Nadat ik de uitslag van de foto te horen had gekregen van de huisarts ben ik dezelfde avond gaan Googlen en las ik als mogelijke diagnose een externe (flinke) klap, botontkalking (osteoporose) of in een zeldzaam geval zelfs een tumor. Het positieve nieuws was dat het in veel gevallen ook mogelijk zou zijn om de ingezakte wervel te herstellen door middel van een rugoperatie, waarbij via twee spuiten de wervel weer gevuld zou worden met een soort (twee componenten) cement.
Omdat ik veel sport en gezond eet, wilde ik van de laatste twee diagnoses eigenlijk liever niets weten, dus heb ik me vervolgens de gehele week suf gepiekerd of er een mogelijke externe oorzaak geweest zou kunnen zijn (mijn meest gewenste scenario). Ik kon me echter geen flinke val of dergelijke voor de geest halen, totdat me op donderdagavond 25-sep plotseling te binnen schoot dat ik een keer licht gevallen was tijdens een solorit. De plaats van de val kon ik mij nog exact herinneren: deze was vlakbij het Jaegershuys op de nieuwe MTB track in Zeist, helemaal aan het begin van de rit (rond km 4-5).
In mijn ritten-log kon ik terugvinden dat ik daar begin en eind maart solo had gereden. Gezien het feit dat mijn rugklachten al begonnen voor de wintersport medio april, paste een val eind maart het beste in het patroon. De bewuste val vond plaats vlak na een korte haarspeldbocht, waarbij ik net met mijn rechterschouder een boom voorbij die bocht schampte en vervolgens links van mijn fiets rolde. Mijn snelheid kan op die plek nooit hoog gewest zijn gezien het parcours ter plekke. Ik ben ook direct weer op de fiets gesprongen en heb (beide ritten!) in totaal 40km gefietst, inclusief de rest van de Zeister MTB track, die niet bepaald voor beginners is. Op dat moment kan de schade dus nooit groot geweest zijn en ik had daarom ook nooit ook maar enige relatie gelegd tussen die val en de rugklachten die ik tijdens de wintersport had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten