29-10 Karakter ... Simple Twist Of Fate

Na Chubby Checker refereert de titel ditmaal aan een song van Dylan en dan begrijp je … nu gaat het serieuzer worden.

Voortbordurend op het vorige hoofdstuk: hoewel het waarschijnlijk nooit meer exact te achterhalen zal zijn, moet het ergens generaties geleden gebeurd moeten zijn … een weeffoutje! Nou ja, eigenlijk minimaal twee weeffoutjes … in het DNA van twee van mijn grootouders. Niet perse gelijktijdig, maar lang genoeg om een berg aan genetisch materiaal - ik bedoel vooral ongeduld! - op te bouwen in het DNA van mijn beide ouders.

Hoewel ik ook in mijn jongste jaren van mijn leven regelmatig op mijn rug lag, was mijn waarnemingsvermogen toen nog niet zo goed ontwikkeld om alle andere details waar te nemen, maar desondanks zijn er nog wel enkele andere van mijn eigenschappen terug te voeren op mijn grootouders en ouders, uit eigen waarneming of uit overgeleverde verhalen:

Vaders zijde:

• Mijn opa was het toonbeeld van klantgerichtheid en daarin zeer volhardend. Het eerste was sterker … hij overleed op jonge leeftijd aan een verwaarloosde longontsteking, omdat hij zijn boodschappen wilde bezorgen aan zijn klanten. Hij liet een gezin met drie kinderen achter, waarvan de middelste mijn vader was.
• Mijn oma was een zeer gelovige en spirituele vrouw, die volgens de verhalen tijdens de begrafenis van haar man het ak van de kerk zag opengaan en daar veel moed uitputte in de moeilijke tijden die volgden. Dat heeft ze alleen over weten te brengen op haar dochter, mijn tante dus.
• Mijn vader groeide vanaf zijn 3e levensjaar op zonder vader en voelde zich al vroeg verantwoordelijke als "de man" van het gezin! Hij was dus vroeg zelfstandig en i.p.v. door te leren (zijn schoolresultaten waren prima en die mogelijkheid werd hem ook geboden) besloot hij om te gaan werken als leerling timmerman. Hij toonde initiatief en ambitie en schopte het uiteindelijk tot uitvoerder in een bouwbedrijf, waar hij regelmatig de moeilijke klussen mocht redden. Als hij een doel voor ogen had dan week hij daar niet van af. Daarnaast stond hij altijd belangeloos voor andere mensen klaar.

Moeders zijde:

• Mijn opa ken ik vooral als een trotse man, overtuigd van zijn eigen gelijk en moeilijk (lees: met geen mogelijkheid) van zijn standpunt te brengen. (Een leuke, maar o zo typerende anekdote gaat over zijn opmerking over de overheerlijke soep tijdens zijn eigen gouden bruiloft, totdat hij hoorde dat het kippensoep was: "Als ik dat had geweten, dan had ik hem nooit gegeten"). Maar hij speelde het wel klaar om ondanks zeer moeilijke tijden een eigen huis op zijn naam te krijgen en een gezin van 6 kinderen op te voeden. Volhardendheid kan hem dus niet ontzegd worden.
• Mijn oma stond duidelijk in de schaduw van mijn opa en viel daarom minder op. Op de achtergrond was ze echter zorgzaam en een mediator, die de spanningen binnen het gezin voor een belangrijk deel binnen de perken wist te houden.
• Mijn schat van een moeder (89 inmiddels. Mam, ik hou van je! ... ) lijkt veel op haar eigen moeder, maar heeft ook het nodige meegekregen van de dominante mannen in haar leven. Haar volharding heeft haar geholpen om de vele tegenslagen na de dood van mijn vader (waaronder baarmoederkanker, visuele gebreken) te doorstaan. Standvastigheid kan haar ook niet ontzegd worden.

En die cocktail van eigenschappen smolt samen als een cadeautje op de verjaardag van mijn vader eind 1957. En je raadt het al … 9 maanden later in het ouderlijke bed … .