muziek op, ook niet ideaal om de slaap te pakken, maar beter dan het gesnurk.
P.S. Aangezien ik weer aan het bloggen ben vanuit het ziekenhuis, dus met het één-vingersysteem op de iPhone, lukt het mij niet altijd om de gebruikelijke opmaak te realiseren, maar ik neem aan dat jullie mij dat vergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten