Mijn nachten in het ziekenhuis kenmerken zich in mijn beleving tot wakker liggen. Deze en de vorige aflevering van mijn blog zijn daarvoor het levende bewijs! Desondanks zijn er kamergenoten die durven te beweren dat ik snurk, terwijl het juist hún fysieke geluidsgolven zijn die mij(!) wakker houden, kan niet kloppen dus hahaha.
Soms zijn er aanwijsbare andere redenen, bijv. als een kamergenoot het moeilijk heeft ... en aangezien het een zieken(!)huis is kwam dat tot nu toe bijna iedere(!) nacht voor! Lijkt vermoeiend, maar gelukkig ervaar ik het niet als zodanig. Slapen heb ik altijd al noodzakelijke tijdverspilling gevonden en van deze ziekenhuisnachten ondervind ik - nu nog - geen last. Mijn onderlijf " slaapt" de gehele dag al, dus dat zal wel voldoende compensatie zijn hahaha.
Vannacht - voorlopig mijn laatste (hoop ik) - is alles anders ... behalve ikzelf! Dus een keer geen gedoe met kamergenoten in nood. Gelukkig waren de gebeden van mijn overbuurvrouw reeds verhoord voordat ze in slaap viel, waardoor de taferelen van eerder die week, waarin Allah veelvuldig werd aangeroepen, achterwege bleven. Op het ritme van het gesnurk van "the man from Sydney" tegenover, en de "Freule" (91jr oud mét Tablet, geen gezeur, maar wel noten op haar zang, kortom: een prachtmens!) naast me, schrijf ik mijn Blog, luister ik naar muziek en overpeins ik mijn situatie, die van mijn werk en de wereld. In mijn hoofd zit al een persoonlijke brief aan de directeur van mijn bedrijfsonderdeel en zijn er ook al aardige flarden aan songteksten ontstaan. Daarnaast meende ik ook even het Licht te zien ... het was de nachtzuster ... ook een Engel natuurlijk ;-)
5:30 En dan krijgt ook deze laatste nacht alsnog de traditionele wending. Met behulp van hogere machten worden er door mijn overbuurvrouw verwoede pogingen gedaan om de po te vullen (mét geluid, maar dat zal ik mijn lezers verder besparen). Zelf roep ik mijn favoriete bassist - and so much more - Richard Bona op mijn koptelefoon aan om me dit verder te besparen. And life goes on ... de nachten van een Brabander zijn lang, totdat ik uiteindelijk tegen de ochtend wederom in slaap val. Heb ik toch heel erg lang bewust van mijn comfortabele luchtbed mogen genieten ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten