8-1 Je Suis Charlie

Vandaag wijk ik voor een keer af van mijn traditie om een songtitel als blogtitel te gebruiken en kies ik er voor om mijn solidariteit te tonen met de vermoorde journalisten en cartoonisten van Charlie Hebdo. Sinds ik me manifesteer als (blog)schrijver, voel ik toch enige verwantschap. En nu we dit heikele politieke onderwerp toch aan de orde hebben: viel het jullie ook op dat de bijeenkomsten in de Nederlandse steden vooral bevolkt werden door autochtone landgenoten en dat de allochtone (lees: moslim ... ) deelnemers op de vingers van één hand te tellen waren. Dat Aboutaleb (van Marokkaanse afkomst, moslim en vooral burgemeester van Rotterdam ... ) een duidelijk statement afgeeft is bewonderenswaardig, maar als we bij die eerdere constatering optellen dat Aboutaleb vervolgens op Twitter en Facebook veelvuldig voor verrader wordt uitgemaakt, dan rijst toch wel de vraag hoe de gewone moslim op de hoek van de straat daadwerkelijk tegen deze daad aankijkt.  (Hier laat ik mijn politieke escapade maar even bij ... ).

Vandaag zijn Bertie en ik bij de oncoloog geweest. 

• De oorzaak van de pijnscheuten zou in de ogen van de oncoloog nog steeds een niersteentje kunnen zijn. Ze had al meerdere malen situaties meegemaakt dat een niersteen onzichtbaar was op een CT scan met contrastvloeistof en zich vervolgens wel liet zien op een cleane CT scan. De ernstige oorzaken, zoals groei van de niertumor, een bloeding in de nier of een longembolie waren in ieder geval uitgesloten. Omdat de klachten ook minder waren was er nu geen acute noodzaak om daar alsnog op te gaan scannen (tenzij de klachten weer in dezelfde heftigheid terugkomen ... . Ik heb zelf overigens mijn twijfels bij deze diagnose, omdat er in oktober iemand naast me in het ziekenhuis lag met een niersteen en die had continu pijn, en niet af en toe een pijnscheut, maar ik durf me op basis daarvan nog geen ervaringsdeskundige te noemen ... ). 
• Op de CT scan van afgelopen maandag was op de longen geen kankerweefsel zichtbaar. Daarmee kunnen we stellen dat er in december inderdaad sprake was van een longontsteking en niet van een tumor. Dat is dus positief nieuws, omdat de zichtbare uitzaaiingen zich daarmee beperken tot de 5e borstwervel en een linker rib.
  (We hebben wel aangegeven dat we door de stellige uitspraak van de uroloog op 15-12, dat het geen longontsteking maar een tumor betrof, behoorlijk aangeslagen waren, maar ook dat Janneke en Renske op basis van die - achteraf onjuiste - uitspraak hun baan en verblijf in Australië hadden opgezegd en direct de terugreis hadden geregeld. De oncoloog zou de uroloog daar nog persoonlijk op aanspreken ... ).
• Vandaag zijn we begonnen met de immuuntherapie (medicijnnaam is Sutent ... ), waarbij ik - zoals al eerder aangegeven - 4 weken lang dagelijks één capsule moet innemen, gevolgd door een pauze van 2 weken. Ik zal de rest van mijn leven vastzitten aan dergelijke medicijnen (als de Sutent niet meer werkt, dan wordt deze vervangen door een ander middel ... ). Ook herhaalde de oncoloog haar eerdere uitspraak dat nierkanker (vooralsnog ... ) ongeneeslijk is en dat ik hier normaliter ook aan zal komen te overlijden. 
• Dan was er nog de vraag van 23-12, die nog "blowing in the wind" was over werken in combinatie met de immuuntherapie. Over de levensverwachting in mijn specifieke geval bleef ze erg terughoudend, vooral omdat nog onduidelijk is hoe ik ga reageren op de Sutent. Over 3 maanden (als we een nieuwe CT scan maken, die we kunnen vergelijken met die van afgelopen maandag ... ) zou daar een meer betrouwbare uitspraak over gedaan kunnen worden. Wel gaf ze aan dat een levensverwachting van 5 jaar realistischer was dan bijv. 10 of 20 jaar. Ik ga hier vooralsnog geen conclusies aan verbinden maar wacht eerst de conclusies over 3 maanden maar eens af. 

 Muziek: Het repertoire van mijn band nLUK en de - inmiddels - verschillende potentials lijsten.