Vanochtend rond 5:00u wakker geworden met een zwaar gemoed. Het bezoek aan de orthopeed zat me nog behoorlijk dwars. Het feit dat ik door gebrek aan communicatie niet doorverwezen was voor revalidatie had dusdanig van mijn a propos gebracht, dat ik ook niet alle vragen gesteld had die op mijn lijstje stonden. Ook het feit dat er vervolgens niet meer gebeld is (ook vandaag niet ... ), is natuurlijk een slechte zaak. MOet ik morgen wederom zelf actie nemen.
Daarnaast maak ik me ook wel enige zorgen over de neurologische effecten van de nieroperatie, als ik onder narcose in een zijwaartse buiging wordt gelegd om ruimte te creëren tussen het bekken en onderste ribben om voldoende ruimte te creëren voor de kijkoperatie. Dat betekent dat het ruggenmerg op een andere manier onder druk gezet wordt, waar ik het juist de eerste 6 weken na de operatie bewust redelijk statisch in één houding (heup en schouders in één lijn ... ) heb moeten houden. Deze zorgen werden versterkt doordat ik opnieuw een redelijk dood gevoel in mijn linkerbeen had. Na een kwartier fietsen en een kwartier op krukken lopen ging het gelukkig weer beter. (Dit kunnen ook na-ijleffecten zijn van de bestraling, maar wel een beetje frustrerend ... ). Vandaar de titel van mijn blog, die refereert aan aan song van Joe Cocker's album "Unchain My Heart" (ofwel, het gaat toch weer spannend worden ... ).
Vanochtend op 9:00 had ik een afspraak met mijn huidige manager. Even bijpraten over mijn gezondheidssituatie, de situatie op het werk (mijn toekomst bij domein BSB en de status binnen de huidige afdeling ... ). En passant moest formeel ook de eindbeoordeling over afgelopen jaar afgerond worden (was niets mis mee ... ). Daarna een geruime tijd met de meiden Down Under gesproken via FaceTtme (en na het wegvallen van de verbinding via telefoon ... ).
Verder een rustige dag, waarbij het nodige gelezen en uiteraard mijn oefeningen gedaan, die me sowieso al een heel eind vooruit hebben geholpen.
Muziek: De nodige muziek beluisterd o.b.v. namen/recentses uit muziekkrant OOR. Het enige dat tot nu toe overeind is gebleven is het album "Rootbag" van Richard van Bergen. Lekkere blues-rock en soepel gezongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten