29--10 Feiten op een rij

Het lijkt er in andere delen van mijn blog wellicht op dat ik mijn lot met een lach en vette knipoog onderga, maar ik kan jullie in vertrouwen vertellen dat dit ook en wellicht vooral een overlevingsstrategie is.

Bedenk: op 6 juli 2014 reed ik met mijn mountainbike (achteraf toen reeds met een door kanker aangetaste 5e borstwervel) een record in de boeken van de Strava Community op het traject tussen de KNVB en Kerckebosch in Zeist. Ik was voor even de KOM (King of Mountain) in een tijd van 1:50min. Het was dat mijn buurman me in de laatste meters vanuit mijn achterwiel nog net even voorbij roeide en na de registratie van zijn rit deze titel alsnog opeiste. De 2e tijd overall staat echter nog steeds op mijn naam. Amper 4 maanden later doe ik er langer over om van mijn bed naar het toilet te komen. Van sporter naar invalide! (Met een val van je mountainbike kan je nog thuis komen, maar op je 56e over je looprekje struikelen … ).

Sinds dat er op 22-sep röntgenfoto's zijn genomen van mijn rug zijn we in een achtbaan terecht gekomen. Even de belangrijkste gebeurtenissen op een rij:

• 28-mrt: onschuldig gevallen met mijn mountainbike, sindsdien lichte klachten, maar die wel degelijk bijzonder hinderlijk waren tijdens een korte wintersportvakantie medio april, waarbij ik hooguit enigszins kon skiën op en fikse dosis dyclofenac.
• Daarna namen deze af na 2 fysio behandelingen, maar in augustus tijdens de zomervakantie namen deze toch weer hinderlijk toe.
• 30-aug: ik zakte onder mijn bureau door mijn rug en kon een dag nauwelijks bewegen. Ook nu weer overeind gekomen op dyclofenac. Opnieuw fysio i.o.m. huisarts, maar ditmaal zonder verbetering,
• 22-sep: pijn wordt heftiger, dus via huisarts röntgenfoto's genomen met als uitkomst dat mijn 5e borstwervel was ingezakt.
• 23-sep: uitkomst op mijn werk verteld aan enkele goede collega's en meteen ook het scenario van kanker genoemd, maar ik moest vooral niet meteen doemdenken.
• 26-sep: afspraak met Orthopeed in Diaconessenhuis in Zeist. Eerst maar een MRI inplannen (op 23-okt) en een vervolgafspraak (op 3-nov).
• 29-sep: vanwege heftige pijn en nog steeds ongerustheid over de uitkomst pogingen ondernomen om de MRI naar voren te halen. Uiteindelijk lukte dat pas na bemiddeling van de verzekeraar, onder voorwaarde dat de afspraak van 3-nov dan ook eerder zou kunnen. In overleg met huisarts ook de dosering pijnstilling verhoogd, hetgeen mij weer de mogelijkheid gaf om normaal te functioneren.
• 30-sep: groen licht van verzekeraar voor MRI buiten ziekenhuis. Gepland op 8-okt, maar afspraak van 3-nov kon plotseling toch niet meer naar voren.
• 1-okt: in overleg met de huisarts besloten om verdere alternatieven te laten voor wat deze waren, omdat die naar verwachting weinig versnelling zouden opleveren.
• 8-okt: MRI bij externe kliniek, aan het einde van de middag gebeld door orthopeed van ziekenhuis met oproep voor een spoedafspraak op 9-okt.
• 9-okt: Op MRI beelden valt te zien dat de wervel  niet alleen ingezakt was maar ook gescheurd en een afwijkende kleur had. Bij een nieuwe val een verhoogd risico op een dwarslaesie. Diezelfde middag nog bloedonderzoek en een CT-scan, op 13-okt gevolgd door een Dexa scan (botdichtheid).
• 16-okt: ondanks pijnstillers de gehele nacht pijn in mijn rug, maar ditmaal gecombineerd met slapend gevoel om rechterbeen. Huisartsenpost gebeld en met (stille) ambulance naar het ziekenhuis in Utrecht. Rond 7:30 ga de orthopeed aan dat de uitslagen van de CT en Dexa er niet goed uitzagen en dat hij mijn direct wilde opnemen voor nadere onderzoeken (zo sneller gaan dan poliklinisch). 's Avonds om 18:30 vertelde dezelfde orthopeed me dat er de volgende dag ruimte was op de OK en dat hij mij er in wilde schuiven.
• 17-okt: geopereerd, waarbij de twee bovenliggende (3-4) en twee onderliggende (6+7) borstwervels aan elkaar verbonden werden middels een staalconstructie (spijkerbed). Er trad veel bloedverlies op bij het verwijderen van weefsel op de 5e borstwervel. Het weefsel deed denken aan nierweefsel.
• 20-okt: Was het eerder qua misselijkheid niet mogelijk om te lopen, nu lukt dat wel, maar er zit geen controle in het linkerbeen. Dus neurologen aan het bed. Daarnaast echoscopie van organen in onderbuik. 's Avonds tijdens bezoekuur komt de Orthopeed de zaal oplopen met de mededeling dat hij me even privé wil spreken. Ik wordt met bed en al naar een kantoortje gereden, onderweg naar wat je weet wat een slecht nieuws gesprek gaat worden. Gelijktijdig komt mijn dochter Imke van de andere kant aanlopen met een ballon met de tekst " Get Well" met een kaart van onze twee oudste dochters uit Australië: " … we hopen dat je je snel weer goed voelt. We hopen ook dat je maar weer snel  op de been mag zijn". De diagnose is dat er tijdens de operatie kanker op de 5e borstwervel is aangetroffen. Op de echoscopie is een afwijking (tumor) geconstateerd in de rechter nier. De wereld stort in.
• 21-okt: Gesprek met oncoloog die echter weinig kan zeggen o.b.v. de dan beschikbare gegevens. Ze is daarmee mijn behandelend arts. Daarnaast MRI n.a.v. neurologische klachten.
• 22-okt: Nieuwe CT scan mét contrastvloeistof. De neurologen blijven komen. De conclusie is dat er rond de 5e borstwervel 3 aspecten spelen, die druk uitoefenen op het ruggenmerg:

1. Wondvocht van de operatie. Aanpak: medicijnen
2. Kankerweefsel. Aanpak: bestralen, maar pas als wond droog is. Wel werd aangegeven dat de neurologische klachten na bestraling weer kunnen terugkomen, omdat dan opnieuw wondvocht zal ontstaan.
3. Uitpuilend cement. Geen aanpak. Ingrijpen is te riskant

• 23-okt: uitslag CT scan: geen uitzaaiingen op andere organen, alleen op de rotte wervel en 2 minuscule puntjes op andere wervels. Eerste lichtpuntje waar het tot op dat moment alleen maar domper na domper betrof.
• 24-okt: naar huis