15/16-12 Fragile

De blogtitel betreft uiteraard de song van Sing, die onze (vooral mijn ... ) kwetsbaarheid bezingt. Even twee dagen samengevat, want het nieuws dat we gisteren  (maandag 15-12) kregen, hakte er dermate hard in dat we eerst even de aanvullende onderzoeken van vandaag wilden afwachten, voordat we tegenstrijdige berichten de wereld in zouden brengen.

Maandag 15-12:
Na het bezoek aan de huisartsenpost (diagnose longontsteking ... ) op zondag 14-12 moesten we uiteraard vervolgacties ondernemen. Om te beginnen een afspraak met de huisarts gemaakt, maar die was pas vroeg in de middag mogelijk. Daarna zouden we gelijk door kunnen rijden naar het ziekenhuis voor longfoto's.
Vervolgens ook de poli Urologie gebeld met de mededeling dat ik koorts had gehad en antibiotica voorgeschreven had gekregen met de vraag in hoeverre dat impact zou hebben op de geplande operatie. Of ik me tussen 11:00-11:30 maar wilde melden bij de poli , waarna ik weer linea recta teruggestuurd werd naar de afdeling radiologie (vlak bij de ingang ... ) voor longfoto's. Daarna een lange wachttijd op de harde stoelen in de poli, maar uiteindelijk toch aan de beurt. De uroloog toonde de foto's en haalde er ook nog eerdere scans bij. Hij had zijn twijfels bij een longontsteking en gaf aan dat het eerder op een uitzaaiing van de nierkanker leek. Hij wilde met de oncoloog afstemmen over het al dan niet doorgaan van de nieroperatie. Later in de middag werd ik gebeld met de uitnodiging voor een nieuwe CT scan op dinsdag.

Dit voelde natuurlijk als een ongelooflijke mokerslag en alsof we weer hardhandig in een kolkende rivier gesmeten waren. Op dat moment neigde ik ook meer naar blogtitels (eveneens van Sting ... ) als "Dead Mans Rope" of "Consider Me Gone".

Dinsdag 16-12:
Om 9:50u stonden we opnieuw bij de poli radiologie (waar ik eerst even een litertje contrastvloeistof naar binnen mocht werken. Nou ja, vanwege mijn koorts was ik sowieso redelijk dorstig ... ). Daarna naar huis in afwachting van de telefonische uitslag, maar deze kwam in de vorm van een uitnodiging om opnieuw op te draven in het ziekenhuis voor twee afspraken (met de uroloog en de oncoloog ... ). Toen we in de wachtkamer zaten werd al meteen gemeld dat de uroloog fors achter liep, maar klaarblijkelijk was dat niet op ons van toepassing, want wij waren snel aan de beurt.

De uroloog gaf aan dat besloten was om de nier niet te verwijderen vanwege het feit dat er meerdere uitzaaiingen geconstateerd waren. Hij gaf ook aan dat hij daarmee buiten beeld verdween en dat de oncoloog weer in de lead zou komen.

De oncoloog gaf aan dat de radioloog niet met zekerheid in zijn verslag had kunnen aangeven of het een longtumor of longontsteking betrof. Dat gold voor de afwijkingen op de longen als wel op de lymfeklieren tussen de longen. Wel was het duidelijk dat er een nieuwe uitzaaiing op een van de ribben zat.

Gezien het koortsbeeld ('s ochtends laag en on de loop van de dag oplopend ... ) dacht de oncoloog toch eerder aan een longontsteking en ze wilde dus even de effecten van de antibioticakuur afwachten. Na de antibiotica zou gestart worden met een soort chemo therapie, die effect moet gaan hebben op alle (zichtbaar en onzichtbaar ... ) uitzaaiingen.

Het nieuws van vandaag is iets minder dramatisch dan het verhaal van gisteren, maar het kan zich nog steeds tot het negatieve scenario ontwikkelen, dus het is absoluut nog te vroeg om te juichen.

Muziek: Vooral Sting en dan met name het zwaar onderschatte album Sacred Love.